reus is aangekomen rondig uit strakplaatig edel glijdend over water schitterbaar tegen de zon stomend snel en statig moe gestaald dan zinkt het gebruikt door overmatig…

Elke dichter kent zijn dagen als een deken om je geest we zijn er allen wel geweest, waar woorden vervagen. Die plek is mijn zwetende droom het uitgebroken zilte voorhoofd in vroege uren steevast gepoogd, maar doorgaan zonder schroom. Tot het vertederende moment dat zinnen beginnen te zwijmelen en woorden gebogen tuimelen, zodat de geest…

Recensenten zwammen in weelde tussen de letters van de kunst Gij, die het alfabet verdeelde verleende hen daarbij een gunst liefde voor taal laat letters dansen snoert soms critici de mond schrift en pen krijgen nieuwe kansen zij sluiten een uniek verbond vermaledijd maar soms ook geliefd worden commentaren ontvangen af en toe is een woord…

De taal doorbreekt geen wijfelbare wetten Al is hij in gebruik een kunst met blijken Een diep begrip eenvoudig te besmetten Op golven die de luchtkritiek verrijken Een eerlijk woord wordt letterlijk verwezen Naar marginale speelterreinen en de Geronnen regels worden slecht gelezen Opzij geschoven, zwakjes, onder ede Een ieder spreekt, een…

Dichters wonen in een hemel Laten woorden vallen op de aarde In vlammend vuur van licht en regenbogen Raken zinnen in een mensenhart Dichters wonen in een hemel Moeten naar de aarde dalen Worstelen met strijd en macht Zoeken schone zinnen voor de Goden Dichters wonen in een hemel Een land verdwenen voor het mensenoog Verlangt de aarde…

Leuk zijn al die dialecten die we elke dag weer horen toch zijn we allemaal in hetzelfde land geboren. Van het noorden naar het zuiden of van oost naar west versta ik toch het gronings nog steeds het allerbest. Het fries dat overheerst hier op de voet gevolgt door het drents wij als groningers ertussen en hier en daar wat twents.…

Ooit probeerde ik in gedachten te rijmen. Een wirwar van woorden in mijn hoofd. Trachtte zinnen aan elkaar te lijmen. Ik raakte alleen maar verdoofd. Toen vonden mijn handen pen en papier. Het duurde echter nog wel even. Maar nu staat het toch echt hier, voor mijn ogen opgeschreven.…

Jij hebt met mij de dagen gedeeld die zich aaneenregen tot een band van uitgesproken momenten jaar na jaar het heden beweegt mee met elke ademsteun waartegen woorden leunen houden van blijft ongezegd maar in die basis wortelt toekomst cliché’s worden vaker stilgezwegen als zijnde bekend noviteiten blijven ongehoord die maken…

Uit de knoppendoos ram ik een serie woorden hele zinnen een verhaal uit flarden tekst bedenk ik welke letters ik moet raken met welke ziel mijn taal mijn toekomstbeeld raakt iedereen ik sla het uit mijn knoppendoos raak elke knop de x zelfs en de q ik raak ze allemaal…

Hij stond onder en boven de wet heeft alles naar zíjn hand gezet waaide met alle winden mee droeg water naar de zee ving als hoge boom veel wind was onschuldig als een kind voelde zich als een vis in het water had na het doorzakken een kater is aan lager wal geraakt heeft harde noten gekraakt hij weet nu, de druiven zijn zuur maar dat went…

Schrijven met een woordenboek erbij daar begin ik niet aan, da's niks voor mij. Daarom kan het gebeuren dat ik dubbele woorden gebruik, maar ik kan er niet om treuren ook DAT past bij het schrijven van mij. Ik word soms op mijn vingers getikt als iets niet goed zou zijn. Eerst trok ik me dat heel erg aan, nu doet het wat minder pijn.…

De dichter vertelde niet 't ware gevoel wat hem bezighield. De dichter probeerde te verwoorden wat hem bezielde. Dat kan in een kort of lang verhaal, maar ach, who cares, de ziel vraagt niet naar taal!…

Land rondom ons dieren, planten, boeren ze horen bij elkaar natuur Waterval van woorden niet van water overspoelen ons uitermate weldadig Woordenboek. Bal driemaal stuiterend klimt ten hemel suist vervolgens naar hel Tennis Rennersbenen flink gemasseerd tegen bonkige koersewegen zachte sneeuw als manna Ontgoocheling Woorden…

het is niet erg als je het niet begrijpt als de diepte niet aan jou is besteed mijn woorden voor jou ongrijpbaar zijn jij niet één kunt zijn met liefde of leed of als de humor verborgen ligt jij de smaak van het gerecht nét mist niet voor iedereen is alles duidelijk dubbelzinnigheid, bedrog en list en is de liefde onzichtbaar omschreven…

Er zijn gedichten Die willen maar niet af Daar is iets mee Daar is de kern nog niet geraakt Voldoen zij niet aan het idee Dan voel je dat er toch iets staat dat anders had gemoeten het is te wankel mist nog ‘t evenwicht wat het precies nu is is moeilijk uit te leggen de dichter wou dat hij het wist En dan gebeurt het plotseling: zo…

toen hij begon kwamen pepermuntjes om zaligheid te proeven…

ik wilde niet! alleen maar zonnen op zondag maar ik moest! ging ik niet was het een zonde zonde van de zon op zondag…

zijn vrouw schrijft ingewikkeld door duidelijkheid te verzinnen zij is Poëtisch gecrypt!…

Mijn vers vertikt het om te lopen ik ben wanhopig, gefrustreerd en boos, ik pieker me ongans en wezenloos trek alle trukendozen open maar kan mijn pen ook wel in water dopen. Al staar ik dagen naar een sloot met kroos: mijn vers vertikt het om te lopen ik ben wanhopig, gefrustreerd en boos maar blijf op betere tijden hopen. Wat hier ontstaat…

Dag pen, wat wil je schrijven vandaag? een brief? een routebeschrijving naar Den Haag? een gedicht voor mijn lief? een mop die ik niet wil vergeten? een boodschappenlijstje? drie bier, een cola en iets om te eten? een kinderwijsje? een versje in een poëziealbum? een telefoonnummer op mijn hand? een formule voor het universum? vakantiegroeten…