Onzichtbaar
Ik ben onzichtbaar,
Een gezicht in een kudde,
Mee zwevend als een geest,
Mijn ogen spreken niet meer,
Lippen bewegen,
Maar de stem vervaagt,
Een geluid tussen de duizenden,
Niet verder dragend als een dood blad,
Tranen vloeien al lang niet meer,
Vloeien niet als wijn of bloed,
Ik ben onzichtbaar,
Een geest,
Ik vind het zo wel goed.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
onzichtbaar 3.2 met 10 stemmen 
750
750
Geef je reactie op deze inzending:
Ik besef ook wel dat dat niet zo eenvoudig is maar zou het niet deugd doen om langzaamaan je eigen uniek-zijn te aanvaarden en te laten bestaan...ook al zullen de tranen dan misschien terug vloeien, dat weet ik niet. Probeer je niet te verbergen, ook al lijkt dit nu misschien beter... Je hebt het recht om te zijn wie je bent, ook al klinkt dit voor jou misschien zo cliché! Ik wens je véél sterkte! Héél mooi gedicht trouwens!