Een langere weg, klaagzang. Geen idee waarnaatoe, nergens heen. vliegend in de ruimte, geen besef van tijd. Liggend in de verte, iedereen afgezaagd. Liever staande, elven en feeën. Leven of stilte, Luid of dood.…

winterland verstild, bevroren de kortste dag is net voorbij ik kijk verlangend uit naar morgen droom de nachten alweer korter en de dagen stralend licht geloof nog steeds misschien te vaak en tegen beter weten in in elke dag een nieuwe kans in elke kans een nieuw begin een gezond, gelukkig en hoopvol 2005 toegewenst…

Het leven kent vele vragen En gedachten die in de tijd vervagen Vraag je morgen iets aan mij Dan is er alweer een gisteren geweest met een ervaring erbij…

Ondergedompeld in de stilte Snak ik naar een luchtbel lawaai Zo eentje die heel zachtjes smaakt (ook nadat-ie mijn longen is binnengedrongen)…

Dag dag, je wodt steeds korter. het wordt alweer duister en ik luister naar wegstervend daglawaai dat plaatsmaakt voor omfloerste nachtklanken…

verscholen tussen oude bomen staat nog die verweerde bank we waren jong met prille dromen vele jaren liepen mank gekerfde strepen vergroeide harten leesbaar is nog net jouw naam starend naar mijn eigen schaduw verbergt mijn rug een stille traan in het besef dat kostbare jaren zomaar verloren zijn gegaan…

't Kost zeeën van Tijd en Bakken vol Tranen Getrooste moeite die Voor niets Lijkt te zijn Geweest 't Klopt niet Oneerlijk Onrechtvaardig Zelfs vuil en Gemeen Niemand kan Begrijpen dat Licht opnieuw Donker kleurt Als geïnvesteerde Energie gelijk Sneeuw voor de Zon Verdwijnt Gedumpt wordt in Een schijnbaar Bodemloze…

Ik wilde nieuwe dingen zeggen onbedachte waarden overbrengen maar het meeste is alreeds gezegd en toch, voor zwijgen is het nog geen tijd Vroeger beefde onze aarde voor de winden van Gods stem de wind is nu alleen maar lastig oud geluid en geen verstand meer waard Het is zoals gewenst, dus logisch grafisch voor te stellen heel voorstelbaar…

Ik heb echt alle tijd van de wereld. Ik geloof niet in het uurwerk, ik geloof niet in doctor Quartz. Geen boeken ga ik lezen om te weten hoe laat het is. Ergens in de wereld is het vroeg.. Daarom heb ik alle tijd van de wereld. Nooit moet ik opschieten, nooit het ik haast. Geen klok die mij wekt. Want het is ergens in de wereld toch…

Je krijgt het niet zomaar, je moet het zelf maken. Je moet het bevechten, bewaren, bewaken. Het is o zo kostbaar, dus koester het goed. Je weet het, je zegt het, je voelt het: het moet! Zorg dat het niet steeds door je vingers heen glijdt, Maar neem voor jezelf af en toe even t i j d !…

tijd is niets dan vlijtige wisselingen het wachten op of onder handenwringen van gesloten keien waarbij geen verstand scherpte vindt geen snijdende openingen ik weet niet genoeg uit stenen te knijpen ze zeggen alles in hun eigen woorden over eeuwen die moeilijk te begrijpen zijn zonder ze verstandig bij te slijpen soms denk ik iets van hun…

Een brede toekomst, gevuld en niet geweten vernauwt zich tot een dag, een ogenblik, waarin ik spreek, handel, beschik naar maatstaf bewust of ongeweten. Een diep verleden, leeg en soms vergeten, verbreedt zich met de dag, elk ogenblik, met woorden, daden, waarmee ik mijn maten -van harte- af kan meten. Leeg is het verlangen naar volheid…

Iedereen heeft het wel nodig Af en toe een beetje rust Gewoon met een boek op de bank Of wandelen langs de kust Het dagelijks leven is zo druk Er wordt veel van ons verwacht Dat is niet erg, het lukt je wel Want uit die rust put je je kracht Gewoon tijd voor jezelf Niemand die aan je trekt Je hoofd leeg kunnen maken Geen wekker die je…

ik ben veelvuldig in contact getreden met het recente verleden de lijnen naar de toekomst zijn vaak overbezet historische gebeurtenissen lijken vandaag de dag ondergesneeuwd retorische vraag is of dat ooit essentieel anders was petite histoire van alledag (en allenacht) boeit mensen verreweg het meest van Al als saus fungeren roddel en achterklap…

Vliegen Op de vleugels Van de tijd Onder de warmte Van de zon Waar jij en ik Geen tijd meer kennen En andersom vrijheid…

mijn hart tikt sneller dan de tijd door mondig opgewonden zinnen en ademloos opnieuw beginnen ben ik het ritme even kwijt…

Een chateau ofwel kasteel, zie je over de grens in overvloed. Wat eurootjes lichter, dwalen we door gangen en zalen. Eventjes wanen we ons in de vorige eeuw, bij 't zien van al dat moois, op de kerker na, die heeft iets lugubers met z'n ketting aan de vloer en de kegel eraan vast... Een ervaring rijker, stappen we buiten, in de wereld…

't Is zólang geleden dat ik gewoon een kind was, 't lijkt welhaast een eeuwigheid. 't Is zolang geleden dat ik buitenspeelde met altijd te weinig tijd. 't Is zolang geleden, maar aan álles komt een eind. Ik moet het goeie daarvan nog inzien, maar daar heb ik de rest van mijn leven nog wel voor... 't Is zólang geleden...…

De tijd is gemeten naar veranderingen die voor de mens van begin tot einde te volgen zijn Het is een proces begonnen en binnen het menselijke bestaan wordt dit proces beeindigd Aan de hand van de kleinste eenheden van tijdsbesef kunnen we ons een voorstelling maken van langere perioden van tijdsduur bijvoorbeeld een eeuw of twee…

Bij de eerste druk al waardeloos papier Met als doelstelling een enkeltje vertier Dozen vol vermalen tot een natte pulp De beschreven bladen zakken in hun schulp Tegenwoordig moet het kortweg digitaal Populaire stukjes worden marginaal Met een entertje gewoon te niet te doen Onze tijd wordt nooit een eindeloos seizoen Oudere verhalen blijven…