ik werp een handvol woorden in een hoge hoed en roer er met een toverstafje door maar er komt niets uit... blijkt er toch een dubbele bodem in de hoed te zitten wanneer ik de bodem los torn vallen woorden op m'n schoot die ik er niet heb ingedaan bestaat er dus werkelijk nog zoiets als magie…

als ik bid dan zwijg ik vaak adem buitenaards een soort hunkering naar een bedding met het uitzicht naar binnen. Bidden is voor mij erkenning van onvermogen, het rumoer van binnen is dan oproer in het zand het bloed wordt getemd en de leegte is dan plotseling genade. Voor mij is bidden een eindeloos verliezen in een bodemloos bestand…

zij draagt haar schoonheid nederig…al jong merkte ze de aandacht op. maar die gold alleen haar uiterlijk zij begreep al snel dat het leven zo een stuk aangenamer kon zijn maar zij wilde dit soort aandacht niet. haar hoop dat iemand verder keek dieper keek en háár zag , doofde als een kaars in de wind naarmate de tijd verstreek . ze…

de bomen fluisterden die avond in het maanlicht stonden zij statig en zongen zacht een lied van liefde en verdriet en geheimen doodstil stond hij daar, zijn hoofd schuin, hoorde hen verbaasd dat de bomen wisten alles wisten… was dat niet wonderlijk ?…

Afrika's regentijd geeft koude striemende stralen De rijke Bantoeneger rijdt met zijn auto spattend van oerwoud naar woonstad terug een goede pygmeevriend reist nieuwsgierig mee in het grote huis leunt de verbaasde dwerg tegen warme buizen aan die hem niet de vreugde schenken van het plechtige dorpsvuur de beeldbuis schittert muziekschijven…

de nacht duurde voor haar gevoel eindeloos er drukte iets haar smalle schouders zo zwaar, nog niet klaar haren kleefden aan haar naakte rug hij had haar ontkleed liefdevol bekeken hij had het recht oh, die nacht het duurde eindeloos slaap gunde je haar niet pas toen ze leerde lief te hebben liet je haar slapen…

haar grote volle manen gezicht schijnt een mystiek licht mijn ogen, och mijn ogen zijn geliefde ik ben zo in de war heb de maan gesmeekt naar de maan gehuild of ze wil getuigen hoe ik deze nachten heb geleden zonder haar warme lijf de maan is mijn getuige dat ik verzink in verdriet ik zwerf, verloren wandelend huilend…

langs deze rustige straat loopt men bedaard in een leegte zonder woorden een nette glimlach, stevig geplakt over niets altijd maar de schijn ophoudend het gaat goed met ons hoor… er wonen geen kinderen meer in deze buurt ze zijn allang weg, geen geroep of schaterlach tuinen bloeien daarentegen eindelijk volop de schommels werden verwijderd…

Ik ben in dit leven geboren en ik zal er ook in sterven. Mijn zoenoffer zal het laatste zijn, wat ik nalaat. Draadloos...…

Sluit je ogen en ontspan herhaal je naam wel 30 keer denk met gesloten ogen intens na je voeten plat op de grond gezet sluit alle gedachten uit, wees wijs dit is de aanvang van jouw reis gebonden aan een gouden draad zodat je in de juiste richting gaat vlieg jij naar de bron van energie je bent door heel veel licht omstraalt nu ben je in een…

Door de golven heen zie ik witte kruizen glanzend weerspiegelen zij vertellen van ontelbaren die het leven lieten de geest gaven om te stijgen naar de lichten, die hen lokken ze zullen worden omsloten met de nooit aflaatbare warmte energie, die alle kwaad heeft afgelegd, waardoor de kracht en schoonheid boventoon gaan voeren de aangekomenen…

Onder het teken van de Kleine Beer blijft er eigenlijk niets meer bij het oude, een sterrenhemel die ik toen aanschouwde kijkt 's nachts bij heldere hemel op mij neer. Of was er iets wat mij toch benauwde en stel ik mij misschien nodeloos te weer? Ik vraag deze nacht echt niets meer dan alles,zo als het nu is, te behouden. Uiteindelijk toch…

De ziel was zo schoon bleek en blijkt o zo schoon te zijn om haar schoonheid voortaan maar ...te laten uitkristalliseren... áls een grote en grootse waterval vol van glinsterende waterdruppels: met elk van ieder een kristal! De kracht van water dat alles schoon wast. De kracht van de ziel mijn ziel verviel niet met het verval van…

Vaak, hoe de ander overkomt is niet altijd wat hij of zij bedoelt dan blijft het gissen en woorden en uitleg missen maar de intuïtie maakt dat je het magisch voelt wat onderdrukt wordt terwijl eerlijkheid blijft schijnen zal ook niet verdwijnen.…

geboren in de onderwereld een hel nooit gezien nooit ingezien getogen in de wereld een hel nooit gekeken nooit bekeken herboren in mijn wereld de hemel gezien en ingezien de wereld opnieuw bekeken een hel en een hemel ineen allebei hier op aarde maar ooit trekt de hemel weg en daar zal ik bijzijn in de hemel zal ik wonen in de…

Er was iets... in de lucht, de wind en het verwaaien, van al dat belangrijk scheen. Ik kon goed loslaten. Er was iets, in de wolken die voorbij dreven... verweven met mijn ziel! Er was ook iets, in het leiding ontvangen en nemen. Er was iets, met de zon, het Licht rondom bomen, het leven en de dood. En er was altijd iets: met vlinders!…

In de nadagen van onze levens... liep ik daar onder bomen al dromend. In de naweeën van de buik, het lichaam en de schaamte, liet ik los, om mezelf en de ander te bevrijden. Ik hield van ze, van elk mens... altijd en ooit geleefd! Zovele avonturen had ik reeds beleefd... Met de herfst, het oogsten, het sprokkelen van hout om een mooi kampvuur…

De lucht snuift in subtiele trilling jouw adem, en als duizenden speldenprikken slaat verlammende stilte toe. Zachte diepe monotone klanken brengen het denken tot rust en dragen naar het hoogste bereik van sereniteit, waarin het wezenlijke zijn samenvloeit met het volmaakt microkosmos geheel, tot dat het harmonische beeld ook in het macrokosmische…

door het raam zittend in zijn stoel ziet ze hem komen niet huilen nu het heeft geen zin je bent onbereikbaar iemand die ze niet meer kan aanraken gelijk een vergezicht je woont ergens in de schuilplaats van haar geest ze dacht alleen maar je te zien zittend op je stoel wacht ze. maar jij bent hier nooit meer geweest het speelt…

Het vroeg van mij een hoge concentratie. Dit werd vrij normaal. Ik was vervreemd van de rest. Als een adelaar vloog ik hoog. Keer op keer steeg ik op en cirkelde in de lucht. Met zéér scherpe ogen sloeg ik gade hetgeen onder mij passeerde. Alles werd in de ziel opgeslagen. Ik vond het inmiddels héérlijk, daarboven. De lucht helder en…