11021 resultaten.
het harigt op de poten
netgedicht
2.0 met 124 stemmen 17.283 handen wurgen zwart
ogen gillen wit en angst
vervloeit langs muren die
de stilte zat zijn en elkaar
spinnen ragen rood
het harigt op de poten
ze hoeken voor hun leven
rennen voor de dood
ze trekken draden treurmuziek
in webben vaag verdriet
want als de prooi gevangen is
eindigt abrupt een levenslied
ze wroeten in mijn geest
vernachten…
scherpte krast in het refrein
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.640 bassen dragen je geluid
voorbij de huizenblokken
geven ruimte aan je stem
die raakt met nostalgie
van zware kerkklokken
met vingers knijp je
in mijn maag en draait
de twijfels om in weten
haalt uit met vaag verdriet
dat ik niet kan vergeten
de toon vervloeit tot
woorden maar de beelden
komen niet, dissonanten
breken dan de melodie…
IK ZAL ER VOOR JOU ZIJN
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 284 Ze zei: Natuurlijk hou ik van jou
ik hou van jou met heel mijn hart
Ik speld je echt niets op de mouw
ik heb enkel mezelf niet ontward
Ik vroeg liefje waarom huil je nu
heb ik je dan wellicht pijn gedaan
Passeerde je gister soms de revue
dat jij heden in tranen moet staan
Ze zei: Ik heb zo’n vaag verdriet
met een gevoel van eenzaamheid…
In memoriam J. Slauerhoff
poëzie
2.0 met 2 stemmen 1.299 Veel verder dan de wereld wou je zwerven
Uit duistre noodzaak, niet uit vaag verdriet
Om een geluk dat toch eens zou bederven...
Je vond de rust niet, want je zocht haar niet.
- Waarom zijn dichters eiglijk nergens thuis,
Noch op een schip, noch in een koffiehuis?…
minuscuul tafereel
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 509 glas in kleur van huid
wijn in bezieling van zoet
in roze zaterdagavondnevel
een minuscuul tafereel
dronken in de echo van liefde
herinneringen zag ik in de
diepten van je glas
lopend in het vage
van uitstralende
onverschilligheid…
Zo in het vage
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 261 krultangen
moderne hitte
tweehonderd-en-twintig volt
pijpenkrullen zijn weer in
zullen wij samen, jij en ik
nadat we zijn gescheiden
door ouwehoeren,
want wie wilde praten
een stickie roken
spaceverruimen en ruzieloos
ieders`weegs gaan en ons kind
laten schommelen wippen en draaien
zullen we alles in het vage laten..…
Relatief
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 466 De herinnering is
als het ontwaken
uit een dagdroom
Fijn, verdrietig, mooi
vaak alleen maar vaag
De realiteit onze kooi
de droom het verleden
vrijheid soms relatief…
Dat vage
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 105 er is altijd dat vage
voor een mens alleen
bijna niet te dragen
gevoel dat alles onecht is
ik zie maar kan
er nooit bij komen
de horizon is vaak een
obstakel voor mijn dromen
filosofeer over
de diepte van bestaan
daal dan af in een steeds
nauwer wordende spiraal
waar angst
de sfeer bepaalt in
een totaal verloren zijn
door existentiële…
Vaag
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 145 was de stilte
nijpend zelfs
langzaam kroop ze
over het uitgestrekte
landschap
waar ze 'n waas
van tranen
achter liet…
vaag
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 470 ver weg
verder
dan ik van jou
onvatbaar
omdat de rozen
niet rood zijn
in mijn hoofd
de hemel
onbeloofd
is donker
als de wereld
omdraait
als jij
