De rust in zijn stem

Zijn stem, een glimlach in
vergeten café, een melodie die zachtjes op
de tijd rust, zijn woorden als ochtendlicht over het water,
waar we zijn liedjes telkens weer terugvinden, ook als stilte hen omhult.

Hij, die zong van eenvoud
en verlangen, met een stem die troost
bracht aan verloren uren, die het kleine groot maakte,
het alledaagse bijzonder, en in elk refrein een stukje menselijkheid verborg.

Een leven gevuld met innige
klanken en verhalen, de geur van koffie,
de toon van mededogen, de lach achter de weemoed,
de blik die begrijpt, dat schoonheid schuilt in wat vanzelf lijkt te gaan.

Nu, in de luwte van zijn dagen,
zingt hij verder, niet om te herhalen, maar
om te bewaren, de warmte van verbondenheid in woorden
gegoten, en wij luisteren, dankbaar, naar de rust in zijn zachte, wijze stem.

Biografie van deze schrijver

Joost Nuissl muziek herinneringen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 2 stemmen 61