Helaas
Loop langzaam de horizon tegenmoet,
het is die onbekende verte die het doet.
Dat het hart sneller voor iemand kan gaan kloppen,
die je als een Sirene alsmaar opnieuw blijft lokken.
In dromerige ogen kan men zijn bestemming terugvinden,
wanneer ze echter sluiten is dit het teken dat jij ze niet aan je hebt kunnen binden.
Waardoor de zoektocht helaas niet ten einde is,
om af te sluiten met het gemis.
Naar vertrouwde warmte en geborgenheid,
de band tussen twee mensen vanuit oprechtheid.
Die misschien dan toch ergens anders verborgen ligt dan in die onbekende verte aan de horizon,
beschreven in de eerste paar regels waarmee dit gedicht begon.
... Mensen zijn altijd op zoek, maar het vinden is helaas vaak moeilijk, ...
Schrijver: PitsikatoInzender: John hamers ©, 26 december 2024
Geplaatst in de categorie: liefde