Hartenkreten

hartenkreet (nr. 53.280):

WAT WE VERLOREN

daar sta ik en geef mijn
pa het gebroken klompje
onschuldig gehuld in een
drollenvanger ooit van grote broer
nog te ruim voor mijn kinderkontje
een ijzerdraadje er omheen
en mijn klompje is er opeens
een heel bijzondere een

daar fiets ik zusje achterop
naar de 5 mei optocht
in het dorpje verderop
een hoogtepunt in
ons eenvoudige bestaan
nog niet beseffend dat er nog
vele hogere en diepere zijn om
te mogen en te moeten ondergaan

ingrediënten van een verdwenen tijd
ik aanschouw de onoverbrugbare kloof
die het nu van het toen
en het straks onderscheidt
voor die razende snelle
van nu houd ik me oostindisch doof
de gemoedelijkheid de onschuld
we zijn het voorgoed kwijt

die oude tijd had nog geduld
en geloof me als die drollenvanger
die klompjes uit vervlogen dagen
me nog zouden passen zou ik zo weer dragen
even weer het gevoel van toen overdoen