Verzadigd met gevoelens, Grijp ik naar het antwoord, Van mijn denken en mijn doen, Mijn toekomst en mijn toen. Lonkend naar wat komen zal, Bevredigd door het weten, Dat wat ik heb gehad, Nooit meer zal vergeten. Kijkend naar het heden, Met jou in mijn gedachte, Verlangend naar een ons, Waar ik eeuwig op zal wachten. Maar wanneer je…

’t Moet makkelijk wezen stap voor stap omhoog zonder enige vrees Maar ’t is zo vreemd omlaag is meestal lichter dan de weg naar boven Als het pad te smal is om nog te kunnen draaien rest alleen klimmen achteruit Rug naar de toekomst blik lonkend naar voorheen terugval schijnt onvermijdelijk…

De tijd is een gat waarin alles verdwijnt en dan weer verschijnt in vormen van leven die eindeloos geven. Tijd is een woord dat woede verstoort en liefde verspreidt naar oneindigheid. Eeuwige liefde zijn beeldschone woorden diep in je hart en warm in je ziel Waar vredige oorden met vogels en leven altijd zijn gebleven.…

Is het nou echt zo’n ramp dat ouder worden Een onoverkomelijk gebeuren? Iets waar je niets aan veranderen kunt. Natuurlijk hoort het bij het leven net als alles. We zijn hier met zijn allen maar voor even. Met een missie of ook niet, allemaal met hetzelfde doel. Ouder worden. De één haalt de leeftijd van honderd of méér, de ander…

Stil staat alles Elke kracht weigert zijn invloed, mijn invloed Zwaarte valt weg alsof het niets is en dat voelt wederzijds Materiaal zonder bestaansrecht, ik zonder materiaal Atomen weigeren simpel weg te draaien Aan het niets houd ik me vast Zonnestralen komen gevangen in dit ogenblik te langzaam binnen door het raam Lopen is onmogelijk…

Het was fun het haha roken om de beurt namen we een hijs heb ook jeweetwels gesproken was ook kierewiet en onwijs het was peace zittend om de pijp vredig kunnen lachen om niets want de wereld was toch al leip en Armand had een waterfiets er hing love in de ijle lucht hartstochtelijk werd er bemind denk aan die jaren met een zucht ze zijn…

Ze noemen me MONA,nee niet van het toetje ze noemen me zo omdat ik goed luister ze vallen niet op mijn gehavende snoetje ze noemen me Mona omdat ik ze raad geef. Die Mona die vroeger in bladen verscheen en overal een antwoord op wist of het nou om Klaas ging of Piet of simpelweg (?) liefdesverdriet. Maar als ik soms even niet luisteren…

Het leven stilzetten, heel eventjes maar juist op dat moment van vreselijk gevaar zodat het onherroepelijke nét niet gebeuren zal. Stóp roepen vóór die misselijkmakende, dodelijke knal. Stop dan de tijd héél even, zeg éventjes néé tegen verwoestende dingen die gebeuren in dit leven. Maar helaas het blijft een wens die onvervulbaar…

Mensen met geheugen zijn zeer te benijden zoveel extra bites met meer kwaliteit Grip op het verleden geeft licht in het heden ben je teveel kwijt vergetelheid van tijd Slechts flarden en flitsen helderheid zeldzaamheid was dat niet toen……. voelde dat toen………. Tijd kwijt voor altijd rest verloren spijt vage hoop op déjà vu verder…

schimmige gestalte gewikkeld, glanzend zwart gelaatloos, gerimpeld aanzienlijk verward blik richtend naar de horizon passie en enthousiasme verloren accepteerde ooit onsterfelijkheid maar wilde niet langer, bij levenden behoren liefde gekend, liefde verloren alles gezien, alles gehoord ik keek naar hem, hij naar mij Hij sprak niet, zei…

De klok , zij tikt maar elke dag weer door en eenmaal achterom gekeken gezien wat ze aan tijd verloor. Minuten zullen zich weer rijgen tot vele lange uren seconden gaan per tel voorbij en zullen niet lang duren. Dag en nacht , een etmaal steeds maar weer het klokje rond licht en donker wisselen weer van morgen tot aan avondstond. Voor…

Wat is geschied komt niet meer terug: het blijft verdwenen, onbegrepen, je kunt het wassen, wringen, zepen: wat is geschied komt zó niet terug. De knap vertelde mensverhalen worden een lang verleden tijd waarmee je door een wereld rijdt met mensen die vaak lijdend falen Uit vreemd verdriet of echte nood soms dankzij wilde oorlogsdwepers…

Opgesloten, gevangen en eenzaam.. Maar de gedachtendwaling der mens.. breekt met kracht de tralies en.... opent het raam. Vlieg!…

Je denkt ik heb het al in handen Het grote gat onder het teken van de vraag Maar het glipt onzeker glijdend richting duisternis De toekomst wacht wijd open en vol vragen Onvoltooide brand van liefde en van wonden Ouderdom fronst gerimpeld zonder tanden Onvermijdelijke dood het einde van het aanstaande…

de prijzen rijzen mazzel-trixie bij ‘t land gepast de pan nota bene nog in de kast pieter’s berg betast en toen bekrast de rotgans maakt nu zomer de weg naar Rome vol zure bomen spijkers zijn verdronken laag water afgezonken lazarus in zee gedragen werk in heuvels omgezet tiengemeten eindelijk afgemeten wie leest nu nog de Beatrijs?…

Toekomst ligt breekbaar In mijn gedachten Mijn handen vouwen zich In gebed om zekerheid Ik doop mijn pen In meren van verlangens En laat een waterval Het onbevlekte wit bevangen Mijn verlangens schrijvend Ontdoe ik mij van het blad Voor mijn mond en laat gedachten de einder zoeken Mijn handen ontvouwen zich Berustend in eigen kracht…

Als hartstocht is verijld betovering verbroken wat rest van liefde dan zoete herinnering van spanning zonder boog Als hitte is geluwd lichamen verouderd wat rest van lust dan warme heimwee naar het vuur ongeblust Als stilte is gevallen sprankeling ontprikt wat rest van samen dan stil verlangen naar lange uren zonder eind…

Wreed wroet mij de tijd Bezorgt me een korrelend oog Klieft mijn huid zo droog Dit lichaam lijdt. Hiertegen helpt geen chirurg Ik neem nog maar een Beerenburg.…

Aan gloed ontbreekt het je niet flonkerend knetterend vlammetje met je bitter blauwe stammetje dat oranjerood vertakt in 't verschiet. Ik kijk graag naar je tongen die zoveel stemmen trekken en de zomerdromen wekken die ik ooit heb verdrongen. Gloeiend zuurstof smeden met vlerken die liefde bedrijven me omarmen in het sterke stijven…

Ik had geen tijd en moest je kwijt, je wilde aandacht en ik had geen zin... Met een smoesje, dat het druk was, zei je monter, geeft niet hoor, tot de volgende keer... Ik hád wel tijd, die moest ik maken, want de volgende keer dat ik je zag, lag je roerloos en stil in een houten kist zó kil... Ik had geen tijd toen je nog leefde…