het is de tijd van 't jaar een beetje weemoed kruipt in mijn kraag je kent me toch zo goed de dagen zijn zo donker het avondslot knarst vroeg de rolluiken trok ik niet hoog genoeg…

Woorden van leven vertellen het onzegbare verleden. Het mag , nu de tijd is gekomen om het onzegbare te verwoorden en uit het verleden te vertellen om te kunnen verder leven. Voorbij de tijd te gaan en te leren leven echt.…

herken je dat? bovenzinnig geluk, buitenzinnig gevoel? je danst opeens door het leven je proeft de zoete loksmaak van die blik in haar blauwe ogen die openstaande kasteeldeur van haar voor jou gereserveerde hart, daar waar het anker werd uitgegooid zinkend op een bed van gouden suikers op de bodem van je verliefde ziel en alles wat daartussen…

De chaos in mijn hoofd dooft niet meer uit en is een last; de wanhoop die mij verhit bezit mij en bijt zich dieper vast. Ik licht op in de nacht zacht als een kaars die kalm en zoet druipt in hete tranen, vanen van troost in haar walm. Blauw is het vaan dat me groet moed geeft in de strijd; zuiver wil ik betonen de dank, flank van liefde…

Tot steen gestolde gevoelens zitten vast en groeien niet. Gestold en tot steen geworden doorheen heel mijn lichaam. Rond en door alles heen zitten hun tentakels, en verstikken alles. Want versteende gevoelens blijven onzichtbaar aanwezig onherkenbaar en stil. Ze bestaan en houden me gevangen in onwetendheid van vergeten verdriet en ontvluchte…

Hij zag me wilde mijn stem mijn liefde, mijn zorgen voor hem Ik gaf me Heel mijn stem Al mijn liefde Iedere morgen aan hem We gaven elkaar haat en nijd dagenlange stiltes bitter verwijt dus na maanden verdriet van te verkeerd geven ben ik weer rustig en blij In mijn jonge leven geef ik de mooiste stem de beste zorgen,…

De geest van de laatste dag waar ben jij? wat heb je gedaan vrees, ook jouw redding is een vraag de geest van liefde laat het zijn een wonder jouw bestaan…

Het is oorlog in haar lichaam. Onder de huid vechten gevoel en ratio met elkaar om de overwinning. In stukken gevallen kan wilskracht ze niet meer samen brengen Verstand versus gevoel in de oorlog van het zijn. Waarbij haar eigen zelf verdwijnt, vlucht. Geen controle is nog mogelijk in de verwarring van het gevecht. Vreemde is zij…

Ik zit gevangen in een wereld die niet de mijne is. Ik zie de sleutels niet die me kunnen bevrijden uit mezelf. Ze vallen rondom maar ik grijp ze niet waarom niet ? Ik weet niet hoe het moet Weet ik het niet of.. durf ik niet. Zwaar als van steen zijn mijn vleugels. traag openen ze zichzelf om dan te breken tegen de tralies.…

Kapot In brand gestoken Mijn hart verdort In duizend stukken gebroken Verteerd Zwart gekleurd Mijn ziel weggerot Door gevoelens verscheurd Leeg Langzaam vergaan Mijn lichaam overgebleven Alleen ´t lege omhulsel zal blijven bestaan Alleen Niemand om me heen Mijn leven verlaten Tot ik uiteindelijk in ´t duister verdween Verdoemd…

Muggen dansen elegant licht en luchtig, ijlend dorsten naar de pirouetten verre dromen beestenbloed de lokroep van lavendel beest flaneert heupwiegend bruine ogen zoekend naar in ravijnendiepe schaduw kijkt de afgrond terug in haar de gele rozen huilen…

De twijfel in mij Is het de ouder in mij die zegt Pas op wat je doet Wat je doet, moet goed De twijfel in mij Is het het kind in mij dat zegt Ik kan niet ik mag niet Ik ben niet goed genoeg De twijfel in mij Ben ik het zelf die zegt Iets nieuws is spannend is eng Ja meid dat is zo…

Er is altijd hulp, al denk je van niet, kruip niet in je schulp als je een persoon ziet waar je mee praten wilt. Er zijn altijd oren die luisteren, er zijn mensen die hóren en niet veroordelen. Je mag zo’n geheim niet bewaren, dat levert zoveel ellende op nu en in latere jaren. Dus open je mond alsook je hart maak er geen moordkuil…

Kassian Gaat het ooit voorbij tjitjaks vangen de staartjes braken af ongrijpbaar groeiden nieuwe aan de jeugdherinnering het ritmisch klappen van pa`s zwepend ceintuurgeluid katjong luisterde niet vandaar de striemen op zijn ziel door heimwee overmand verhing hij compassie aan de was-lijn Indië als baboe de bakermat van…

Kom eens hier, luister heel even. Vandaag begint, de rest van je leven. Zie gisteren, als leermoment. Het vormde je, tot wie je bent. Verleden tijd, dat is voorbij. Nu is nu, en dit ben jij!…

Bij kaarslicht in een donkere bodega realiseerde ik me op een avond dat er een bizarre waanzin achter haar wimpers brandde, na lang aandringen en diverse glazen Rioja vertelde ze me uiteindelijk van haar steeds wederkerende droom: ‘Een man met vreemde ogen, wit en glanzend als kiezelstenen, gooit met een vastberaden gezicht gouden honingraten…

Wat ik je zeg is mijn woord. Wat jij hoort wordt verstoord door bijkleuring. Wat jij antwoordt wordt verstoord door mij-mering. Eigen spiegelbeeld, weerkaatst gefluister. Luister door de spiegel heen.…

een mistrouwig hart vol diepgevroren bitterheid gehouwen in het stenen gelaat de mond gestold in wrok in de ogen angst en haat het theater van beminnelijkheid uitgelopen en gesloten behoedzaam trachten woorden van liefde en genegenheid de ijzige hartenwereld te betreden waarin zij houvastloos verglijden nu die plots een gletsjer…

ooit overspoelden golven mij namen me mee, nu leef ik op de bodem van de zee wring zuurstof uit het water licht uit duisternis soms voel ik een trilling boven mij druppels keren terug naar huis volmaakte cirkels trekkend lossen ze op en worden één dan ga ik naar boven schep zilver van het water plak het op mijn huid met vloed spoel…

als er grind wordt gevoeld wanneer edelstenen zijn bedoeld tijdens mijn gesprek met jou, mag ik mij dan beklagen over het stille onbehagen over wat schitteren en klinken zou als geslepen bergkristallen die nu stukslaan op de wallen opgeworpen tegen het woord niet gezegd, door jou gehoord?…