Hartenkreten

hartenkreet (nr. 31.416):

Over zus en zo en dit en dat

De vrouw wist heus wel dat men
haar benijdde
Dat kwam omdat ze zo mooi was
en dat stak ze niet onder stoelen
of banken.

Waarom zou ze ook ?

De man die ze elke avond onder de
blauwe maan ontmoette vond ook
dat ze mooi was en ach, de afgunst
kwam meestal van de vrouwen.

Omdat zij tevreden met zich zelf was

Er was geen kunst aan hoorde de man
vaak zeggen…dat was natuurlijk nonsens
hij kon het weten ten slotte was hij een
kunstenaar ( met een grote K )

Hij keek altijd naar de vrouw

Ze was mooi , zo mooi dat hij haar enkel
aansprak in de avond onder het licht van
de blauwe maan.
hij bewonderde haar mooie haren en haar
jurk van zilver , hoewel het ook van goud
zou kunnen zijn.

Ze pronkte met haar mooie lijf in die jurk

En hij sprak haar aan en ze hadden het
over zus en zo en dit of dat.
De vrouw vond de man lelijk maar daar
kon hij niets aan doen..bij haar schoonheid
verbleekte hij.

Dat was natuurlijk alleen maar logisch.

Ga met me mee smeekte de kunstenaar op
een avond…de vrouw die heus wel had gezien
dat hij haar wilde ( wie niet ten slotte ) zag dat
hij te jong was om een man te zijn.

Te lelijk ja, te lelijk eigenlijk voor haar

Toch zei ze ja : laten we gaan dan kunnen we
praten over zus of zo en over dit dan wel dat
En je mag mijn minnaar zijn…de kunstenaar
was gelukkig met niets in feite

Die nacht bij het schijnen van de maan
vertrokken ze…men hoorde nooit meer
van de mooie vrouw en haar kunstenaar