Hartenkreten

hartenkreet (nr. 54.315):

Brandende zolen.

Dansend over de koppen,
brandend in de hel.
Mijn ziel lichterlaaie,
toch vond ik je wel.

Daar lag je dan te wachten,
onder een graniet verdriet.
Zonder enige emotie,
veel hoop had je niet.

Gestorven nog voor je geboorte,
bang als je was.
Te leven, gewoon te leven,
op te staan uit je graf.

Met brandende zolen,
verdovende pijn.
Gejaagd zonder einde,
door schaamte en venijn.

Van de woede gewonnen,
geronnen is het bloed.
Gestold in de aderen,
van het warme gemoed.

Aluin is overbodig,
overbruggen niet meer nodig.
Gewoon gelukkig zijn,
als deel van het hemels refrein.

Dansend over de koppen,
rijdend het witte paard.
Op de watertoppen,
als zeemeermin bejaard.

Genietend van de vruchten,
die het leven me gaf.
Lachend, zingend, proostend,
hef ik het glas.