Hartenkreten

hartenkreet (nr. 15.414):

Gebroken glas

Voor mij ligt een veld
bezaaid met koude, scherpe stukken
Herinneringen aan toen
aan hoe het vroeger was
Daar sta je dan
op blote voeten
En overal
gebroken glas

Ik laat me vallen
moedeloos
tussen alle scherven
van dat wat ooit geweest is
van alles wat ooit was
Daar sta je dan
op blote voeten
En overal
gebroken glas

Vang jij me op
baan ik me een weg
door de splinters
van een kil en leeg verleden
En bereik ik toch het gras
Maar eerst moet ik
op blote voeten
dwars door het gebroken glas