wie poëzie leest doet dat stiekem want wie wil er met een versje paraat worden betrapt nee dan de blinde die leest met 10 vingers terwijl niemand kan zien wat...…

als de tijd voorbij gaat en ik sta onbeweeglijk stil neemt ze mij toch mee ook als ik dat niet wil als de rivier op haar stroom merkt dat ik mijn tijd verdroom liggend in een bootje neemt ze me ongevraagd mee en in het ootje al deinend op haar tocht naar zee als ik in een ballon vaar en naar een gewenste kant gebaar omdat ik het daar…

aan Levi Weemoedt kan ik werkelijk niet tippen wat dat betreft ben ik een amateur de woorden die ik braak tussen de lippen krijgen bij Levi veel meer kleur…

Mein bratwurst ist gefallen Luid snikkend loop ik rond Daar ligt hij in de blubber Eenzaam stervend op de grond Rust zacht, mijn arme bratwurst Toch kan het nog erger zijn... Toen ik gisteren stond te jodelen Viel ik in een diep . . . . . . . . . . . . . RAVIJN.…

wat we soms vergeten is dat we niet meer zijn dan een optelsom misschien van boeven of andere proleten zo gezegd klinkt dat wel stom misschien zelfs wel van profeten een gedachtegang toch niet zo krom maar vertel me wie kan het weten wat zich in ons ver verleden ooit onoverkomelijk eens ontspon ach bedenk ik van denken moe wat doet het…

Een mug wilde prinsheerlijk dineren, en had alvast al een datum geprikt. Vrijdag de dertiende leek hem geschikt, om koninklijk blauw bloed te souperen. Het bleek helaas zijn laatste avondmaal. Bloeddorstig had hij zijn buikje gevuld. De prins daarentegen schrok zich een bult. Zo eindigde een bloedstollend verhaal. De mug heeft voor dit misdrijf…

Ik bestempel het oude postkantoor, als het meest geliefde pand dat ik ken, omdat ik nostalgisch ingesteld ben, en tot de oude stempel behoor. Vaak stond ik voor het loket te dromen, en liet er liefdesbrieven afwegen, waar velen rode oortjes van kregen, zodat ik goed uit de bus zou komen. PS Toendertijd stonden er velen voor mij,…

Het is een onderkruipsel, echt een plaag, die zich in de hoogste toppen bevindt, met zijn haren wapperend in de wind, iemand op de huid zitten doet ie graag. Ik haat hem zo dat mijn handen jeuken, krijg er de kriebels van, wil hem vangen, zodanig dat ik brand van verlangen, om nu eens flink op hem in te beuken. Want hij heeft niks dan op…

Het heeft niks met Sinterklaas te maken, de nieuwe zomersensatie van de kust: de kleine pieterman is zeer belust, maar moet zijn voetenfetisj staken. Nu is hij aan de Vlaamse kust gestrand, is van Belgische voeten gecharmeerd, daar is pietermanneke gesignaleerd, met zijn stekelige kop in het zand. Al voetenkussend moddert hij wat aan. Pieter…

twee doorsnee muggen zitten op elkaars ruggen elkaar blijkbaar te behagen en ik twijfel of ik ze nu wel met een mep naar het hiernamaals zal jagen dat lieftallige hunkerende stel ach beseft elke mug ons leven verloopt meestal vlug zoals iedereen zal weten worden we gemept of opgegeten dus neem ik de kans en geniet nu even zo’n kans krijg…

Hallo Mark met Piet, je weet wel Pete Kun je wat boots arrangeren om restjes kalifaat te elimineren Ik hoor het wel eind van de week Laat oom Donald niet in de steek! Morgen Piet of Pete, hier Mark Kerel, Ik verslikte me bijna in m’n bakje kwark Weet je, boots op de grond krijg ik in de Kamer niet rond Srebrenica galmt nog na Onze jongens…

Ik koop mooie klederen Ga mij flink feromonederen Ik begeef mij naar de buurvrouw Om haar te seducederen Een zeer romantisch vers Zal ik declamederen En haar persuadederen Met mij te copulederen.…

er zijn altijd meer kleuren dan je denkt zo heeft elke dag z'n eigen kleur ieder dagdeel z'n vertrouwde toon en het uur zijn tint goddank ben ik niet kleurenblind…

liever even oneven dan gelijk ongelijk…

gisteren liepen ze me vanuit de verte tegemoet een man een vrouw wandelend in het bos hij stil verscholen onder z’n hoed zij druk met armen gebarend kwebbelde er lustig op los vandaag liep ik in ons Blauwe Bos een groep vrouwen liep al giebelend en kwekkend achter me aan ze ervoeren niets van de natuur lieten waarvoor ze kwamen volledig…

Los van het alledaags gepeuter Weg van het wurgende geklier Fiets ik door Uw schepping, Heer Vaak is het een vreselijke rotzooi hier Maar ik zie grazende koeien, ik zie mooie vrouwen De hemelpoort staat op een kier Leuk gedaan, die schepping, Heer Met elke kilometer wordt het beter hier Los van het alledaags gepeuter Weg van het wurgende…

je speelt gevaarlijke spelletjes ik sla mijn hand uit vervaarlijk als een kattenklauw ik vind het nu wel welletjes maar jou vangen steekt heel nauw vlak onder mijn neus kijk je me nog even aan je zult uitkijken moeten en weten tot hoever je kunt gaan ga toch voor je eigen bestwil kiezen nog eenmaal sla ik toe onverwacht vanuit je rug…

Als men in literaire kring sonnetten van de meesters leest dan luister ik ietwat bedeesd, want dichten is niet echt mijn ding. En verzen in verzameling bewierookt men het allermeest. Ik zie het aan, ietwat verweesd, want bundels zijn niet echt mijn ding. Maar hoor ik dan dat daar de krant door ‘t gleufje glijdt en met een plofje op afspraak…

Beken tintelen bronstige poriën op de huid, dorstig naar de wortels. Lente opent zich, droomgebied ligt stroomopwaarts, maakt naakt en verlegen. Uiterste balans, onbetaalbaar wat je kiest, taal vervangt het evenwicht Door gemorst bloed, rivieren uit hun bedding treden bloeit op in een woestijn. Gedachten zijn van klei, zich vormen…

met een van titanium gemaakte heup en knie en een brilletje met varifocale kunstofglazen is ‘t mogelijk dat ik alles weer aan kan en weer zie met een nepklep in m’n hart en bijna onzichtbare apparaatjes in m’n oor is het dat ik alles beter als nooit tevoren hoor heel duidelijk en lekker hard en ik leef al swingend door met geïmplanteerd…