Vervagen
Waar ik was keek ik naar schimmen 
die wilden fluisteren.
Volgde ik willoos woorden 
en echo's van wachtende
stemmen  
die bleven roepen 
maar geen momenten 
vroegen.
Want de stilte lieten ze waken 
zolang ik niets uitdoofde 
in de vluchtende
kou
waar ik mijn eenzame geluk 
weer mocht vinden 
dat leeg en verteerd
niet meer dan een  
cocon van mijn 
vorig leven 
was.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

 Geef je reactie op deze inzending:
Geef je reactie op deze inzending: