Ontmoedigd en verbitterd de grens van opgeven nadert Je kijkt de dood in ogen noch bang, noch verslagen verover je de overwinning wat je nederlaag betreft zelfs jij had een keus leven of dood…

I’ve got you under my skin Opwaaiende zomerjurken In een hete stad Mannen tekort In 1943 Dancing cheek to cheek Met invalide frontsoldaten Een langzame saxsolo Geeft de Indian summer Een erotische lading Ze lacht naar mij Ik hou haar stevig vast Zomerzotheid In de grote stad Opwaaiende zomerjurken Die de dode helden vergeten I’ve got…

Er is een gapende opening in wie we zijn. Geen vlees, geen bloed alleen gebroken botten Geleid door het hart viel ik in het vuur, ik kan niet luider spreken dan woorden, hoe dieper je snijdt, des te minder er van me blijft. Viel in het vuur, geleid door het hart Geef me water, geef me brood wek de doden in mij, maar geef niet de…

Zwarte wolken rollen binnen In een tijd waar vuur rookt Donkerzwart gaat men beminnen Als men oorlog stookt Zwarte dampen wegen zwaar Op de harten van vele mensen Zwart roet in het haar Licht zal men wensen Haat en troebeling wordt geschapen As is men aan het verstoren Hoop ligt te slapen Uit roet word niks geboren Wanneer komt schone…

o.a. margraten geschoren grasvelden bomen gesnoeid paden geharkt witte kruisen maken de stilte knarsend grind verstoort de doodsheid er vallen hier echte tranen gedachten gaan op de loop jonge levens vernietigd een loden last voor allen de dodenzang van kruisen schreit ten hemel…

witte kruisen zwijgen op geschoren grasvelden onder gesnoeide bomen soms knarst het grind worden rijen verstoord soms druppen hier tranen gaan gedachten op de loop kostbare levens vernietigd een loden last in de aarde stil protest onder de voorjaarshemel…

oorlog zonder vrienden vechten met wapens het onzichtbare licht gegijzeld buitenspel morgen ben ik beter in het begrijpen van de oorlog dat weet ik zeker het bedreigde land mijn land mijn vaderland daar denk ik aan tot de oorlog voorbij is gegaan dan vergeet ik wat er is gebeurd want vooral mijzelf heeft dat heel erg getreurd...…

Vechten voor de vrede In een oorlogstijd De welvaart achter je latend Op doorreis naar de bitterheid Schieten met je ogen open Maar met een hart dat huilt Een angstaanjagende hardheid Onwetend wat achter dat masker schuilt Een film komt tot leven Maar een droom valt in duigen Lopend over mensenlijken Die niet meer kunnen getuigen…

Honderden duist're vliegmachines kwamen aan bij nacht en ontij en boven slapend Rotterdam lieten zij hun lading vrij. Met hun bommen en granaatvuur sloegen zij de vrede neer tegen zoveel vuur en donder had de stad toch geen verweer zwartgeblakerd, platgebrand zoals Rotterdam toen was herrees zij echter als een phoenix groots weer uit haar…

rode plassen wachtend in de regen tot je naam werd weg gewist Kaal leeg eenzaam sloffend op weg naar je nieuw bestaan Dode blikken lege ogen vermoeid de hoop opgegeven Afgebeuld werden ze doorgestuurd naar een ander kamp waar ze uiteindelijk in rook zouden vergaan…

Marcherend over wegen, Stampen duizenden voeten, Daadkrachtig en schijnheilig, Onder hun gods zegen. Zij dreunen bij elke pas, Allemaal in het ritme, Van degeen voor en achter, In een eindeloze mars. Soldaten van het moreel, Beboeten elke zonde, Zetten je zonder pardon, Zo het mes op de keel. Verblind geloven zij, In hun onzichtbare…

Ik weet nog hoe de mensen keken de oorlog was voorbij, de angst nog niet vergeten, maar diep van binnen blij en diep van binnen weten: dit nooit meer. We zijn vrij Vandaag is het als toen gebleven: daar staan ze, bang en blij, de mensen die nu leven met jou en mij erbij de doden niet vergeten bij 't feest om vrij te zijn.…

stoere man in haar armen niet in Bosnië of Kongo niet in het jaar 1945 maar vanavond gewoon in Nederland gewoon in de 21e eeuw huil je in haar armen vecht je met herinneringen van een oorlog waar je was ergens in Irak een oorlog die niet eens de jouwe was…

met je eens zo weelderige trots, maar gesmoord in jaloezie en twijfel zijn ook hier de zwakkeren in en door jouw hand vermoord, al ben jij de toendra’s uit de kou, het water van de meren waar ik zo van hou – doch je adem is onzuiver als je paart met het land van Uncle Sam terroristen genoemd door velen, al noem ik ze strijders van de haat…

mooi gaan en slagen binnen halen niet afgetroefd worden beter nog op de roem spelen en juist daardoor een hand niet overspeeld ik sta open speel uw spel…

Oorlog, je weet niet wat je ziet, je droomt van leven maar dat heb je niet. De zon die huilt de lucht is grauw Mensen leven in de kou Het stond pas weer in de krant er was een aanslag in dat land Oorlog, je weet niet wat je ziet Je droomt van leven maar dat heb je niet. De zon die huilt de lucht is grauw mensen leven in de kou.…

Voorgeschreven regels Vrijheid binnen vormvaste Gewaarwordingen Mijn haren, recht Overeind mijn ei Kan nooit kwijt Scheldend, kerend Onmogelijk tij En dan toch, bewust, strijd !…

Blauw plastic broeit boven zwetende hoofden vol vervlogen dromen zon schijnt en brandt boven hoop hoop op anders leven en overleven in donkere ogen lege buiken huilen…

Met ver weg Roffelende trommels Daar komen ze aan (Zacht nog) Maar dan horen we olifanten hoorns blazen Elke twee maten één toon hoger Elke vier maten komt er één bij Stappen over de horizon recht in ons vizier Ze zijn met velen Heel veel Steeds meer Wat eerst verre bergen leken is een glinsterend leger van Duizenden in het rondzingende…

Zwaard van dood en verderf Tevens van roem en eer... Nu geheel verlaten, op de plek wat slagveld was Vele mensen afgeslacht, door het zwaard.. Ver van huis, mensenlevens verborgen Maar zwaard en aarde, ademen de verschrikkingen.. Voor immer…