Hartenkreten

hartenkreet (nr. 32.708):

WIJNRODE TRANEN

Als overdag de zon scheen, straalde zij
bij maanlicht evenwel, kwamen tranen
Niemand zag dan het innerlijk geschrei
noch haar wijnrode tranen die kwamen

Wanneer ’t donker viel,viel dat immer
met het diepe gevoel van eenzaamheid
Het voelde dan als een bergbeklimmer
die stilletjes in een diepe afgrond glijdt

Als het duister dan over het land gleed
gleed het eenzaam in haar huilend hart
In automutilatie vertaalde zich dat leed
aangezien alles zwarter leek dan zwart

Wanneer ‘t donker viel, dropen tranen
’s morgens ontwaakte steeds haar lach
Iedereen zou haar zeer gelukkig wanen
Dat geluk evenwel, speelde zij overdag