Bijziend in veelheid van weinig verziend in meervoud van veel niets zien je vergapen in de spiegel blind de achterkant daarvan in bange hoop dat alles waar is.…

De kille nacht zwelt open tot een kersverse dag Een blije dag, waarop veel kan en mag? Surprises, ik houd ervan en ze kleuren het bestaan Gepaste reacties en me niet meer laten gaan. Dat vroegere onbezonnen leven, ik zou het niet meer willen Ik deed vaak bot, was onverschillig, heb mensen laten gillen! Nu is het eerst denken, dan pas handelen…

Ik vond laatst wat losse scherven van de oude tijd zij liggen her en der in mijn herinneringen verspreid. Die vaas van toen was nauwelijks nog te repareren de randjes waren te scherp, dat zou teveel bezeren. Sommigen spreken van scherven brengen geluk. Anderen denken dat wat kapot is, is vooral toch stuk Bij pech snijdt zo'n scherf je zelfs…

Laat ik dit zeggen Dat het niet mijn voorkeur heeft Dat je, zonder iets echt uit te leggen De pijp aan ene Maarten geeft Ik accepteer het broze leven Leer te leven met de dood Respecteer mijn spiegelbeeld Die de werkelijkheid ontbloot Dat ook ik oud hoop te worden Vrij van ziektes of verdriet Hoewel ik weet dat dat niet gaan zal Het leven…

Ik belandde na veel gezwerf in andere landen, want dit land kan soms zo ongenadig met zijn cobratanden in je slagaderen bijten, dat je wel weg moet, maar goed, weer in mijzelf, een land wat ik ook nog eens moet ontdekken, maar liever morgen dan nu. Liever nooit, wat moet ik in dat land? Ik zou me er rotvervelen, met te weinig attracties…

Leef in mij mijn liefde nergens leef je meer in mij ik ben de nacht voorbij nog komt de zon niet op ergens lach ik naar een etalagepop.…

Soms, in één van zijn verdwaalde dagdromen, waait er nog een sexy zomerjurk omhoog, een bollende slip onthullend, maar zijn stenen bezwaren weten van geen wijken, hij is nog erger dan de paus. Ontsporen is voor slappe kwezels, meent hij. Hij vergeeft de wind zijn ontuchtige handeling en als een norse dorpspastoor of een sacherijnige bonder…

jij & een ander je helpt een ander uit de problemen, dat doe je voor zo velen. ze geven je een complimentje, maar zijn daarna alles al weer vergeten. en dan zit je zelf met in de problemen, en heb je niemand om je heen. niemand die je wil helpen, en dan denk je waar heb ik dit aan te danken. dan denk je de volgende keer kan een ander…

Iedere keer zie ik de spiegel aan de wand, die iets tracht te zeggen jarenlang dezefde scheiding mijn gezicht, steeds ouder, grijzer zekere rust zeg het maar ik zie het al jeugd ouderdom een spiegelbeeld is maar heel even een juiste kijk op dit aardse leven…

kwam gisteren mezelf tegen onherkenbaar liep er zo voorbij…

Wie is in de spiegel, die vrouw met mijn gezicht ? Wat was het in haar leven, dat dit had aangericht?! Die blik, die duist`re gloed, waarin ik mijzelf ontmoet en duidelijk kan zien dat er heel diep in mij nog een vonkje blijheid smeult dat ooit weer aanwakkert misschien...…

Ik kan niet langer doen alsof... ik leg het masker af, waaraan iedereen me herkende, dat zó vertrouwd was en zo veilig... Vanaf nu zul je een andere mens zien, mijn ware ik, kwetsbaarder dan ooit en ik hoop dat je me begrijpt, accepteert, zoals ik ben, kijk maar goed, dit ben ik, herken me...…

Ja, onzichtbaar zou ik willen zijn mij begeven waar ik wil niemand kan me zien wat word ik hier echt wijzer van? wat heb ik nu bereikt? wat is mijn doel? eigenlijk is het niet leuk heb geen contacten en gesprek ben eenzaam en alleen heb veel gezien en veel gehoord maar wat kan ik er nu mee doen ze was lief, slank en blond van haar…

Starend op de blaren zittend na een leven vol bedrog eindelijk voor zijn rechter smekend maak het niet te grof langzaam zal de dood nu komen het angstzweet parelt op zijn hoofd hij denkt aan God aan loze kreten ziet alles duidelijk zijn verleden heel deemoedig vraagt hij: "doe het snel"…

Onze zwakten maken dat we mensen zijn maar... Toch ervaar ik in mijn gebreken het tastbare. Contouren van een lichaam worden dan zichtbaar. Heel even sta ik dan oog in oog met mijn menselijke grens. Zelden zoiets moois gezien.…

Je zegt dat ik niet zo apart ben als ik denk en ik wil dat ook wel denken maar ik denk anders ik begrijp de ware gekken beter dan de ware normalen die beduvelen de boel maken het zootje nog groter met bibberloze hanegekraai in mijn hart blijf ik altijd klein ik snap de botte verharding van anderen niet hun blinde woede en vijandschap…

De balans vinden om dingen te doen en dingen te zien. Helder te zijn, scherp te zijn misschien. De homeostase van de geest. Naast alles telt die nog wel het meest. Mezelf er toe zetten belangrijke zaken te ondernemen. Tijd die ik niet heb, toch van mezelf claimen. Tijd maken voor datgene dat telt, soms onder zware gemoedstoestand geveld.…

Het is prima zo, ik ben een dichtende kluizenaar, die gelukkig is in zijn afgelegen grot met schemerlicht. Soms krijg ik bezoek van een zwervende beer, die enige dagen blijft logeren, heel gezellig, met honingwijn. De rest is toegift, waar ik extra dankbaar voor ben, prachtige wandelingen met superrode vliegenzwammen. Vrienden Rozenkruisers…

Gun me een glimlach met zo'n glinstering in je ogen, dat maakt mijn dag Gun me een glimlach van oor tot oor met de tanden bloot ik wou dat ik het vaker zag Gun me een glimlach onbezwaard vanuit het hart, daarvoor heb ik ontzag Gun me die glimlach en je krijgt hem terug waar dan ook, de hele dag…

Weten waarover je denkt, is dat denken over wat je weet? En is denken dat je het weet, weten dat je niets vergeet? Als een ander meer denkt te weten, denk je dat jezelf dan ook meer weet? Hoe en wat de ander denkt, denk je dat je dat weet? Of denk je te weten hoe en wat, de ander denkt en weet? Denken voor een ander, is dat weten wat de ander…