Ze velden bomen en af en toe viel er wat regen tussendoor het waren stoere dennen met pijnappels torenhoog…

Wanneer het gebeurde Weet ik niet Maar opeens was het er Het gevoel Dat ik nu sterker was Eindelijk sterker Erboven stond Dat het me allemaal Niet zoveel meer kon schelen Gewoon relaxed Dingen laten gebeuren En er om lachen Zonder spijt, zonder schaamte En ook zonder eenzaamheid Gewoon.. onafhankelijk Van al die anderen En wat ze dachten…

Zin Spin Spint Begint Spinsel Ragfijn Spindraden Draden van zij Hij hoort er niet bij Zinspelende spin Zinspeelde zij Zijden spin Speelden Zij spin Weg Spin Zin Het web kreeg woorden onder het spinnen.…

Zij ging ook takken zetten in een vaas wij namen samen de lift 't was straks Pasen en gaan die bloeien vroeg ik haar nou ja die gaan wortels schieten zei ze en dan plant ik ze in de tuin ach zo zei ik en lachte haar even aan de een denkt aan bloemen en de ander aan wortels de tuin speelde in haar hoofd ik las het op haar gelaat…

al naar gelang seizoenen desondanks blijft de wind in je leven waaien kan eindeloos duren mijn gedachten vlieden heeft een subtiele smaak laat tenen wortelen met vleugels wijd gespreid de nacht lijkt wel dag waar ik slaap tussen dagen de wind draagt, neemt je mee zalig aangenaam…

Eenzaam verloren verwikkeld in onzekerheid mezelf weer bekoren wordt de hoogste tijd. Waar was ik toen ten tijde van verlaat kan ik het nogmaals overdoen opdat het me beter afgaat? Speuren, zoeken een lange tocht bewandel vele wegen heb ik op de juiste plek gezocht waar kom ik mezelf nu tegen... Naar links of toch maar rechtdoor ga…

Verbluffend hoe mild zijn antwoord was en zijn gezonde nieuwsgierigheid vooraf…

ze kijkt naar mijn stem zegt ze... en ik bloos maar dat ziet zij niet kijken met andere zintuigen is niet een ieder gegeven laat dat haar een troost zijn…

Paulus de boskabouter Heeft het niet meer, Want hokus Spokus De heks zie daar, Met zwart haar Hoe heette die ook alweer Aa.....s Ja…..Akalipta Is al vroeg in de weer. Ze zal hard moeten, Niet op blote voeten. Zoals ze paradeert. Weer of geen weer In de leer, Met hoge hakken Van leer. Want wat is zij aan het bakken? Luchtkastelen,…

Wat ging er om in jouw gedachten? Had jij nu nooit een stille wens? Of weleens slapeloze nachten? Per slot was jij ook maar een mens. Nooit las ik woede in jouw ogen, nooit klachten of een stil verwijt. Ik zag alleen maar mededogen en altijd heel veel tederheid. Was het soms liefde of ervaring? Of was het misschien allebei? Wellicht…

Daar waar het leven Tijdloos is verweven In een ademloze zucht En waar in vogelvlucht Het eind opnieuw begint Van volwassenheid naar kind Wordt heel de mens ontdaan Van zijn aards bestaan. En al zijn onvolkomenheid Verglijdt in licht van eeuwigheid Naar onbekende oorden. Een wereld zonder woorden.…

Het is zo mooi, mag ik dromen Als een zoektocht naar mijn bestaan. Ik laat ze zo graag komen Verloren heb ik er niets aan. Zo bewonderd, zonder doel in mijn voortbestaan. Droom, sluimerend Droomloos met mij mee. Een twee drie, ik zweef. Dit houdt me op de been Wonderschoon is dan het leven Zo overgedreven als een gemis Als de realiteit…

Lichtvoetig, lichtjaren voor de boeg. Een veertje in de wind, wolken onder schoenen, even. Zwaar, moedig, zoekend, bergafwaarts door het hoge gras, laarzen een maat te groot.…

wandelend door de dagen, maak ik mijn voetstappen af ik zie nieuwe mensen komen, anderen slaan af Mensen wandelen met elkaar op dit pad, van liefde en haat weet welke weg je neemt weet waar je staat maar pas op voor dit pad je glijdt makkelijk uit sta gauw weer op en kijk vooruit je ziet je groepje wandelaars twijfelt…

Tevreden zijn met twee hectaren geheugen en vijf aren grond…

ik sta op blote voeten, op zoek naar stevige schoenen om op door te kunnen lopen, om op de top te komen mezelf en me bagage mee te dragen, en me niet meer te laten verlagen ik wil niet meer dat het is zoals vroeger, ik wil dat het is zoals ik wil dat het gaat komen dat ik ooit ook ergens kan staan, dat ik niet meer naar beneden kan gaan dat het…

In het schoonste blauw te zweven als een reiger trots barre koude eigenlijk niet zo groot een sperwer op een paal maar wat een aandacht het is daar weer het borstje rood maar nee hoor het is ieder jaar een ander wat is hij zwart die merel in mijn tuin die snavel oranjegeel hij vlecht al plannen…

ik leg een steen en nog een steen één voor één ik bouw een vloer een vloer van steen steen voor steen één voor één en nog een steen leg ik…

Vanuit een heerlijk verwarmd huis, beker senseo erbij, kijkend uit mijn raam naar een prachtige dag, zie ik de laatste nevel uit de bomen verdrongen worden, een dun laagje rode gloed achterlatend. Direct daarboven begint een blauwe lucht met hier en daar wat witte wolkenstreepjes, als uit een onzichtbare losse pols lukraak uitgestrooid.…

ik wil niet dichten ik wil niet rijmen ik wil niet zwichten ik wil niet slijmen ik wil niet deugen ja, dat wil ik…