Zelfportret

Langzaam en voorzichtig kom ik los uit een
zichzelf gesponnen zijdezachte cocon die als een huis
mij heeft beschermd tegen de barre en boze dagen waarbij elke
vorm van donkerte, koude zowaar schraalheid mijn voorbije bestaan bepaalde.

Op vleugels gestrekt van liefde fladder ik nu
in volle vrijheid waarin de verschillende luchtlagen worden
doorkruist op hetzelfde moment zonnen en zweven over een veld met
bloemen en grashalmen, zo breekbaar als glas en zo kleurrijk als de jaargetijden.

Op wegen vol avontuur, spanning, verliefdheden
maak ik van gelegenheid gebruik om tussenstop te houden bij
de gloed van de maan waar haar licht een betovering werpt over me heen
Het is net na middernacht, een slaap komt sneller, eerder en anders dan verwacht.

Hoe dan ook, ik vouw mijn frêle schoonheid en geef
mij over aan dromen in een magisch land waar het geluk danst op
maanstralen tegelijkertijd schitteren (ont)wakende sterren hoog in het heelal
Al deze mooie dingen in een leven vol hart, verlangen en zinnen; het wederzien nabij.

Biografie van deze schrijver

Zelfportret Vlinder

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 5 stemmen 185