Elke bladzijde met leegte gevuld wordt beschreven door mijn woorden. Op elke nieuwe dag brengt mijn pen het boek dichter bij het einde. Het dagboek wordt eens gesloten door het laatste woord van mijn gedachten. Maar aan mijn gedachten komt nooit een einde Elke dag is een nieuw begin om te schrijven.…

Ik zag daar aan het einder een man die niet bestond maar waar ik toch de warmte en ook de rust bij vond. Mijn blik reikte nog verder en ging de einder voorbij ik zag een onbekende wereld zonder mensen en van zorgen vrij. Maar toen ik verder wilde kijken verwonderd staand met open mond toen wist ik dat die man en onbekende wereld niet…

verzin ik zomaar doodvallen is een optie genomen, voorschot…

De zon schijnt, gisteren niet. de vogels fluiten, vannacht niet. Vandaag is nu en niet morgen, dus verder kijken heeft geen zin Leef vandaag en pluk de dag, want nu schijnt de zon. Misschien doe hij dat morgen ook maar omdat niemand dat zeker weet, geniet daarom vandaag. Pluk de dag en luister naar de vogels, ze hebben hun eigen verhaal…

ik ben op bezoek woorden worden niet gewisseld alleen gedachten…

niet dat ik iets zie of hoor, ik kan niets zeggen toon geen emotie…

Hijskranen, zand Een bord en muren Nieuwbouw Stegen, lanen Een kerk en klinkers Oud centrum Daartussen: ik Een huis en een tuin Overige…

Iedere dag is anders, verandering voert de boventoon, Geen moment kan het blijven, sluipend tot het verdwijnt Cellen verdwijnen, ouderdom spant de kroon, Kreunend en steunend tot het eind. Naarstig wordt naar middelen gezocht, Op zoek naar ontkenning en schijn. Zo aan het leven verknocht, vluchten voor waarheid en pijn. Geloven in het hoe…

Vastberaden zal ik de winter verzachten Heerser van mijn rijk, waar zon schijnt Als leider van de machtigste van de machten krijg ik dat water, dat mij reint Vijanden zijn in al hun wijsheid verslagen voor de veldslag kon beginnen Opgetogen vul ik mijn reistijd denkend aan gevechten die ik zal winnen Maar nee, nu voel ik mij als toen: De…

ik verwacht een schadeclaim de toiletpot voert niet meer waterdicht af, een bolwerk brokkelt af mijn troon staat op instorten, geel kleurt de onderkant van mijn bestaan gestadig drupt mijn schijthuis lekkend en vlekkend de benedenbuur gillend naar zijn plafond zijkerds zijn het, zijkerds…

Je was anders ze noemden je mongool, maar ik vond dat in die naam iets geks verschool. Je was niet gek ik vond je aardig en jouw bijnaam vond ik minderwaardig. Je was spontaan en telkens weer als ik de kerk uitkwam keek je op me neer. Je sloeg je arm dan om me heen en in het bijzijn van iedereen gaf je mij een zoen. Je zei,…

Ongeduld slijt van de toekomst Dagen die weten noch zoeken Die lang kwamen en kort bleven Voortdurend tellen latend Gerust bemeten lijnen tonen Vergeten gelopen sporen Leeg in het beeld vanavond…

In de nacht zijn er vestingen, onneembare vestingen die de burcht veilig gesloten laten, ze kijken wel uit voor schurk & schavuit. Ze loeren van tussen kantelen naar angstige boerenneuzen met een bult. Rondingen rond de poort schrikken elke soldaat af en in de ochtend worden voorraden snel aangevuld. De burcht siddert soms, er is feest…

Je kauwt je kauwgum, En spuugt hem uit. Je rolt je mouwen op, En plaatst de spuit. Voor even geen zorgen, Voor even de zon. Voor even dromen, Dat je altijd zo leven kon. Je denkt terug en moet huilen. Zo had het niet mogen gaan. Je hand gaat naar je wang, En je voelt een vertrouwde traan. Je jeugd was niet perfect, Maar dat mag de…

Eens in mijn studententijd Moest ik door mos* gedwongen Een rede aan mijn collega’s kwijt Dat was door mijn dispuut bedongen Ik heb mij toen altijd bereid Hartgrondig voorbereid En Berend Botje uitgebeend Dat recht werd mij verleend Berend Botje ging uitvaren Waar ging die tocht naar toe En waarom moest hij varen Waarde dispuutsgenoten…

Ik zag de korenbloemen wuiven in de jeugd van mijn bestaan. Ik zag bloesems appels druiven waar is die tijd toch heengegaan. Het groen is bijna vervaagd langzaam verkleurt het blad. Aan de stam wordt al gezaagd de beste tijd heb ik gehad. Nu kan ik slechts nog dromen van alles wat ooit eens was. Niets kan nog terug komen vergeelt het…

Grauw en grijs is de ochtend een sluier mist bedekt het land. Een aanblik die wel went als je in het niets bent verzand. Maar je hoopt op de middag met al zijn zonnestralen. Op dat sprankje licht dat je ooit uit het niets zal halen.…

Aan de oever van mijn leven ebt de zee langzaam weg. Alle kracht aan mij gegeven vervaagd in woorden die ik zeg. Ik breng mijn laatste dagen naar jou en als de tijd ze heeft vermalen. Zijn woorden die ik nog zeggen wou de tol die ik moet betalen.…

onbeschreven bekijk jij gevoelloos stuk geruit papier de aanslag van mijn pen of ik nog iets schrijven wil de aarzeling is korter dan de pijnscheut door mijn hart bij het denken aan even terug de woorden bleven stromen het krast niet meer zo diep het verhalen van het wedervaren de sterkte is wat minder vandaag zoals met dat lijf van…

hij schrijft betekenis met onbestaande woorden, schildert uitzicht door het venster en het sleutelgat opent deuren zonder klinken, leest van letters tegelijk en zint op schoonheid vangt haar zingend vanbinnen met schrapende geluiden, in de nacht is hij een mysticus die dagelijks zwijgen moet te lezen is hij niet…