Laat me nog even van je genieten, voordat je definitief weggaat. Voordat ik afscheid van je moet nemen en je ons land verlaat. Heel even nog wil ik je knuffelen en een zoen geven. Ik wil je nog even aanraken, voordat je daar verder gaat leven. Ik wil je nog even laten weten dat ik zo ontzettend trots ben op jou. En ik moet je nog zeggen…

Daar ga je dan, mijn dochter. Voorgoed naar de andere kant van de oceaan. Je laat alles hier achter om daar verder te gaan. Jouw toekomst ligt in dat verre land, zeg je en ik geloof je, echt waar. Het maakt me alleen zo verdrietig, ik hier en jij daar. Wanneer zal ik je weer terugzien? Dat is dus niet bekend. Uiteraard is jouw geluk het…

M’n kind, je glipt me door de vingers Je praat met me maar je ogen doen niet mee. M’n lieve kind, het leven glipt je door de vingers De werkelijkheid verandert in een waanidee M’n arme kind, verstrikt in een web vol achterdocht en leugens op een rij ‘K zie soms het verdriet in je ogen maar zie je ook dat van mij?…

Zoals alleen kinderen doen Die de vrijheid beleven als een onvoorwaardelijke zoen. Laat me onbevangen leven huilen, lachen als een kind dat pure vreugde is gegeven. Opdat ik dat kleine hart hervind Door volwassenheid ontnomen Vergaan door jaren, met de wind. Als de bladeren van bomen aan hun takken stil vergelen gelijk mijn kinderdromen…

ik zit voor het raam en ik kijk naar marleen ze fiets daar maar in rondje's en is altijd alleen marleentje is twaalf en zegt niet zoveel ze is een beetje anders en kijkt een beetje scheel maar zij is mijn liefste ik hou veel van haar ik geef haar een zoentje en een lint voor haar haar marleentje, marleentje toe blijf even staan…

De wind waait, De aarde draait, De zon staat stil – “Zo is het leven” – Zucht de oceaan. Sterren fonkelen prachtig De wind waait nu machtig Aan het einde van die bewegingen Verschijnt De Maan – “Nu moeten dromen komen” – zegt die, Slaap lekker, Kind.…

Jij beseft jouw waarde nog steeds niet, want je bent er ook maar net.. Ik vernietig jouw verdriet, in ons levenslang duet. Mijn dochter, de spiegel van mijn ogen, de reden voor rede, en het woord ongelogen. Puurheid als dauw ontwakend uit kracht, doet eenvoud ontstijgen, als zij mij stralend toelacht.. Want in 4 jaar met jou samen, voor…

Verwarrende schreden Vertederend verwoordt Stamelend zonder reden Voor het eerst gehoord Zoekt hij naar woorden Treft mij een diep verdriet Nerveus friemelende handjes Praten wil en kan ik niet…

Over het glimmende vet op de vloer glijden we gezellig naar binnen toe En met kauwgom van een vorige gast plakken we de jassen aan tafels vast Na het wedstrijdje hamburger sjoelen kijken we naar restjes op de stoelen en gaan we snel proberen te raden wat eerdere bezoekers hier aten En na de overdaad caloriën doen we tikkertje met bacteriën…

Klein en verwrongen uit mij geboren huilend van frustratie de eerste dagen om daarna je naam vol overtuiging te leven zingend en dansend dartel je de dagen een vrouw in de dop zomaar ineens de spiegel van mijn jongere ik dat ben jij mijn grote griet…

Een onderonsje fluisteren een vogel fladdert de felle zon warmt kinderhandjes gevouwen glimlachjes kleine stemmetjes boeiende levens.…

Onder mijn bed is een plekje te huur. Je kunt er fijn wonen, het is heus niet duur. Kom maar kabouter, elfje of fee. Maak er een huisje, neem je meubeltjes mee. De prijs die je moet betalen, is dat je de griezel verjaagt, die daar elke nacht ligt en mij altijd zo plaagt. Kom toch klein volkje, ik hoop dat je me redt, dan krijg je van mij…

er is een engel die mijn kind hoedt die zo vaak in zijn overmoed het leven zo roekeloos lijd misschien is het juist omdat hij zo om het leven geeft dat die engel zo dicht bij hem leeft.…

zoon, je lacht herkenning je doet me denken aan mezelf, toen maar ik ben slimmer verder ontwikkeld of ben ik eigenlijk vooral jouw onschuld kwijt? je maakt zoveel in me los je maakt me los van alles wat vast ook belangrijk is, maar pas na jou ik ben ook geboren toen jij hier kwam, Bram, heb je de vader in mij verwekt…

Die ene dag is nu al meer dan 60 jaar geleden: wij plukten bloemen in de berm van de Kerkhofslaan. Wij hebben, leek het, uren voor het hek gestaan en 'k voel nog wat onze vingers met elkander deden. Wij waren veel te laat weer thuis. Je ouders ongerust en mopperig. Het eten koud; het vet stond stijf in 't bord. Vanmiddag blijf je maar in huis…

de regels van het harde oorlogsspel staan keurig in erkende UN-documenten arbitrage kost helaas nogal wat centen en meestal weet je het dan wel….. nu zijn kinderen al te vaak de klos ondanks onze zo moderne beschaving is het verantwoordelijkheid die teloor ging of laten we cultgod Onmacht er op los we leveren doekjes voor het bloeden schreeuwen…

Je kind ongelukkig te zien dat doet enorm veel pijn. Te lijden onder geestelijke druk, dat voelt bepaald niet fijn. Je wilt haar zo graag helpen maar weet niet altijd hoe. Luisteren is een goed begin, dit leven maakt haar zo moe. Van kind zijn naar volwassenheid dat valt bepaald niet mee. Ouders die plots gaan scheiden, eenzaamheid in…

wolken langs de hemel zwevend lijkend op datgene wat ik in mijn verbeelding levend voorbij zag komen. Hopend op datgene Wat niet voorbij kwam. Starend over de daken Bang voor enge beesten Kroop ik onder het laken Al die sterren, Wonen daar mensen? Dromend over m’n toekomst Zag ik de sterren Vervagen voor m’n ogen Zonder dat ik het…

ze trekt de dekens tot aan haar gezichtje, legt haar hoofdje rustig neer. weet al wat hier vandaag nog speelde, dat is er morgen ook wel weer. ze blijft nu maar stilletjes liggen, duikt zo diep in de onbezorgde nacht. beleeft dan zoete dromen, wetend dat de ochtend wacht. ze sluit haar bruine oogjes geeft me nog een laatste gaap.…

kleine kinderwantjes zomaar op straat voel ze nog warme kinderhandjes maar het is zo laat nu louter telegraafgepraat uit monden met ooit kindertandjes…