Ik ga vanbinnen kapot Niemand merkt het op Ik huil me leeg Niemand kijkt op Ik ben kapot Allen draaien zich om…

Wij dachten toen wij elkander zagen laten we samen tot een orgasme komen en voor eeuwig in die gelukzaligheid blijven maar voor wij het wisten waren wij alweer voor elkaar verdwenen en zoeken wij een eeuwigheid naar elkaar en die gelukzaligheid wij voeren langszij maar wij wisten niet hoe wij bij elkander aan boord konden springen…

Ik ben Verdwaald In de ander Nog steeds Ik hou Mezelf Bezig Met veel Zingen Maar daar Lijk ik Ook in te Verdwalen Bij ieder Contact Met een ander Lijkt mijn Angst groter Te worden Mijn eigenheid Mijn zelf Weer kwijt Te raken…

mooier dan mooi is het, met wijsheid, liefde, respect en plezier te leven om in staat te zijn te vergeven en iedereen een hoopvol en vooral Gelukkig Nieuwjaar als groet mee te geven…

Slechter dan slecht is het om sprankelend liefdevol creatief leven weg te geven en daarbij een Gelukkig Nieuwjaar groet te geven…

alleen niemand bij mij in de nabijheid die zegt wat ik moet vrijheid onbegrensd lot het lijkt vrij onbepaald totdat de werkelijkheid je weer inhaalt…

Alleen al de gevoelens, gedachten maken moe. Denkend aan het leven,   doet het er wel toe?   Dat leven zwaar kan zijn,   dat is helaas gebleken. Maar dat ik er nog ben,   dat is toch ook een teken. Een toekomst lijkt ongrijpbaar,   lijkt nu zo ver weg. Maar ik kan dat veranderen,   als ik dat zelf zeg. Het leven dat zo mooi…

Ik maak me Nog steeds Te vaak Onnodig druk Om de mensen Die me lief zijn Hoe gaat het? Ik moet er zijn Ik moet iets oplossen Ik moet helpen Anders: Laat ik ze in de steek Dit is natuurlijk Niet waar Dit leren Loslaten Geeft ruimte Voor mezelf…

Nu ik Op weg ben Op mijn eigen pad Voel ik het Des te meer Als ik weer dreig Af te dwalen Hierdoor Leer ik Steeds beter Mijn eigen koers Te varen…

Gisteren weer een dag gemist Ik was er gewoon niet bij En als ik eens wist wat ik miste voelde ik me vrij Alleen God weet waarvoor je vecht En soms wil ik alleen maar daar zijn Is dit slecht Ik denk het niet daar is het fijn Dagen gestreden Uren gezwoegd Ook wel pijn gekregen En dat is zeker niet wat ik vroeg Zit dat in je hoofd…

Sterk zijn Laten zien Dat het goed gaat Terwijl dat Niet waar is Dat kost Zoveel energie Spanning Door Moeten Wat Ik Niet meer kan Ik ben op weg Mezelf te Accepteren Te zijn Op weg Mild te zijn In mijn proces Naar zelfacceptatie Naar Er mogen zijn Pas als Ik mezelf accepteer Kan ik de ander Ook accepteren…

Ik ben genoeg Ik mag leren Er gewoon te zijn Ik ben oké Ik hoef Aan niemand Te bewijzen Dat ik oké ben…

Ik ben zo Een lief kind Ik vecht Om gezien te worden Doe alles Wat de ander wil Laat de ander Mijn leven Besturen Zoek bevestiging Van de ander Vind mij lief Zie mij Ik ben geen kind meer En in gevecht Met mijn eigen leven In eigen hand te krijgen Mezelf lief te hebben Met hart en ziel Mijn leven Leren leven…

Praten over liefde met monden als vliegers en ogen als spiegels op eenzame hoogte langs onpeilbare diepte balancerend op de rand aan de andere kant... Welk beeld zal ik volgen? Ik ben een vraag wie is die ander? wat is er meer? hoe noem je zoiets? Ik haper, mijn tong zit vast jij bent niet meer wie je was.…

Als de indruk Die ik op andere maak Belangrijker is Dan wat ik wil Kan ik mezelf Niet permitteren Te weten Wat ik wil Want als wat ik wil De achting en waardering Van anderen zou Kunnen verminderen Dan lijkt het beter voor mezelf Mezelf aan te praten Dat ik datgene wil Waarvan ik denk dat het Lof en bewondering Zal opleveren…

Het schepje graaft een kuiltje Het schepje is heel blij Want kuiltjes graven vindt hij Een heel erg leuk karwei De graafmachine kijkt het aan En denkt: 'Dat wil ik ook!' En met een hele grote zwaai Schept hij de hele strook Het schepje graaft zijn kuiltje En vindt het nog wel fijn Maar naast die grote graafmachien Voelt hij zich wel heel…

Ik merk het Het blijkt me blijkt me nu al te zijn ontglipt alle werkelijkheid, wezenlijkheid Mijn geest die vreest verschrikt dat ik de wereld straks nog nipt kan onderscheiden van de aan elkaar gebreide beelden daar beneden ben boven de realiteit aan het zweven zelfs boven mijn lichaam, er verwijderd van en tevergeefs trachtend meer vast…

Op de weg Naar mijzelf Ben ik mij aan het Los worstelen Van alles Wat mij verlamt En benauwd Op weg naar mijn zelf Op weg naar mijn vrijheid Op weg naar mijn zijn…

Ik ben op pad Mijn levenspad Waarin ik leer Alles in mij Onder ogen te zien Alleen dan Kan ik echt Van mezelf houden…

Hij wou voor alles een reden Bedacht voor alles een list Hij wou zijn lot zelf smeden Hij liet niets onbetwist Ondanks omstandigheden Ondanks hij zelf beter wist Al ben je alwetend Je blijft blind door de mist…