Nachtvogel
De stem van jouw eenzame ziel
klinkt niet meer helder
is niet goed hoorbaar
het wezen van de aarde huilt
in een benauwde
vrijwel ontoegankelijke
denkruimte
je bemerkt het nu duidelijk
het is feitelijk te merken
je voelt het met heel jouw wezen
geest wordt ouder
door de tijd
en het heengaan
van verlangen
je gedraagt je als een nachtvogel
het toevertrouwde vleugeldier
je probeert jezelf te behagen
ontdoet jouw lichaam van textiel
bent weer naakt met al die vragen
je neemt een kijkje
in de nachtschaduw
van de maanspiegel
je komt weer terug
naar de bloeiwijzer
vol hunkerende liefde
wijzer door ervaring
je weet dat alleen liefde
het duisterhart kan breken
de vogel van de nacht
naar het droomland zal vliegen.
Inzender: Henk van Dijk, 10 februari 2011
Geplaatst in de categorie: individu
zou het erg zoutloos zijn op deze wereld
prachtig zoals altijd