De winter voorbij....

Zoals bomen hun blad verliezen,
ik, uit niets meer heb te kiezen,
vertel ik jou
bevangen door, te lange, winterse kou
met bevroren, pijn in mijn stem
waarbij ik al mijn blad verloren ben;
"jij was eens de zon voor mij"
maar het juiste weerspiegelde pad in zee;
in het begin keek je nog met me mee,
liepen wij tegenover elkaar hieraan voorbij
al wetend dat het moest zijn; "zij aan zij".

De zon schijnt al te lange tijd niet meer
de kou striemt diep en doet zo intens zeer.
Ik laat jou,
hoe ik ook nog steeds van die ene kant van jou hou,
los.

Hopend dat er ooit weer blad aan ons zal groeien
en wij eens vol roze bloesems opnieuw zullen bloeien.
Ik gun het jou, gun het ook mij
waarbij
ons samenzijn hierbij...troosteloos...voorbij......

Afscheid Liefde Richard

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 4 stemmen 1.106