Diep gemis
Het gaat te diep om er überhaupt woorden
aan te spenderen, daar die de lading niet
dekken en de pijn beter in stilte gedragen
wordt, omdat stilte de taal van God is.
Geen alcoholroes kan mij het gemis doen
vergeten, geen allermooiste vrouw, die mij
van top tot teen minzaam streelt, want in
mijn gewonde ziel draait een angel continu
door de gevoeligste plekken. Al zoek ik in
onbekende steden vergetelheid en vertier,
in alle ramen zie ik jouw gezicht, achter
elke straathoek verwacht ik jou opeens
terug. In de musea zoek ik in wezen naar
tekenen van jou en op de zonnige terrasjes
draai ik droevig met een lepeltje in mijn
kopjes koffie, soms minutenlang, zodat de
omstanders aan mijn welzijn twijfelen.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid