Dauwbloempje
DAUWBLOEMPJE
Dauwbloempje o, wat toch schitter jij
in die verrukkelijke zomerochtendzon
Je druppels zijn als parels van dichtbij
jij die ’t donker, vanochtend overwon
Klein bloempje ach, het ziet als traan
dat tere pareltje dat jou ’t oog vervult
Dat je smart hebt kan mij niet ontgaan
je oogjes zijn in diepe treurnis gehuld
Teer bloempje, ach toe zeg ‘t nu maar
waarom je almaar in het donker weent
Raakte ik per abuis de gevoelige snaar
waardoor jij nu geestelijk trekkebeent
Dauwbloempje o, wat toch schitter jij
nu ik jouw leed tenslotte heb herkend
Weet echter dat ik samen met je schrei
dat ook ik ween zonder enig argument
Zie ook: http//www.ansentonrijkers.nl
Schrijver: Ton Rijkers, 15 oktober 2010
Geplaatst in de categorie: verdriet