Zoveel liefde die ik voor je voelde Zoveel liefde die jij me gaf Op een dag was het over Jij ontweek mij Ik snapte het niet, wat was er nou? Je zei: “ik geef je veel meer liefde dan mag, en ik denk aan je, elke dag, hoe je je voelt en hoe het met je gaat. Ik geniet van de momenten als ik met je praat.” “Maar het moet stoppen, Want dit…

Uit de mist van verloren jaren doemde het beeld op van een leven een aar vergeten na de oogst achteloos Het water was diep in zijn helderheid maar toch eindeloos bitter het graf van een verdronken roos Ach, deze droom heeft nooit het daglicht gezien…

Woorden zouden haar kunnen aanraken. Stemmen zouden haar kunnen laten rusten in de schemer van haar dromen. Waar ze weer een kind is dat geen onheil zoekt en de liefde niet versplintert van wie haar wil bereiken met gebaren van vertrouwen en gedachten die die kunnen helen wat ze verloren heeft in alle wonden…

Het doet me pijn deze dingen over jou te horen. Je pijn, angst en onzekerheid het rot gevoel waar jij onder lijdt, Weer van de depressie verloren. Dit alles door mensen uit het verleden, jezelf snijden, pijn doen.. kapot maken.. Die dingen, blijven mij elke keer weer hard raken. Jongen, jij hebt te veel geleden. Maar toch, geef je leven…

hoe kun je iemand toch zo pijn doen hoe kun je iemand toch zo achterlaten waarom zijn er die dingen waarom vraag ik die dingen van binnen voel ik me rot van buiten zie je het niet van binnen zijn er tranen van buiten zie je het niet van binnen is alles kapot van buiten lijkt het heel gewoon…

De lach, de gein de constante grap de ilussie kweken oh oh wat gaat ie goed Niet wetend dat wanneer ik naar buiten stap voor al die vrolijkheid boet als een zwarte sluier omringd door eenzaamheid met de donkerte in ziel en hart gedachten die nergens worden heengeleid alleen maar dat negatieve wat de rest verstart Alleen is maar alleen ook met…

iedere dag een gevecht iedere dag weer die strijd iedere dag weer zo moe iedere dag weer geen zin wanneer houdt dit op wanneer zie ik de zon weer wanneer stoppen die tranen wanneer mag ik weer lachen hoelang nog die nacht hoelang nog dit niets hoelang nog dit onbegrip hoelang nog deze ellende moet ik er dan maar mee stoppen moet…

Slaap maar zacht, Je bent buiten bereik, Het leven ligt niet meer in je macht, Verscheurd tussen aarde en hemelrijk, Slaap maar zacht, Gepijnigde geest, Hoe duister was de donkere nacht, Waar je in gedachten bent geweest, Slaap maar zacht, Onze tongen zijn bevroren, Een deel van ons die je daad veracht, Voelt zich verraden, maar ook verloren…

hoeveel woorden ik ook zeg voor dit gevoel is geen uitleg. een traan is niet wat ik wil Sta in de toekomst even stil! geluk zweeft in de lucht ik ben er bang voor weg gevlucht. is dit waar het om gaat waar dit kapot gemaakte leven op slaat?…

Was er maar een hol of grot Om in winterslaap te gaan Mijn hoofd onder een deken Geen besef van het bestaan Geen dagen of lange weken Geen gedachten aan ……

Zo afwezig, en niet bij zinnen, ben het eigenlijk helemaal zat... wil er zelfs niet eens meer aan beginnen... al gaf je het me op een presenteerblad... Wil er zelfs niet meer aan denken, je naam ook echt niet meer horen... gewoon geen aandacht meer aan je schenken, 't zou me eigenlijk alleen nog maar storen... Zo voel ik…

Vervlogen dromen, doorkruiste plannen. Deze universiteit heet "leven" Zo moet ik alles leren overgeven. Loslaten, om met volle handen weer te staan en blijmoedig verder te gaan.…

En toen was er verdriet, In één klap, Plotseling, uit het niets Stond ik daar, Een traan rolde over mijn wang, Ik begreep het niet. Waarom deed je dit, Wat ging er mis Dat je dit besluit nam? Duizenden vragen tolden door mijn hoofd, Ik stond daar maar En keek naar jou Maar al mijn vragen blijven altijd onbeantwoord...…

mooie gedachten waar ik aan denk mooie gedachten die nu voorbij zijn mooie gedachten die mooie dagen zijn nu voorbij mooie gedachten…

ik zie de tranen lopen over je wangen ogen vol hoop dromen vol verlangen…

mijn hart staat in brand een brand van tranen en falen en het waarom? al zeggen al mijn mensen dat ik niet faalde toch voelt het zo wanneer je man je verlaat met "ik heb geen zin meer" en het je niet zeggen wil: "ik heb een vriendin" waarom voel ik me zo verdrietig? waarom die pijn? ging het maar over dat zou zo fijn zijn al zegt hij…

ik wikkel me in woorden sla een traan van mijn wang en ben bang, dat ze me zachtjes wil vermoorden…

Tranen als de ochtenddauw glijden langs mijn gezicht druppelen zacht op mijn handen. Verdriet glijdt als een grijze nevel om mij heen totdat mijn lichaam langzaam aan verkilt. Pijn als een ijzige wind dringt zich binnen in mijn ziel die inkrimpt van deze kou, en dan...de zon komt op en werpt…

Tranen lopen over mijn wangen, Elke dag weer, Ze vinden hun weg, Van geluk of pech. Tranen lopen over mijn wangen, Om de donkere gangen, Wanneer wordt het weer licht? En verschijnt er een lach op het gezicht? Tranen lopen over mijn wangen, Emmers lopen vol, Het is echt niet voor de lol! Het is een echt verdriet, Sommige mensen zien dat…

zoveel woorden zoveel zinnen die jij mij zei toen wij nog samen waren toen nog niet uit elkaar met zoveel tranen zal ik je moeten laten gaan omdat je niet meer genoeg van me houdt met zoveel pijn lig ik in bed met zoveel tranen bedek ik het bed…