Soms wou ik dat ik je even uit kon zetten ook al is het maar voor even zodat ik ook eens wat zeggen kan en dat je mij eens aandacht zult geven. Jij hebt altijd het hoogste woord luisteren is niet je sterkste kant je klept en ratelt maar door jouw verhaal heeft altijd d' overhand. Zat er maar een sleuteltje in jou dan liet ik je even stoppen…

Ik zie je, door mijn gekleurde bril. Ik ruik je, zoals ik alleen maar wil. Ik voel je, zoals ik alleen je maar voelen kan. Daarom ben je ook mijn maatje, mijn mopperkont, MIJN MAN!…

Hoe groot jouw dieperik is minstens zo groot als die van mij leer ik steeds meer bevatten Daar waart een lichtje rond op zoek naar jou, verscholen verdwaald in schelpen duisternis Jij vat het lichtje aan sluit het voorgoed in zodat over duizend jaar een parel verschijnt in het hart ons stralen van een nieuwe maan…

Mogelijk dat ik verander Het kan zijn dat dat gebeurt Dat mijn wereld groter groeit En mijn beeldvorming verkleurt Jij en ik Wij blijven samen Maar misschien verander jij Jij ontstijgt en ik ontglij Jij als mens veel sneller groeit Meer voeding krijgt zo zonder mij Waarschijnlijk dat je dan ook gaat Mij verdrinkend in verdriet Niets…

Ze zitten maar, en spreken niet. Zo tegenover elkaar. De een die ziet de ander niet. Ze spreken ieder hun eigen taal. En toch, begrijpen ze, als de een een oog opslaat, waar het precies om gaat.…

Als je steeds maar denkt, dat alles gaat zoals het moet. En verder geen aandacht schenkt, aan wat je partner doet. Ben je steeds weer bezig, met de dagdagelijkse dingen. En de passie lijkt afwezig, kinderen die rond je springen. Neem dan toch even de tijd, om elkaar eens vast te houden. Anders raak je misschien kwijt, wat jullie samen…

Brussel is een koud, mishandeld huis Het waait hard om de hoge gebouwen giert om de spoordijk heen van ´gare midi central et nord´. De regen valt in vlagen Bij het eten zitten we naast elkaar wisselen babyfoto´s uit. Een moeder is geslingerd tussen man en kind neemt geen besluiten. Een vader is een onbehouwen vent, onzeker met zijn lange…

vragend geen antwoord starend geen blik wat moet ik wat kan ik doen? "koffie zetten" zegt ie…

Jaren van lief en leed deelden ze samen, beloofden elkaar trouw tot aan het graf, leefden ten volle, namen wat het leven gaf tot in haar denken lelijke hiaten kwamen. Omwille van de rust zegt hij nu dikwijls ja en amen. Zij vindt zijn zorgzaamheid bemoeizucht, straf, scheldt, moppert, protesteert en blaft hem af. Voor haar gedrag kan hij…

Het lichtje dat ik in je ogen zie, weerkaatst zich bijna tot in m'n ziel, één blik is genoeg. We begrijpen elkaar zonder woorden. Hoe komt het toch, zouden we bij elkaar horen?…

Een kus die het hart niet raakt, verveelt alleen de mond. Een kus die het hart wel raakt, gaat heel je lichaam rond. Een kus die je geliefde je gaf, blijft je na tot in het graf.…

Soms stel ik me voor dat ik je echt ontmoet Een rosse bloes met korte mouwen, een beige rok tot op de knieën en zwarte klakschoenen je kijkt me aan en dan snel weg Loop naar je toe, jij tilt je armen op ik schuif mijn handen onderdoor leg ze te rusten op je schouderblad Hoe de spanning uit spieren verdwijnt tot je soepel en zacht tegen…

Mijn Maatje, betrouwbaar, als een rots in de branding. Niet altijd denk ik zo, schieten we beiden in de brand. Klaart de lucht weer lekker op, is er niks meer aan de hand. Daarom blijft ons schip zeewaardig, kan het menige storm trotseren. En wat een ánder daar van vindt, ach, wat kan het ons ook déren. We weten wat we aan elkaar…

Ik heb veel spijt van dingen dingen die ik deed de dingen die jij merkte maar ook die jij niet weet. De spijt die ik hier nu voor voel die steekt mij in het hart een naar gevoel vanbinnen van spijt maar ook van smart. Ik wil dit tot jou zeggen het liefste keer op keer maar ach dat is te laat nu jij luistert al niet meer.…

Als ik dat kale koppie zie, Denk ik vaak vol melancholie, Even nog aan vroeger terug. Want de jaren vliegen,gaan veel te vlug. Het werken is over, dat is voorbij. Tijd is er genoeg, want we zijn vrij. De liefde van vroeger is nog altijd aanwezig. Maar het houd ons niet meer ieder uur bezig Ik ken mijn maatje nu al dertig jaar, Behoorlijk…

Mijn lieve man, hij snurkt met ongelofelijke kracht zittend, liggend of gehurkt 't is een orkest elke nacht. Dàn hoor je een trompet, bastrombone of cimbaal en denkt, dat kan nog nèt maar het is niet normaal. Hij kan zich laten opereren door een snurkende chirurg maar is bang voor de heren en wacht tot ìk hem wurg.…

Teder, pakt hij het op, houdt het vast als was het een pasgeboren kind. Z'n handen passen eromheen, of ze voor elkaar geschapen zijn. Of hij er aan toe was, dat weet geen mens, maar vanaf dat ie thuiskwam, had ie maar één wens. Die brulde hij door het huis. Geef me nou toch koffie anders ben ik geen méns! Nou zit hij daar stil…

Laat me met rust laat me even alleen wil niet dat je me kust m'n hart voelt als steen. Je aanraking irriteert dat wat je nooit zei heeft me bezeerd toe, laat me even vrij. Kan je blik niet verdragen een omhelzing niet aan wil je me behagen laat me dan nu even gaan.…

Als praten niet meer kan... als "zien" niet meer lukt... en "voelen" ben je kwijt... hoe arm ben je dan? Als je niks meer te zeggen hebt... als je nooit meer lief kunt zijn... Maar als je werkelijk van me houdt... dan deel je me je zorgen mee... dan zeg je me, wat je benauwd... De last wordt lichter als je hem deelt... probeer 't maar…

Leg het me maar uit Net voor ik naar bed ga In mijn dromen wordt alles weer verwerkt Als ik morgen fris en monter opsta Jou wakker kus Heb jij niets aan mij gemerkt Er moet toch een manier zijn Om het te vertellen Alles wat je bezig houdt Angsten, twijfels, vrees Hoe pijnlijk ook Je moet het me wel zeggen Omdat ik geen gedachten lees…