VERLEGEN
Toen hij voor haar deur stond
wachtte hij met kloppend hart
Nu hun afspraakje plaatsvond
reageerde hij tamelijk verward
Gisteren had hij haar ontmoet
op het feestje tot laat ’s nachts
Uit alcohol putte hij zijn moed
en hij vroeg haar onverwachts
Ze wou wel, hij werd onzeker
zijn handen woelden in ‘t haar
Innerlijk werd hij enkel weker
‘t joch bleek enorm kwetsbaar
Vijftien en al een grote mond
als er..geen meisjes bij waren
Dàn maakte hij ‘t ook te bont
waarom kon hij niet verklaren
Ineens werd de deur geopend
een timide lach begroette hem
En blozend naar haar lopend,
groette hij met bevende stem
Samen wandelend, in het bos
geen van beide zei een woord
Na een uurtje en met een blos
werd hun wens dan verhoord
Zij stopte hem en sprak zacht
van haar liefde en van een kus
Hij putte enig moed en kracht
en pakte haar lief hoofdje, dus
In het donker stonden zij daar
geen zag ’t blozen van de ander
Echte liefde was het, schijnbaar
ze waren stapelgek op elkander
Onhandig frutselde hij aan haar
ondeugend beet ze hem in ’t oor
Liefdevol kussend op ‘t trottoir
fluisterden beide..we zijn smoor
Toen hij haar weer thuisbracht,
was ’t met verlegenheid gedaan
De liefde had hen in haar macht
en zou oneindig blijven bestaan
Zie ook: http//www.ansentonrijkers.nl
Schrijver: Ton Rijkers, 18 november 2010
Geplaatst in de categorie: liefde
Prachtig!