In ruil bezit ik niets. Spelers spreken. Schrijvers lezen. Ik ben een gedicht.…

vederlicht is het veder vederlicht een vederlichte bevalling dit gedicht…

Opgeschrikt Door het geklik Niet wetend wat ik verwacht Hoor ik in de verte alleen maar gejuich en gelach In een kruipend van angst Wacht ik uit eindelijk het langst Onzeker sta ik op Dit is de enige weg naar de top Het moment is daar De harde werkelijkheid wordt waar Ik ben met het publiek een. Want het is nu mijn tijd voor een…

Hier is voor jullie een esdoornblad het lijkt een beetje op mijn hart leg het in een bundel poëzie uit een koffer vol met gedachten los gelaten op ijle lucht van de hoge top inkvisbotten imposanten lyriek klanken onder de kemi'riboom een dichtlippige mossel op speurtocht woorden worden geboren soms een miskraam…

hij die de eerste steen werpt... legt de basis voor een berg…

Bij Dudok dronken we koud bier met uitzicht op de macht. Na een dag vol slenterpas en toeristenogen. Noordeinde en Binnenhof, hup Holland hup, de schouwburg en Lange Poten. Natuurlijk indisch eten en het ijspaleis 's nachts in de Passage hoorden we eenzame stappen onvast en hol. 's morgens katerig bij Mesdag en daar pas schoten mijn ogen…

Stokken strijken stille snaren tonen lijken gegeven als een breuk in het leven de trillingen die steeds dieper doordrongen het levenslied moeilijk te beschrijven laat staan te bespelen op vier snaren toch strijken stokken de vier snaren en voel ik tranen komen vanuit de bodem van mijn hart merk ik hoe het verleden zich met…

O ja, al had ik potten verf dat maakte mij geen schilder Al had ik 't beste instrument, de stem die ik zou willen dan nog zou ik geen kunstenaar zijn Mijn gedichten schieten ook tekort en toch, ik kan niet zonder want bij iedere poging lukt het steeds mijzelf de kunst van leven aan te praten…

Water en pigment juist geplaatst op het papier Zie... jij kijkt mij aan.…

Verdriet is mijn inspiratie Tranen de verf Mijn gedachten het doek waarop ik mijn gevoelens in landschappen ontwerp Velden van groen hebben een betekenis Rozen staan voor liefde en zorgzaamheid Die soms uit de zon worden gehouden door hekken die in het veld staan Seizoenen zijn de tijden die bepalen wat sterft en blijft Terwijl de zon…

ik zag een landschap en schreef het zwart op wit nu heb ik een landschap maar het is er niet ik zag een doek vol eenvoud en oorsprong over de seizoenen een landschap vertellen over de onmacht van een dichter…

Creatie is het uitdrukken van je geliefde bezigheid. Een woord, een schets ze betekenen veel meer dan het geheel. Het is echt waardevol als het niet in je schuif blijft liggen. De enige voldoening is dat juist iemand het kan zien.…

Ik zit in Jugendstil en wacht. Een vreemde vindt zijn plaats naast mij. Verloren mens. Dan hij..... de wachtruimte leeg en licht rode wijn en kleuren. Momenten van geluk.…

Het voelde aan als ingehouden adem. Zacht als vallende sneeuw daalde het neer. En terwijl hij met de klanken van zijn gedachten de stilte hoorde dwarrelen, gleden tranen als begeleiding langs zijn ziel weg in het oneindige. Om plaats te maken voor zijn meest diep gewortelde emotie, passie en levensdoel. De internationale cultuurdrager…

In de nacht van de dichterlijke vrijheid, waar sterke woorden de wolken laten dalen en subtiele gedachten de dichter laten zweven, daar begint een nieuwe ster te stralen…

twee lijnen en een lat een gom en een verfspat wit papier verfrommeld onbegrijpbaar schoon…

Gij zult niet stelen wat een ander toebehoort dus ook geen verzen! Bron: de bijbel.…

Hoe sierlijk en bewogen een pirouette gestrekt op een punt gracieus omhoog gebogen armen vingers raken elkaar snelle draai het hoofd kwam wat later het is prachtig om te zien nu staat ze daar sierlijk onbewogen.…

Eén hoog achter in dichtland voeren dagdromen me mee, niet beperkt door ruimte en tijd, ben ik Condor boven de Andes, geest van het heelal, vagebond der zeeën. Een wereld verscheurt door de deurbel bezoek die stilte vertrapt, als stof van de reis nog kleeft, jetlag kwelt, gebroken dromen in m'n hoofd crashen. Hoe moet ik dat weten, zoiets…

Kunstenaars worden tenslotte idioten door constante drang tot vernieuwing. Per keer één tree, voor dichter's geest slechts een hele kleine verandering groot voor de lezer op de grond die het niet meer begrijpt en zich afkeert. Dichters schrijven nog voor vakbroeders gek niet gek genoeg, waanzin inspireert. Sommigen denken dat ze kunnen vliegen…