Het leven begint vandaag
Waarom zijn we ooit zo ver gekomen?
Hoge gebouwen als toonbeeld van ijdelheid.
Volmaakte beeld van niemandsland
Een stem vanuit de verte.
Ik weet hoe de liefde klinkt,
maar haar toon is me ontschoten.
Verdwaald in een stad,
een weg zoekend door de regen.
Misschien spoelt ze alles schoon.
Of wist de tijd de sporen van haar geschiedenis uit,
om opnieuw te beginnen?
Intussen beweeg ik me op het ritme van de stad,
waar mensen zich een weg zoeken naar huis.
Ik passeer grote billboards die mij proberen
te overtuigen waar mijn geluk ligt.
Met als resultaat dat mijn wereld enkel leger wordt.
Ik schuil onder een balustrade, mijn blik omhoog terwijl de regen haar best doet om onverschillig neer te dalen.
Mijn telefoon gaat over, aan de andere kant klinkt een stem.
Plotseling is het alsof de wereld om haar as eigen as draait.
Beelden komen op mijn netvlies…
diner voor twee,
brandende kaarsen,
zacht gevoicde muziek.
Mijn hart klopt voor twee als ik met haar spreek.
Ik stap door de regen,
en ga op in het ritme van de stad.
Het leven begint vandaag!
Geplaatst in de categorie: liefde