Hartenkreten

hartenkreet (nr. 58.227):

Verlichting

ik zet hen in het licht
zij die hun zin verloren
moesten vluchten voor hun leven
zij die keihard knokten maar weg wilden van de pijn
zij die vastzitten in onzichtbare knopen
zich slepen door iedere dag
zij die ronddwalen in cirkels
zij die gevangen zitten in een lijf dat niet meer wil
zij die monddood zijn gemaakt. door hen die er eens toe deden
zij die woorden verloren midden in hun zin
zij die zich vastklampen aan wat zij gisteren nog wisten
zij die langzaam de controle verliezen over dat wat leven heet
zij die de deur zijn gewezen, daar de liefde was opgedroogd
zij die iedere dag worden onderdrukt, omdat liefde hen nooit vond
zij die worden weggezet door dat wat politiek heet
zij die ingesloten zijn voor hun eigen bestwil
zij die verloren ogen, stilletjes uit beeld verdwenen
zij die worstelen, iedere dag opnieuw
zij die dagelijks dansen met de eenzaamheid
zij die zijn ontvallen, maar voor altijd in ons hart
zij die nog altijd klokken luiden, uitgekotst worden omdat
zij die opstaan tegen, onrecht spugen in de bek
zij de hun mouwen oprollen, uitreiken naar degene die
dreigen in den vergetelheid te raken
zij die hun zicht verloren, maar beter gingen zien
zij die blijven geloven dat liefde het antwoord is
steevast knuffels uitdelen aan hen die ze zo ontberen

ook jou zet ik graag in het licht