Gelijkenis
(voor mijn vader)
Ik vernam dat mijn trieste vader
aanzien verkreeg
in hoeverre zijn preken in goede aarde vielen
en dat was altijd afwachten bij het norse publiek.
In wezen was hij meer een Pinkstergemeentedominee
zo met zijn altijd blijmoedige uitbundigheid
en knepen de rasgereformeerden vaak kritisch
met hun zwarte oogkleppen
en hinnikten ze als getergde paarden in een nauwe stal.
Ik doe niets anders dan hij, ook ik dien het woord
om het woord, zelfs toen mijn vader geen kerkdeur
meer wilde binnen stappen en als eeuwige ziel dat
zeker niet wil doen. Alles bleek een foute vlucht.
De gereformeerde religie had zijn homoseksuele wezen
tot op het bot verloochend, zoals Petrus Jezus als
zijn geliefde Meester ontkende.
Stef Bos heeft groot gelijk, papa, ik lijk inderdaad
steeds meer op jou.
Je had me moeten zien in dat bos in Driebergen,
waar ik op een houten eettafel preekte voor de
dieren, mezelf Sint-Franciscus wanend, terwijl
er twaalf geleegde flessen Chardonnay om mijn
voeten stonden en een verloren vriend bezorgd
zijn wijze hoofd schudde.
Sint-Franciscus stierf opnieuw in mij.
Allemaal Spielerei.
Ik mis je.
Als Jezus.
Geplaatst in de categorie: mystiek
dan lees ik pure liefde.