hoe zij steeds weer woorden ongesproken achterliet hoe geen eind kwam aan wat nooit begon hoe weinig toch zo veel betekenen kan hoe woorden dromen beelden kunnen…

in mijn stilte vind ik geen woorden die je kan lezen noch kan spreken zelfs fluister is niet te horen beeldt enkel uit tweevoudig jou in mijn ogen gebaar jij de warmte die je doet zinnen en ook doet weten zelfs mijn lach is niet te breken licht steeds op eenvoudig jou…

voel opnieuw de warmte van oplaaiend vuur maar verbrandt gevoelens niet het breekpunt van pijn zijn jullie al voorbij maar nu jullie op nul zitten vergeef lach zoet en teder naar elkaar doch pas op voor dit nieuw begin want voor je het weet heb je het bij het goede eind gelukkig maar…

Door de ramen heen komt de wereld mij tegemoet het zonlicht projecteert de wetenschap op mijn gezicht groot is de wereld want het alleen zijn en dan weer niet is in juiste evenwicht De bomen zijn niet dichterbij gekropen en de wolken drijven hautain over mij heen toch is de wereld heel wat groter geworden met de wetenschap van…

ze plaagt mij, steeds weer is ze te jong voor mij en daagt ze uit, vraagt ze om verboden fruit roodwolkend haar en een streep blote buik maar vooral die ogen "dit mag niet mogen "…

Laat het verleden los Leef in het nu Wees niet bang Je bent goed, precies zoals je bent Kom, pak mijn hand Ik zet de deur naar de toekomst op een kiertje, aan jou de keuze: dicht of open.... wagenwijd?…

Met gebalde vuisten staat zij als verlamd voor haar passieve spiegelbeeld Rondom haar heen haar andere ik-beelden die uitnodigend wenken maar zij staart gefixeerd naar een niet-keuze die toch gekozen blijkt Verandering van blik oude en nieuwe angsten duizelen haar tegemoet elke stap naar een ander ik lijkt het wankel evenwicht…

slordigheid valt niet op te rapen, je bent gestruikeld op je tocht naar gulzigheid, niet buiten maar in en door jezelf je rangschikt me als dertien in een dozijn, ooit uitverkoren op je uitgelezen weg nog even raap ik je woorden op, je hoeft zelfs niet te zeggen dat je me mist ik lees de leugens wel op het blanco blad slordig…

Ik dacht dat ik wist wat liefde was. Ik dacht dat ik wist wat trouw was. Ik dacht dat ik wist wat vriendschap was. Maar jij maakte er O.T.T van... Ik weet wat vriendschap is. Ik weet wat trouw is. Ik weet wat liefde is. Ik weet dat ik van je hou en ik wist dat je mijn vriend was...…

ik spreek niet wanneer ik ’s nachts gebonden ben aan woorden en de sterren mij vertellen wat ik het mooiste vind ik denk dan aan lavendel de eenvoud van het maanlicht de glimlach om je heen een witte roos en blauwe vlinders ieder moment in poëzie gedeeld jij opende mijn schaduw gaf me kleine, witte vogels en op deze vriendenvleugels…

Een stilte onverklaarbaar Velt het hele hart Voor één is het verstaanbaar De rest maakt het verward Enkelen begrijpen het verhaal En wenen met je mee Verschijnt het licht éénmaal Dan ga je ermee in zee…

een leven. een denken wordt groots wanneer de ziel meevoelt met het hart. een leven speel je op gevoel. een duizendtal impulsen, is liefde de mooiste? rails lijken zekerheid te bieden, ooit al gedacht aan kettingbotsingen? een tweetal zielen zo kort bij elkaar, zoveel, altijd. wanneer is te weinig te veel en te veel te weinig? wanneer een…

Hij heeft een mooie lach zo eentje die de tijd doet stoppen, tenen laat krullen in zwarte sokken een lach die je van het strand zou willen oprapen net als de mist je brilglazen doet vervagen een lach zo fris die in een appel blijft hangen, zacht laat herinneren hoe de lente smaakt na een fris pintje bier met lef volmaakt, het…

Mijn verjaardag, al mijn vrienden zitten hier op mijn balkon Nou, niet allemaal, want Jacob kon niet, ziek, of hij verzon een reden om er niet te zijn Maar Nico is er, dat is fijn Dus wij tweeën en we drinken, we genieten van de zon En we praten over Jacob die voor Nico ook een bron van ergernis en boosheid is Nee, met Nico is niks mis…

Luisterrijk gespitste oren vernemen angst beleven mee laten gisteren horen Vangrijk wachtende armen geven warmte verlenen steun doen heden verwarmen Troostrijk gerichte woorden verlichten pijn verzwaren hoop spinnen toekomst koorden…

Als veel niet zeker is en alles zweeft Zijn zorgeloze zekerheden ver verdwenen Zekerheid gereduceerd tot grond onder benen Waarheid alleen nog maar dat men leeft Al zoekende naar wat nog is gebleven Blijft weinig, maar wat echt is resteert Geld en goederen zonder reden begeert Bijna alles, weg, verdwenen en opgegeven Wat over is…

Nog maar net begonnen en nu alweer voorbij Dan denk ik: dit is déja vu Ligt dat nou echt aan mij Verwachtingen en dromen lijken even heel dichtbij Dan voel ik me fantastisch Gebonden en toch vrij Maar dan ineens die afstand De hartstocht is bekoeld Herhaling van een slechte film die niet zo is bedoeld Ik voel het afscheid naderen…

kennelijk ben je er niet hoe goed ik ook zoek het lijkt verdomme wel een heel slecht boek je ontloopt mij zorgt dat je er niet bent en dat voor iemand die mij zo goed kent nee ik ben niet boos ik ben heel kwaad en zeg je gewoon waar het op staat soms denk ik wel eens bekijk het maar maar zelfs die gedachte valt me nu te zwaar…

Sero positief. En eigenlijk, hij wist het Voelde de uitslag aan In eindeloze avondpraat Bereidde hij mij voor De hel En ik vertel U over een aimabel mens, Leeft op zijn manier Intens In hetero vraag ik mij af In homo sapiens waarom Mooi mens, mijn wens Blijf bij mij…

zomaar, zomaar was jij daar ik knipperde met mijn ogen jij gaf mij een gebaar zomaar, zomaar een moment uit het niets geslopen ik heb je nooit gekend zomaar, zomaar levenslang als vrienden door het leven nu ben ik nooit meer bang zomaar zomaar vond ik het geluk nooit meer op gerekend maar dit kan niet meer stuk…