de as
in mijn hart
allang
vergeten
was…
Vaag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 126 het ritme van de taal
verschilt per kleur
zo vervaagt zwarte
inkt zienderogen
nog voordat woorden
uitgesproken en wel
zijn neergeschreven
vreemd eigenlijk
was het niet gemeend
of anders bedoeld
dan dat het klonk
blind het antwoord…
Mijn vage zelf
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 28 In lachspiegels en familiefoto's
zoek ik de grenzen op van wie ik ben
in gezelschap laat ik mijn lichaam deinen
mijn ogen verwachtingsvol verscholen
achter een goudgordijn van lange haren
lonkend als een ster, met getuite lippen
om te voelen hoe het is
om wereldberoemd te zijn
en dan des te meer mijn vaagheid te ervaren
verscholen achter…
Dauwbloempje
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 403 DAUWBLOEMPJE
Dauwbloempje o, wat toch schitter jij
in die verrukkelijke zomerochtendzon
Je druppels zijn als parels van dichtbij
jij die ’t donker, vanochtend overwon
Klein bloempje ach, het ziet als traan
dat tere pareltje dat jou ’t oog vervult
Dat je smart hebt kan mij niet ontgaan
je oogjes zijn in diepe treurnis gehuld
Teer…
Het spijt me
hartenkreet
3.0 met 23 stemmen 1.746 Een traan glijdt over je wang
Een ander valt op de grond
Je kijkt me verdrietig aan
En je beweegt vaag je mond
Ik zie het aan je ogen
Het verdriet dat wil je kwijt
Maar ik wil het ook horen
Gewoon horen dat het je spijt
Drie hele kleine woordjes
Heel simpel en terecht
Dan pas kan ik je weer
in mijn armen sluiten
Heel teder en oprecht…
Na de nacht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 223 de nacht verdween
zoals zij was gekomen
laat niets achter
behalve flarden
een vaag gevoel
van vers verdriet
dreigend onheil
maar waardoor
alle details
totaal verslonden
door de morgen
die daarna troost
omdat het slechts
een droom was…
Vaag verlies
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.551 Je zond mij een wenskaart,
de foto van een ontluikende orchidee
toen ik onder lakens kroop
en mij wentelde in een gretig verdriet.
Nu leg ik een hagelwitte roos op jouw navel.
Je verbood tranen
maar ik schend jouw laatste wet
zoals ik een fatale daad weiger.
Nu vlei ik me in een vaag verlies.…
BOARNSTERHIM ADEMT
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 166 Ochtendnevel rijst uit boerensloten
strekt witte grillige vingers uit
belust om al zoekend te grijpen
de verijlde zwevende dampen
omvatten met zonneglans verblijd
het gaarne bezochte dorp Grou
strijken vluchtig langs strenge muren
waarachter papieren en kunstwerken
verhalen van de geschiedenis
der beminde Friese grond
begeven zich tussen…
het mankement
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 157 ik heb gekozen, het bloed op de veranda
vlekken op mijn witte sokken beuken stralen
trots en het aquarium is inherent aan
het verlangen om alle schoonheid te omhelzen
oven zonder vuur de geur van verbrande cake
een strak gespannen roede die de liefde
niet meer herkent in de ogen van het
werkelijk beleven
een kind dat nooit zal lopen staat…
Die vier woordjes...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 238 Die vier woordjes, dat is mij veel te vaag.
Ik zou je graag nog eens vertellen,
je laten zien hoeveel ik om je geef.
Maar hoe moet ik dat toch zeggen.
Die vier woordjes, dat is mij veel te vaag.
