al voelde ik de pijn met zoveel woorden die ik zei met zoveel pijn bedek ik de pijn met zoveel pijn laat ik je los omdat je niet meer van me houdt dat je nu weg bent doet me veel pijn eenzaam en alleen loop ik rond in het park daar staat een jongen waar ik even troost bij zoek al voelde ik de pijn…

Hij zwaande mijn vliegende gedachten tot een ganzen ‘v’ En weefde met hersenspinsels Latijnse-woordjes-netten Hij lichtte donkere proefwerkdagen glimmend blank En hij wist met Turkse woordjes zinnen te verletteren Met citaten als wervelstormen waaide hij ons culturen aan En hij griekste lange teksten tot een Herakles…

mijn wereld is dicht ook al doe je de sleutel in het slot, openbreken zal nooit lukken mijn wereld bestaat uit verdriet, vreugde en liefde hij staat alleen open voor mensen met liefde, verdriet en vreugde toon mij jouw angst dan gaat de sleutel in het juiste slot…

ooit is de liefde van je dierbaren weg wat moet ik doen? het is over ooit ben ik alleen op de wereld zonder mijn dierbaren ik begin het koud te krijgen niemand houdt mij vast zal ik dan nooit meer liefde krijgen? alsjeblieft help me met alles wat met liefde te maken heeft!…

Als ik naar het verleden kijk, Zie ik iets gezelligs, mooi en erg kleurrijk , Als ik naar mijn toekomst kijk, Hoop ik op een goede baan en een villawijk, Maar als ik naar nu kijk, zie ik bagger, werk en een hoop gezeik.. Ze zeggen altijd, kijk niet in het verleden of de toekomst.. Maar wat nou als dat het enige is dat je staande houdt?…

Jij denkt dat ik de weg ken Jij denkt dat ik sterk ben Maar wat jij ziet Dat ben ik helemaal niet Jij verbeeldt je dat ik weet waarvoor ik leef Jij verbeeldt je dat ik weet welke zin het heeft Maar je ziet niet hoe verward ik eigenlijk ben En dat ik de zin van het leven niet ken Jij gelooft dat ik weet hoe alles gaat Jij gelooft dat ik…

Zoveel liefde die ik voor je voelde Zoveel liefde die jij me gaf Op een dag was het over Jij ontweek mij Ik snapte het niet, wat was er nou? Je zei: “ik geef je veel meer liefde dan mag, en ik denk aan je, elke dag, hoe je je voelt en hoe het met je gaat. Ik geniet van de momenten als ik met je praat.” “Maar het moet stoppen, Want dit…

Uit de mist van verloren jaren doemde het beeld op van een leven een aar vergeten na de oogst achteloos Het water was diep in zijn helderheid maar toch eindeloos bitter het graf van een verdronken roos Ach, deze droom heeft nooit het daglicht gezien…

Woorden zouden haar kunnen aanraken. Stemmen zouden haar kunnen laten rusten in de schemer van haar dromen. Waar ze weer een kind is dat geen onheil zoekt en de liefde niet versplintert van wie haar wil bereiken met gebaren van vertrouwen en gedachten die die kunnen helen wat ze verloren heeft in alle wonden…

Het doet me pijn deze dingen over jou te horen. Je pijn, angst en onzekerheid het rot gevoel waar jij onder lijdt, Weer van de depressie verloren. Dit alles door mensen uit het verleden, jezelf snijden, pijn doen.. kapot maken.. Die dingen, blijven mij elke keer weer hard raken. Jongen, jij hebt te veel geleden. Maar toch, geef je leven…

hoe kun je iemand toch zo pijn doen hoe kun je iemand toch zo achterlaten waarom zijn er die dingen waarom vraag ik die dingen van binnen voel ik me rot van buiten zie je het niet van binnen zijn er tranen van buiten zie je het niet van binnen is alles kapot van buiten lijkt het heel gewoon…

De lach, de gein de constante grap de ilussie kweken oh oh wat gaat ie goed Niet wetend dat wanneer ik naar buiten stap voor al die vrolijkheid boet als een zwarte sluier omringd door eenzaamheid met de donkerte in ziel en hart gedachten die nergens worden heengeleid alleen maar dat negatieve wat de rest verstart Alleen is maar alleen ook met…

iedere dag een gevecht iedere dag weer die strijd iedere dag weer zo moe iedere dag weer geen zin wanneer houdt dit op wanneer zie ik de zon weer wanneer stoppen die tranen wanneer mag ik weer lachen hoelang nog die nacht hoelang nog dit niets hoelang nog dit onbegrip hoelang nog deze ellende moet ik er dan maar mee stoppen moet…

Slaap maar zacht, Je bent buiten bereik, Het leven ligt niet meer in je macht, Verscheurd tussen aarde en hemelrijk, Slaap maar zacht, Gepijnigde geest, Hoe duister was de donkere nacht, Waar je in gedachten bent geweest, Slaap maar zacht, Onze tongen zijn bevroren, Een deel van ons die je daad veracht, Voelt zich verraden, maar ook verloren…

hoeveel woorden ik ook zeg voor dit gevoel is geen uitleg. een traan is niet wat ik wil Sta in de toekomst even stil! geluk zweeft in de lucht ik ben er bang voor weg gevlucht. is dit waar het om gaat waar dit kapot gemaakte leven op slaat?…

Was er maar een hol of grot Om in winterslaap te gaan Mijn hoofd onder een deken Geen besef van het bestaan Geen dagen of lange weken Geen gedachten aan ……

Zo afwezig, en niet bij zinnen, ben het eigenlijk helemaal zat... wil er zelfs niet eens meer aan beginnen... al gaf je het me op een presenteerblad... Wil er zelfs niet meer aan denken, je naam ook echt niet meer horen... gewoon geen aandacht meer aan je schenken, 't zou me eigenlijk alleen nog maar storen... Zo voel ik…

Vervlogen dromen, doorkruiste plannen. Deze universiteit heet "leven" Zo moet ik alles leren overgeven. Loslaten, om met volle handen weer te staan en blijmoedig verder te gaan.…

En toen was er verdriet, In één klap, Plotseling, uit het niets Stond ik daar, Een traan rolde over mijn wang, Ik begreep het niet. Waarom deed je dit, Wat ging er mis Dat je dit besluit nam? Duizenden vragen tolden door mijn hoofd, Ik stond daar maar En keek naar jou Maar al mijn vragen blijven altijd onbeantwoord...…

mooie gedachten waar ik aan denk mooie gedachten die nu voorbij zijn mooie gedachten die mooie dagen zijn nu voorbij mooie gedachten…