IN STILTE HUILEN

In de stilte sliep een mens,
moe van het aards bestaan
Levend over zijn pijngrens
kon hij ’t leven amper aan

Grauwe wolken van smart
hingen om zijn droevig lijf
Door ’t leven niet verhard,
huilde hij al een uur of vijf

Donkere tijden, kil en stil
gleden onhoorbaar voorbij
Zonder onderling verschil
vierde het eenzaam hoogtij

In de stilte sliep een mens,
moe van ‘t aardse bestaan
Zijn pijnen waren immens
Hij kon zijn leven niet aan

Onder ritselen van ’t loof
op een windloos ogenblik
Verloor hij in elk ’t geloof
en weet je, die man was ik

Zie ook: http//www.ansentonrijkers.nl

Schrijver: Ton Rijkers, 25 november 2010

schatrijkzeelandnet.nl

Biografie van deze schrijver

Eenzaamheid Verdriet Teleurstelling

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 13 stemmen 1.647