Vandaag besefte ik Een grote klap heb ik gehad Ben het nu voorbij Heb de schok geabsorbeerd Schokkend in een rij Nadenkend droef Vrij voorzichtig blij Over wat ik heb geleerd Na al die jaren Vandaag besefte ik Mijn familie speelt een spel Zoiets als levend domino Twee stenen vallen snel (links van mij) Maar ik weiger sowieso Standvastig…

Je woont aan de overkant van het spoor, maar het lijkt af en toe of je zo ver weg bent. Ik kan je hier bijna horen lachen, het is toch net of ik die lach nooit heb gekend. Als ik heel stil ben, kan ik je zelfs horen zuchten. Maar zelfs dit laatste geluid sterft af... omdat ik mijn hart niet bij je kan luchten! Je woont aan de overkant van het…

zomaar, omdat je mij neemt,zoals ik ben, nooit verwachtingen schept. omdat je, als de enige die ik ken, nooit over het verleden rept. mij de ruimte geeft, adem te halen, mij niet vasthoudt, als ik wil gaan, mij leidt over bergen en dalen, mij de zin in doet zien, van het bestaan. vaak zijn woorden overbodig, begrijp je mij meteen. je steunde…

Ik ken jouw gedraai, je babbels, je grappen Ik neem jouw beloften met een kilo zout Maar als jij op me wacht, mijn pilsje al open dan voel, nee dan weet ik dat ik van je houd Want jij bent de broer die ik graag wil hebben mijn vader, mijzelf, jij bent mij vertrouwd Jij kent mijn gezeur, mijn te harde lachen Jij noemt mij een branie en jij…

Een gedicht speciaal voor jou Hoe doe ik dat nou Jij bent voor mij zo bijzonder Dat een ieder jou zo mag is echt geen wonder Voor mij ben jij een vriendin van binnen uit Helemaal als ik op problemen stuit Dan zoek ik JOU op Ik weet niet waarom Ik zoek dan jouw armen Vind je dat stom? Twee uit èèn stuk en toch ook weer niet Beiden hetzelfde…

vorige eeuw ….. hield ik mijn adem in ….. en droomde meer dan ooit ….. van een mensheid ….. die zichzelf ….. weer wil voelen ….. als de adem ….. van Gods leven ….. vorig jaar ….. hield ik mijn adem in ….. en proefde meer dan ooit ….. dat ons leven ….. is verworden ….. tot verweesd genieten ….. met nauw’lijks plaats ….. voor wereldpijn…

Zo speciaal...zoveel hechter zonder lichamelijke liefde juist daarom zo veel echter Zo diep...zoveel meer puur platonisch juist daarom zo verrassend elke keer Veel emoties...veel verdriet met een ander lach ik zoveel niet Geen verplichtingen...alle vrijheid elkaar zoveel geven toch zo weinig tijd Op de hoogste pieken en de diepste…

warm-geel licht dapper vechtend moe gestreden na een lange herfst zonne-kracht haast ongemerkt verworden tot zwak schaduw-spel laagstaand aan de hemel-grens bijna uitgedoofd mid-winter zon juist nu zo zonder zon-geschonken warmte dat mensen willen zijn iets van dat ene vonkje licht in elkaars gedeelde dromen elk jaar weer…

‘Het leven is wat je er van maakt’, maar ik had er niet veel van gelapt; vrienden langzaam kwijtgeraakt, liefdes kortweg afgekapt. Toen ik later, vervoerd, een keer de mooie jaren met elkaar die daarop volgden evalueerde, noemde ik het liefde, maar zoveel geestdrift, zelfs in de liefde vind je zoiets niet: eerst geliefde, toen van beminde…

Wereld, wees een vriend Geef mij ’n glas ver voor mijn dorst Weer mijn kater voordat ik drink Strooi mijn stoep lang voor de vorst Krab m’n wondjes open voor de korst Wereld, wees een vriend Plak een pleister voor ik val Kom langs voordat je het belooft Geef mij het doelpunt voor de bal Wissel mijn band ver voor de knal Wereld, wees…

Urenlange gesprekken tot diep in de nacht, Oude en nieuwe verhalen over vroeger en nu, Vlugge en trage tranen vloeien vrij in vertrouwen, Uur na uur, dag na dag luisterend in de tijd, Nooit weegt de stilte zwaar in onze verbaasde woorden, Een volledig gevoel in elk onuitgesproken moment, Samen, één in intense gevoelens.…

Als je echt van iemand houdt Iemand alles toevertrouwt Eén die echt weet wie je bent Ook je zwakke plekken kent Die je bijstaat en vergeeft Eén die naast en in je leeft Dan voel je pas wat leven is En dat liefde geven is...…

Een vriendschap als deze kom ik nooit meer tegen, Nooit zal iemand ooit mij nog zoveel liefde kunnen geven. In tijden van verdriet en van ergernis, Weet ik altijd zeker dat onze vriendschap er is.. Je bent er gewoon altijd om op te bouwen, Dat is een ding waar ik zeker op kan vertrouwen. Zelfs in tijden van blijdschap en gelach…

Trouwen is geen kroon op vriendschap maar de belofte deze nooit te breken. Het is geen onmetelijk grote stap, maar de belofte van een warme deken, wanneer je denkt alleen te zijn. Trouwen is geen gods' stil zegen, maar een vriendschaps groot festijn, dat zich zegt niet op te geven. Het is vreemd om zo in ene, meer te denken, en te verwachten…

Een vriend zoals jij vindt je er één in het miljard, daarom koester ik je voor eeuwig in mijn hart. Een vriend zoals jij is van onschatbare waarde, want die maakt van mij de gelukkigste persoon op aarde. Een vriend zoals jij zou ik mijn laatste cent willen geven, want een vriend zoals jij toont de schoonheid van het leven. Een vriend zoals…

Ik weet het.. jij hebt het gevoel dat je er alleen voor staat, dat niemand zich om je bekommert, dat je een mislukking bent en dat je alleen moet vechten.. maar dat kan je niet meer, wil je niet meer... . Maar ergens ver weg en onopgemerkt zit ik, ik denk aan je, zit met je in IK wil niet dat je opgeeft, ik wil niet dat je de moed verliest…

Kind Meisje Vrouw Dat zag ik in jou Je bent wie je bent Zoals iedereen je kent Een wonder Dat maakt jou zo bijzonder…

Ik heb je leren kennen als een mooie, gesloten roos, Maar toen je eenmaal voor mij koos, Bloeide je helemaal op, En opende de roos langzaam haar knop. Uit de roos ontwikkelde zich een prachtig lijf, Met twee schitterende ogen en een sensuele mond, Met een achterwerk strak en rond, Het is mede daarom dat ik dit schrijf. Ik heb je mogen leren…

ik proef de zachtheid van jouw woorden ik voel de warmte van jouw lach ik wil nog even stil genieten ... zonder woorden als het mag ik spiegel me in je stralende ogen ik loop over van puur geluk ik wil nog heel lang stil genieten ... echte vriendschap gaat nooit stuk…

Ik voel een behoedzame afwezigheid, een ontwijkende blik, gesloten ogen, verloren woorden, verlaten gevoelens, een verkleinen in je wezen, een gebroken ontbreken van vertrouwen en geloof in de honger van je stem Maar laat me niet te pletter lopen tegen blinde muren, laat me niet staren naar schreiende uren ik geef je…