Bommen op Irak en Libanon Giflozingen in Afrika en op zee Het gebruik van asbestdaken in Ukraine De politiek beslist en gaat erin mee Het westen huichelt gestadig door Eenieder volgevreten gaat ervoor En och wij zijn zo volgzaam en begaan Eisen het recht een boom te laten staan Intussen treden rivieren buiten de oevers Sleurt het wassende…

Door de ramen zoeft van alles van de wereld in vlekken voorbij groene streep, boom of weiland, grasspriet of bloem.. Dat alles gesplinterd uitéén in dimensionale beelden vervormd, als een lachspiegel, stilte na "ka-boem"! Rood gespat voor vrede, de klok die afliep, vreugde verruild voor een occasion van het leven ruwheid voor…

hoe zou het zijn om zonder woorden verhalen te vertellen er was dan niemand die ze hoorde dus enkel lege vellen geen prachtige gedichten gebrek aan poezie en sms-berichten ook die bestonden niet een kast zonder boeken chatrooms bleven leeg geen huwelijksaanzoeken en vragen waar je bleef behoorden ook tot het verleden net als ruzie…

Vrede sluiten in je hart onderhuidse strijd tastbaar aanwezig bij maanlicht vallen tranen als dauwdruppels in zee zij vormen parels in je hart hun glans houdt je warm in de nacht de wind fluistert jouw naam een fata morgana…

Een steeds verloren vergezicht spreidt zich over torenspitsen heen spotlights op glas in lood gericht belichten helder het rijk alleen vergeten gras bij morgenlicht nestelt wild ganzenpas onder steen het platteland vergraasd, ontwricht verjaagt de zwaluwen uit het veen maagdelijk baart de wintertijd haar vorstelijke enig kind ondergesneeuwd…

Als ik een keel was, zou ik baarden vangen en spreken als de wind, suizend langs ieder zijn oren. Ik zou echoën in hersenkamers, ik zou met geluidsgolven iedereen verdrinken. Als ik een keel was, zou ik niets meer slikken van deze wereld.…

Langs de betonnen besmeurde wegen Kom ik talloze plat gereden kadavers tegen Die eens zo bontgekleurd in boomtoppen zaten Hoelang gaan wij door deze wereld uit te baten Waarschijnlijk tot we als mensheid zelf ten ondergaan Verwoesten wij hem en vervuilen met gassen Overtuigen wij ons zelf altijd maar weer Niet in deze schitterende wereld te…

Wat moeten we met mensen met leiders en met landen die alles op alles zetten om de wereld te verbranden. Wat moeten we met ruzie en wat met soldaten die we uitsturen naar alle hoeken, laten vechten in alle gaten wat moeten we met leiders die van politiek niets begrijpen die terreur willen vernietigen maar zelf wel onrust laten rijpen. Waarheen…

het was het kind in mij dat preekte woorden van goedheid en vrede niet van kwaad wilde horen dat de mens schijnt aangeboren het kind is dood het preekt niet meer ik wurgde het zelf in mijn schoot om zo zijn naïviteit te smoren het zijn gróte kleren die ik draag en op mijn schouders zwaar het weten van het kwaad dat alom woedt met wortels…

oprecht in`t nachtelijk duister; verankert in `t licht, gedonder als ik fluister, wat Moeder natuur mij berricht.. de gouden kooi is minder mooi de tranen langs de navelstreng mocht mijn kind ooit gaan vragen; waar zijn wortels dan lagen in dit leven zo eng... tergend gemeen zijn de feiten waarom ik verdween, de verwijten... het…

Verdwaasd verdwaald Verwilderd vertrokken Onontbeerlijk ontmaskerd Onovertroffen onthaald Behaagd bestolen betast besloten Genoeg gezien gedacht genoten…

ongeschreven wereld – ze ze raast over mij heen boeken leeg van letters het valt als een giftige droom op kleine plekken – werden ze gestold -- gegroeid in drang van zinnen neergestreken -- waarheen gelukkig niet ver weg maar doodmoe ……….…

conflict, oplossing, overbodige ballast overboord, terug naar de essentie een man en een vrouw, meer niet niet ter zake doende religie, ras, geaardheid het gaat om voortplanting waren het de eerste twee mensen of zijn het de laatste twee wat is het probleem ?…

in de kroezelige baard sneuvelt een dondervlieg als in een groezelig web de vlag van Zion spant om zijn kruin een grofgebreide muts met mazen verraadt de schutkleuren de drie stroken van een beroofd land het groen van algen, mos en lover het eigeel van de zon het rood van vergoten bloed zweet dringt in de vetlokken de viltige manen…

Al weet je nu wat is En niet wat komen gaat Geniet dan van het heden Want als het leven ooit tot stilstand komt Is dát het moment Waarop de dood zwijgend in zal treden Sta slechts Even stil En luister naar het leven Naar haar beweging En haar hoogste klanken Zij zullen jou de mooiste kleuren geven Want op dát moment Doet zij…

de wereld is niet meer van nu verdwijnend van binnen uit tastend als een blinde rustend op een bed waar het matras van versleten is het maakt het niet meer waar waar het voor geschapen is de wereld slechts nog een dorp op het podium van onvrede waar mensen door elkaar lopen in vleugels reppend op zoek naar hun…

tragisch, zo'n bende dikbuikerige negertjes, verplegers zonder geld voor stethoscopen en zo lopen zonder benen met een klontje in het suikerriet dan zijn wij beter af met onze overvoede magen die in omvang niet veel van de hunne verschillen, wel in wat ze vult en wat we er nog meer bij willen dan zijn wij beter af met onze puisterige…

de morgenzon wekt de wereld om ons krijgt een lichte glans, een schijn van vrede duidelijk waarneembaar, doch breekbaar als glas dat splinteren zal door alledagsgeluiden en door geen mens ter wereld instand gehouden kan worden…

Als jong kind nog onbevangen de wereld kunnen ontvangen alles nieuw, spontaan en open begreep je iets niet, kon je hopen dat je het later wel zou weten misschien al na het middageten nu ik meer van de wereld begrijp begrijp ik eigenlijk juist minder verwondering heeft plaatsgemaakt voor angst, woede en verbijstering waarom haten…

Bruisend van leven, oude tijden een stad verrassend elke dag bankjes op havenhoofd altijd bezet mannen bijna der dagen zat herleven hun sterke verhalen in Latijnse visserstalen uren zijn ze beurtelings de held elk verhaal al honderd keer verteld gebeurt in geur en kleur opnieuw met weer een nieuwe held de tijd vergeten, ze zijn op zee…