Hartenkreten

hartenkreet (nr. 54.251):

Wintervogel

Vleugels over mij
Ik reik om ze te raken
Een vrijheid nabij.

Hoe een kokmeeuw met koptelefoon de
verschillende luchtlagen glad en strak strijkt van waar
vleugels rusten op zachte adem van een wind op hetzelfde moment
reflecteert het portret in gerimpeld water waar de golven ruisen in ontspanning.

Bovendien is het een knap staaltje zweefkunst
in het open hemelgewelf waar ze door elkaar vliegt en niet
in botsing komt met andere gevleugelde vrienden en vriendinnen terwijl
haar bedeesde, timide of bleue aanwezigheid heus wel opvalt wanneer zij kust bereikt.

Het zijn niet alleen woelige baren, kronkelende
landstroken en zilte nat die haar begeren of charmeren maar
ook hier in de stad heeft zij een plekje gevonden om dagelijkse trek even
te onderbreken voor een pauze op klein stukje dak in het bijzijn van trouwe buurtvogels.

Met uitgestrekte inzichten en vergezichten volgt
zij verder de snaren van de tijd waarin zij zich laat meestromen
in een onverwacht en plots van waar het einde nog niet is geschreven tegelijk
laat zij een blijvende positieve afdruk achter op iedere bezoeker of toevallige voorbijganger.