pak mijn hand dan voor de laatste maal wanneer de nacht haar ogen sluit en jouw laatste adem heel zacht mijn donker rode haren beroert nee ik zeg geen dag meer tegen jou nooit meer een tot ziens of tot kijk want ogen hebben geen gezicht meer uitzichtloos kom pak mijn hand dan haal ik jou terug uit het licht in het licht zonder…

Kijk ik zie hoe jij je botten scherpt staart naar wijdte zonder blik hoe breekt zij ons het vluchten splitsen fonteinen hoog aan het bed van verlaten ben ik die jij hebt vast geslagen zoek! roep ik, meer nog hetzelfde versplinter het tot stof of minder het moet…

het dodemansfestijn verwacht de verzuchting van plengende tranen met rode anjerkus chrysanten witte wijn gelach in afscheidsroes het dodemansfestijn verhoopt de verheerlijking voor zij die vielen met bloemenzee festivals en kerkhofstille zuchten…

hoe kan ik je uitleggen zelfs met ogen van vertrouwen welke vorm ik geef aan mijn onvatbare wolken ik wil ze letter na letter neerleggen in een speelse lijn voor je tekenen zelfs de kleuren verzamelen waarin ze verbonden kunnen dansen ik schrijf en schrijf de vlinders op mijn huid streel wind in zomerzinnen dicht vergeten rozen dichter…

verdriet en zielenpijn zwaartekracht van 't leven huiveringen vertaalt het zijn geen lieflijke zinnen vroeger is razend stilte in weerloze ogen getekend voor 't leven maar wilskracht waakt de stilte van mijn ziel tracht gedachten te overmeesteren dagen zijn nu grauw en grijs maar straks op de grens van alle dromen worden ze…

pap, soms vraag ik me af hoe het met je gaat en hoe het is daarboven.. Speel je daar ook piano? Lees je de donald duck? Eet je daar ook nasi en is de printer ook wel eens stuk? pap, ik zou graag willen weten hoe het daar nu is en ik wil je even zeggen dat ik je ontzettend mis!…

Af en toe heb ik te veel gezien te veel gevoeld veel vaker nog te weinig breekbare woorden zwerven door mijn hoofd maar er zitten gaten in mijn denken nieuwe ideeën vallen daar vaak door voorgoed verloren als waren ze niet geboren maar toch kan ik niet anders dan erkennen dat jij het was die mij er toe bracht het leven opnieuw…

Verworden tot een schaduw op het zand Bizarre spiegeling in water of op land En flarden van gedichten Larderen haar gedachtestroom De werkelijkheid veranderde tot droom Verloren dagen kleven zich aaneen Verwachtingen in doosjes opgeborgen Haar hart gesloten in afwachting Op de droom van morgen Ze verdoet haar toegemeten…

De gordijnen deinden op de wind pikten een draad en twintig vlinders op zijn bureau lagen acht dode vogeltjes Maar niet voor slechte mensen die daar inderdaad, ja, niets te zoeken hebben want hij kon goochelen Kreeg niet veel anders dan spruiten en elke avond met een leren lat geslagen gelukkig weet niemand het van die vlinder…

die donkere klank ik hoor het nog het zuigt zich vast en herhaalt zich herhaalt zich je riep nogmaals een paar passen liep ik richting jou een paar passen verwijderd van voorbij golven overspoelen heldere gedachten je zoog levendig leven brak reeds gebroken weerstand verdreef waan ik hoor het nog ik hoor het ik hoor ik…

mijn hart heeft weer wat pijn doorstaan dus legde ik een wit en strak verbandje aan doch onbewust prutste ik wat letters uit de wonde nu stromen woorden bloed eruit wit verband wordt steeds weer rood…

overvleugel jouw zwakte met toonbare tranen laat bitsige woorden vernieling slaan koester het recht der schaamteloosheid laat de lach haar verhaal nooit drenken in spijt maar open de vuist die waarheden klemt verlos wat verholen onthulling miskend en trots zal jou raken vergevingsgezind vernietig de leugen die waarheid hervindt…

Zwevend tussen hoop en wanhoop in zeeën van emoties ben ik nog steeds op zoek naar het juiste pad maar moe als ik ben lijk ik geen meter vooruit te komen toch geeft het zicht op nieuwe paden me opnieuw de moed om verder te gaan ondanks de zeeën van emoties…

heb de geest gegeven van mijn zoontje Sacha vandaag de dag Tien Tien Negentien Zeven-en-Tachtig De artsen zeiden zuurstof Gebrek in hersentjes Hooguit plantaardig zijn bestaan wij vroegen waardoor waaraan wat wij wel weten WIJ hebben het gedaan WIJ stonden er bij Keken naar Ik heb het gedaan Wat hoe heb ik gedaan? Blijf zoeken ik…

ze zit tegenover hem en vertelt over haar verlangens en wensen over hem en haar en hoe nu verder alleen of toch nog samen haar handen gebald tot vuisten terwijl ze spreekt hij mompelt zo nu en dan iets dat op ja of nee moet lijken knikt of kijkt naar …. ja, god mag weten naar wat zijn ogen zijn leeg er is geen interesse niet…

de tuin is mooi van kleur en vol van zomerleven en ik geniet van kosteloos en puur geluk maar dan opeens zie ik het voor mijn oog gebeuren een vlinder valt zacht voor mij neer, gebroken, stuk een vogel vliegt voorbij zonder ook maar te merken dat onder hem een kleine vlinder sterft haar vleugels brandend van nog levend wild verlangen in kil…

Verwachte en onverwachte gedachten hersenbrekers altijd in stilte sprekers ik voel mij een puzzelaar die de juiste stukjes niet weet te vinden…

Eén grote leugen pijn in mijn hart jouw vieze woorden ze maken mij zwart Eén grote leugen om stoer te doen je bent nu vast de man maar wel zonder fatsoen Eén grote leugen alles heb je verzonnen en om jezelf te bewijzen ben je over mij begonnen Eén grote leugen er is niets van waar denk niet dat je leuk bent met jou ben ik klaar…

waarom zeg jij niets laat je de stilte weerklinken als een uitgestrekte vlakte waar leven zichzelf verloren heeft waar vergane en blindgeworden zichten zwerven langs oude bomen met de dood achter zich aan waarom zeg jij niets laat je mijn stappen zinken naast de langzaam stervende morgen blootsvoets in het achteruitgaan oneindig ver…

Stormen raasden doorheen mijn leven langs en over de vloedlijn heen toch blijf ik de waterkant bezoeken want wind en water reinigen ook wat ze aanbrengen voeren ze ook weer weg wie weet wat er nog meer komt terwijl water mijn voeten en wind mijn haren streelt denk ik, iets goeds dit keer vandaag nog of morgen…