Ik zou zo graag eens willen fluist'ren,
aan jou alleen, die woordjes in je oor.…
Syndroom?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 57 opstandig dier dat mijn
bloed laat koken, wereldse encyclopedie
waaruit emoties worden gestolen
wortelende zinnen soms wat te grillig
openslaat, sluipt binnen in een ogenblik
van de tederheid, leidt ons weg van de
dagelijkse vlucht uit onze winterslaap
wakend in de wellust van woorden,
een synoniem voor een moment geluk
Ach, laat dat vage…
VRAGEN ZONDER ANWOORD
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 57 Mijn haar is grijs, lichtgrijs mag ik zeggen;
er is echter iets dat ik absoluut niet begrijp
Iemand moet 't mij toch uit kunnen leggen
op mijn armen en elders is 't blond, 't is lijp
Toch is zulks wat vreemd, vind jij ook niet
is 't dat mijn hoofdhaar meer te lijden had
Vaak sturen ze mij met een kluitje in 't riet
en vragen ze mij ben…
Opstel
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 115 Het opstel van mijn leven wil ik
Schrijven waarin het moet gaan
Over de pijn, het verdriet
En het door alleman ontkend zijn -
Bij de eerste zin van het verhaal
Trekt mijn hoofd al dicht met een stevige mist -
En schrijf ik mijn opstel eerst maar
Als gedicht, en zijn het vage contouren
Die mij langs de regels voeren…
rite de passage
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 132 het verdriet is niet
te stelpen soms
ze haalt het deksel
van het verleden af
ze reist terug naar
zoekgeraakte mensen
ze zweeft van herinnering
naar herinnering
beelden van geliefden
varen stil voorbij
een vage kinderstem
op de achtergrond
haar rite de passage
brengt haar thuis…
Die lege plek
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 941 Wennen, nee dat kan ik niet
Dek de tafel, als altijd
Barstensvol verdriet
'k ben je kwijt.
Tranen over m'n wangen
Wanneer ik je bord zie staan
Stervensvol verlangen
'k wilde met je meegaan.
Je bestek leg ik naast 't mijne
Zodat ik je als 't ware voel
Binnen 't bereik van 't mijne
Snap je wat ik bedoel?…
Haar tranen
netgedicht
4.0 met 157 stemmen 149 Verdriet zo intens,
verdient echt geen mens!…
Dicht
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 220 De zon schijnt
Maar ik voel zwart
Iedereen lacht
Maar ik word getart
Getart
Door verdriet
Langs buiten
Zie je het niet
Het is mijn masker
Ik zoek de kracht
Ik lig ervan wakker
In de nacht
De nacht
Duurt lang
Het zoeken naar woorden
maakt me bang
Ik zoek licht
Tevergeefs
Want vanbinnen
Zit ik dicht…
Ik vertel
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 205 Papa
Ik wil zo graag met je praten
Maar je bent er niet
Over de kleine dingen des levens
Leuke anekdotes
Over jouw kleindochter,
Jouw lieve deugniet
Over hoezeer we je missen
Hoe je in alles bij ons bent
Over ons verdriet
Over de schone dingen
Je zou al glimlachend knikken
En zwijgend genieten
Ik weet dat je ons op de een of andere…
Als het verdriet te diep is
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 207 Als het verdriet te diep is
Als de tranen niet meer komen
Dan denk ik in mezelf,
De tijd heeft de pijn doen intomen
Maar niets is minder waar
Ik lig te woelen,
En kan geen slaap vatten
Net daarin sluipt het gevaar
Als de eerste vogels ontwaken
En de onmacht is aan het kolken
Als de ochtendzon schijnt over de daken
Dan zoek ik jou in…
Locked
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 138 De dagen worden lichter
maar ik word zwart
het is hier donker
koud en bar
Ik werd
gekatapulteerd
naar het verleden
het is terug dof
hier in het heden
Ik wil er uit
maar zit zo vast
het zit op slot
het is een last
Ik wil wel huilen
maar het komt er niet uit
alles is locked
het zit onder mijn huid
Het zijn emoties
die het daglicht…
Als tijd vertraagt
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 872 Zijn ogen zien hoe merels
liefdevol een nestje weven
in het paars van de seringenboom
turen dan stilte
klevend aan de tijd
die zwijgen traag verlengt
hij glimlacht vaag
bij de herinnering aan
hoe mooi het was
waarom
schrijnt zijn verdriet
misschien omdat ik stierf lief
fluistert zij
hij hoort haar niet…