Door naar anderen te kijken Lossen onze problemen niet op Het is zo makkelijk te vertellen Hoe iemand gaar kookt in zijn sop Het is zo simpel om te zeggen Zij doen het kloten, o zo fout Alsof we zelf wel zijn gesneden Uit het allerbeste hout Alsof we onszelf beter achten Dan anderen uit de buurt Die we min of meer verachten Waarnaar afkeurend…

Hun goudomrande bolide schreeuwt om onze aandacht en de statuur van hun ruimte. Maar daarbinnen schuilt een wegwuivend gebaar van hoogdravend blond. Zij hebben geen tijd, want tijd is geld en dat is wat bijt. Achterblijven slechts schichtige sporen van een onzichtbaar onwelriekend geluid....…

De mensheid is in het hedendaagse veel te veel verwend en aan alle luxe dingen met groot gemak gewend. Koffiemachines, magnetrons, televisie en internet, ja zelfs internetshoppen of een elektrisch bed. Voor de kids staan de magnetronmaaltijden al klaar, ouders werken, laat thuis, is toch geen bezwaar? De mensen hebben het allemaal veel te…

Mensen die van je houden Blijken je toch pijn te doen. Mensen die je vrienden lijken te zijn Gaan toch over je praten. Het leven lijkt misschien wel makkelijk Maar dat is het zeker niet. Zoveel dingen die verkeerd gaan, Zoveel tegenslagen. En dat allemaal steeds maar weer opnieuw. Wat is dat toch allemaal? Misschien denk je wel van Moet ik…

“Allah is groot, ik heb een bom” riep hij verward in de trein, het was een schreeuw om hulp voor zijn psychotisch venijn maar het trotse blauw zag in hem een terrorist op deze lijn compleet met gewaad van zijn Islamitische zijn. “Fuck Bin Laden, I love Holland,” riep hij berouwvol op het perron, en stak vriendelijk zijn hand uit, maar ging toch…

Een zee zal altijd stromen, met wisselend getij een vuur zal altijd branden, de wind maakt het zo vrij! Maar winden kunnen keren, en vuur geblust door water. en daarom blijf ik hopen, voor nu en ook voor later. dat het zal overwinnen, respect weer hoogtij viert wanneer de mens een mens, met naastenliefde siert!…

Het sneeuwt Het sneeuwt Een prachtig beeld Wat vlokjes hier Wat vlokjes daar Op ieder strookje Als in een sprookje Een zacht tapijt van sneeuwpophaar Zeg Sneeuwwitje Meid, waar zit je? Met je mooie bleke huid Laat je toch zien Want heel misschien Kom ik je halen Neem ik je uit Dan gaan we sleeen Alleen wij tweeen Samen op de grote…

Vele kleine stapjes vormen een lange wandel maar een lange wandel garandeert nog geen grote stap…

een nieuwe dag, een nieuw jaar en een nieuw decennium, ze komen ons tegemoet, waarom is dan mijn gemoed niet blijer; de zon straalt, restjes sneeuw blinken nog na, het ziet er zo schoongewassen uit; is het omdat toch al weer blijkt dat er mensen zijn die het voor de ander willen verpesten en geen benul willen hebben van wat ze aanrichten…

Is de champagne vanavond weer net zo bruisend als bij het begin van het jaar tweeduizend? Het jaar waarin een concorde een vlucht maakte Een erg korte Omdat hij naar anderhalve minuut op een hotel neerstortte Over vliegtuigen gesproken Nog nooit hebben we New York zo zien roken als op “nine eleven” in tweeduizend één De stad leek wel…

Opnieuw spoedt men zich Naar de winkels En graait van alles Bij elkaar De karren zijn weer Volgeladen En ieder jaar Vind ik dit raar... Het gaat zo slecht In Nederland en Wat gaat het slecht Als ik dit zie Geen gebrek Alles voorhanden Het lijkt echt op een Vreet-orgie...…

Bij de politie zijn we zeer verguld Met onze kogels met Oranje kop Maar wij passen natuurlijk wel goed op Als we ons magazijn hebben gevuld Zo niet, heb je ’t einde van je leven Nog een Koninklijk tintje gegeven ----------------------------------------------------------- …de politie gebruikt volgend jaar andere kogels. Deze hebben een…

In rekenen was ik altijd al slecht, en mezelf wegcijferen kan ik al helemaal niet.…

bij mijn dood ik zwoer dat ik nooit meer zou schrijven starend naar een leeg vel dat vroeg wat ik deed een donkere geteerde brief om 's nachts te posten in een regenbui liep alles uit tot inktpatronen letters vloeiden samen tot een verwarde inktzwarte brij lettergrepen vielen uiteen woorden stierven zonder rede hoofdletters verdronken…

Fatsoen moet je doen en ik veegde mijn eigen straatje schoon, maar niet dat van de buurvrouw.…

Het is moeilijk met de economie Maar voor wie Niet voor de dikkoppen Maar de minder rijken die moeten soppen Gelijkheid in dit land heeft grenzen Onder modaal blijft het plenzen De rijken Blijven prijken Met andermans centen En die zitten nu op de krenten Geld naar hier, geld naar daar Niet in Nederland maar waar Oorlog in Irak en Afghanistan…

Ik vraag me af ik vraag me af De mens in volle draf Naïef of welwetend Desalniettemin aanstekend De massa sleurt ons mee Onder dwang, of simpelweg gedwee Vrije mening of gevormd verlangen Ik vraag me af Was het hier nou links of toch rechtsaf?…

We hebben onze status. We hebben immers een HBO opleidingsniveau. Ha, ha, ha! De huismoeders, de eenvoudige kolenboer komt bij ons niet in het ziekenhuis werken! We hebben onze trots. Want wij verpleegkundigen, bankmensen hebben een HBO opleidingsniveau. We zijn een kaste en we houden elkaar de handen boven het hoofd. Wij zijn mensen vooral…

Iedereen houdt van hem Groot en klein Maakt niet uit. Hij is een innige vriend Missen, dat kan je niet Elke avond Of zelfs bij dag Is hij in ons gezelschap Hij houdt ons bezig Hij doet ons lachen Hij laat ons genieten Hij doet ons wenen Helaas alles wat hij geeft Is passief Hij kwam in ons leven En is er gebleven Weigert weg…

Tussen de tegels Groeit een zondaar Die abuis en veel te rap Met doek en sjaal tot groen groeit En groter dan een reuzenstap Met vuist en hand op tafel slaat, Zo geeft hij toch zijn hand. Getrokken uit noodzaak Ligt nu een drakentand. Die met plezier de kegels raakt, Van dit benepen land.…