heimwee bestrijden dat doe je door een Eskimo in de lente naar een boomgaard in de Betuwe te brengen terwijl het daar bloesem sneeuwt…

snerpende snaren vol blaren uithoeken in de wereld wij moeten maar jagen geen wereld nog ingebeeld lucht heeft vrij spel in mist tussen aarde lang geleden een bel die mij niet spaarde snijdt een reddingsboei in vel en been snij 'm los en bloei…

In het hemelse blauw draagt de zon de dag naar het licht sneeuw trekt zich terug regen zorgt voor dooi en het landschap langzaam zichtbaar wordt weg is nu de winterse kou maar de witte winterstilte was sprookjesachtig mooi.…

Een man in schaatspak vandaag tierde dat ze hem het schaatsen niet gunden. De sneeuw verpest het en het gaat binnenkort ook nog eens dooien. Arme man in schaatspak gekwetst door weergoden draait zich om naar huis. Wees gerust de zon gaat schijnen binnenkort.…

schoonheid in stilte... sneeuwvlokken vallen onhoorbaar uit de hemel ze vormen een maagdelijk wit donsdeken ze dempen geluiden en gedachten, en doen je even vergeten alles lijkt even stil te staan verstomd door dit zicht, door dit gevoel het is koud maar ik voel warm vanbinnen schoonheid gevangen in licht, in stilte…

Januari...opgeruimd- februari...winters- maart...lente- april..oranje- mei...bevrijding- juni...zomers- juli...vakantie- augustus...nazomers- september...herfst- oktober...feest- november...sinterklaas- december..kerst- & oud en nieuw- gevoel, gevoel, gevoel, gevoel, gevoel, gevoel, gevoel, gevoel, gevoel,. gevoel, gevoel, gevoel...dat is…

Het oude jaar Zijn tijd was daar gekomen Een feit dat eeuwen bestond Hij hield zich lekker slapende Niet rekenend op de nieuweling Die plotsklaps voor hem stond Opschieten vadertje je moet vertrekken Zo klonk knallend het donderend geraas niemand wil dat je nog langer blijft opzouten vanaf nu ben ik de baas De oude kwam overeind stram en stijf…

In de loop van een paar laarzen heb ik de winter aan mijn voeten…

Wind snijdt in het gezicht Een waterige winterzon geeft de grijze vlakte kleur, die schittert in het bleke licht…

Leunend op de wind mijn armen wijd gespreid ogen gesloten neem me mee wind rukt aan haren en kleren als ontelbare lange vingers aangenaam of toch niet ik hou mijn adem in even maar en zet dan een stap vooruit neem me mee traag worstelend evenwicht zoekend maar ik kom vooruit…

Een dichte wolk van klamme mist condenseert deels als druppels in ragfijne spinnenwebben, plooit zich sloom, als een vale kille deken, benauwd beklemmend om mijn oude, bange en warm kloppende hart, dat hunkerend en hoopvol wacht op de doorbraak van de eerste zonnestraal, die mij keer op keer weer nodigt door te gaan. In de herfst…

Wanneer in`t bronsgroen eikenhout de bladeren gaan vallen, word ik steeds weer herinnerd aan onze jaargetallen. Bij bomen komen blaren weer, zodra het voorjaar wordt, maar ik zit met een kale kop, kom haren steeds te kort. Aha, één ding heb ik toch voor bij bomen in het bos, ik zit nog vol met streken, die laat ik op u los. Daar ik…

En zo is November aangebroken is de kou ons land ingetrokken regen wind hagel alles wat bij de herfst hoort worden over ons uitgestrooid, maar alles is beter dan wat men in Amerika voor de kiezen kreeg, in de vorm van Sandy, die huisgehouden heeft op een afgrijselijke wijze, nee laat ons dan maar stil zijn als het weer eens regent, waait en…

Buiten is het donker op deze vroege novemberdag. De gordijnen zijn gesloten als afgeschermd van de diepe nacht. Mijn hart zoekt naar woorden zoals de aarde zoekt naar zon. De mist is weer gekomen als reactie op de grond. Er is vandaag weer zoveel te doen en de zon breekt nog niet door. Daarom zoek ik een morgenster. Want ergens diep verborgen…

Het is net of ik het gehuil hoor van een ontwakende wees, de poort naar vrijheid is gesloten achter elke boom ligt een rugzak vol herinneringen ik loop door het bos gevolgd door de geur van dood steeds vrolijk lachend op het moment dat het moet het smink zal steeds dikker aangebracht moeten worden ter verberging van de pijn…

Mijn bladeren verkleuren, ik verlies in kracht, een stormwind raast, in mijn kille donkere nacht. Machteloos kijk ik neer, op ooit mijn glorietijd, thans vol zorgen en zwaar, loslaten, een hele strijd. Nog voedend in mijn gedachten, vanonder de dikke humus wond, schieten fraaie beelden, als paddestoelen uit de grond. De…

Herfst Het gebladerte is hopeloos zwak. Het licht is een zwak schijnsel der liefde. Vergankelijk rood moes valt van de vermoeide takken zonder lust tot leven uit hun zelf. Sterrenstond komt weldra op. Vergankelijk geel en rood en zwart geraapt gebladerte. Het heeft geen zin meer voor hen te leven aan vermoeide tak en stam. Herfst is lijden…

Pril in de herfst Nu, begin van dit seizoen Zie ik heel fraaie bloemen in hun fleur rijke doen Dieper van kleur krijg ik ze op de lens Net voor de bonte avond beleef ik het intens Zo is het een feest om met het hof van heden die kleurrijke gaarde vol bewondering te betreden…

De kabouters moeten weer aan de dagelijkse arbeid. Met hamers, houwelen en pikhouwelen in de onderaardse gang. Voor robijnen, smaragden, kolen en steenkolen. Voor opbouw, volk en vaderland. Het weer wordt bar. Zwavelstokken vallen uit de hemel lijkt mij. Het water gaat harder stromen. Vet wordt verzameld. De beren zoeken hun hol weer op.…

Wanneer ik aan mijn venster zit, zo in het vroege morgenlicht, Zie ik weer overal in heg en struik de zilveren draden glanzen. Weerspiegelend in het eerste zonnelicht. De spin weeft weer met fijne draden in heg en struik haar fijne web van rag Bedruppelt als met kleine parels door zachte nevel in de morgendauw. Nog mooier, dan ik ooit eens…