Het woord viel stil gesloten lippen in een doofpot een ijzige entourage ruïneerde. Het gebogen hoofd zag het water naar zijn lippen maar waarachtig nooit protesteerde. Stil is gezegd waar het zwijgen werd opgelegd in een kring van medestanders. Gezocht naar loyaliteit een luisterend oor nooit bereikt want zijn opvatting bleek anders…

Zien ze niet Wat ze aan het doen zijn Zo maak je iemand Gewoon kapot Men let op jou Op al jouw stappen Het maakt onzeker Je voelt je rot Nooit eens gewoon Een complimentje Geen pep-praatje Of bemoedigend woord In plaats daarvan Vallen over kleine fouten Lullige dingen Randzaken Waar niemand zich aan stoort Maar weet wel Dat sneue volk…

Bronnen vertellen en onderstrepen volgen de maatbeker en strepen weg. Ingrediënten met zorg gemengd maar de resten fuseren als pioniers. Aangedikt beslag plakkerig als honing vullen de vormen oplettend tot de rand tegen verbranding van protocollen maar werven door gebak hun passagiers.…

Wie ben ik Ik ben een niemand Een stofje dat weg geveegd wordt Van de schouders van dure pakken In hun hiërarchie de onderste rand! Wie ben ik Ik ben geen persoon Maar een euroteken te veel Op de nota van het systeem In hun hiërarchie ben ik de hoon! Wat ben ik Een contractant, de zwarte Piet! Nummer zoveel die er niet toe doet Minderwaardig…

ze klimmen ’s ochtends torenhoog veilig voor weer en wind en zon achter stenen glas staal en beton urenlang ruggen kromgebogen over documenten papieren en dossiers ze zinken ’s avonds in stalen kooien naar diepe gangen van trieste treinen de helle van het heden ze heten jan en miet en piet ze zijn van het prikken uitgeput hebben uren…

Er zijn mensen, die bergen verzetten, ik nog geen kopje Er zijn mensen die de hele dag ploeteren, ik kom hem net door Er zijn mensen die ik weet niet wat, presteren, ik doe niks Er zijn mensen, die alles uit een dag halen en ik? Ben altijd weer blij als de dag om is.…

In 't grote gebouw wachten en bekomen autobussen geduldig bezijden de weg der treinen daaronder zijn wijde ruimtes waar men doorheen wandelt met reislust of genietend rust gladde wanden hebben spikkels krioelend wit en zwart vervaagde tekeninkt kunstzinnig uiteengespat omringd door geestdriftig geloop bloeit bedaard zakenleven in nodende…

Ik zorg voor jou en voor jouw wezen probeer je lichaamstaal te lezen De voldoening die het geeft als ik plots even zie wie er binnen in jou leeft. -met Liefde-…

Eindelijk weet ik waar ik sta, ik heb een manier gevonden. En stel mezelf nu de vraag, hoe is dit allemaal begonnen? De bouw dan maar, geen opleiding gevraagd. Ik heb het aanvaard en sta nu op straat. Zelfgemaakt,.. stratenmaken werd mijn vak. Althans het eerste jaar, toen kreeg ik bouwvak. Elke dag was weer een andere…

Ik heb nog nooit zoveel weggegeven. Ik had nooit zoveel leven in mij, wat iedereen in de wereld zal ontroeren, beroeren in geheel het beleven. Ik was nog nooit zó mezelf, om te staan met wat resteert. Ik ben zij, die Al het leven waardeert en eert. Ik wist en weet nu pas, wat ik altijd had geweten en wat niemand ooit zal vergeten.…

Ik zal zelf moeten werken, om te laten zien, dat ik hoor bij de sterken, om te krijgen wat me is beloofd en waarin ik zelf al die tijd heb geloofd.…

Ze was met pensioen niet uit vrij wil maar door de wil van het getal Maar werken ligt in haar genen gaan en staan zit in haar benen En met werken vooral dienstbaar zijn vroeger ver weg en nu in de BUURT als vrijwilligster op de BOERDERIJ in het restaurant, op het terras Ze kam op me aflopen ik voelde direct die heeft pit die heeft…

De schoenmaker blijft bij zijn leest. Maar is ruim van geest en onderwijl het schoeisel zat. Hij kiest het ruime sop en vaart later als marinier op een fregat.…

eindeloze politieke verhalen tijdens het diner…ieder heeft een mening zwijgend staar ik naar roze muren zie hoe de kelner schotel na schotel brengt… ik ? kan niets bijdragen aan de conversatie lapjes vlees net iets dikker dan een plakje rosbief de noedels en wat groente, ik zucht het gaat een lange avond worden vrees ik ( hier met…

Ergens in 't eed'le Belgenland klinken nog blijmoedig de rappe hamerslagen van het oude smidsvak de opgewekte maat uit krachtig kloppen wordt warm vergezeld door laaiende vlammen het levendige arbeidsvuur straalt knusse werklust uit verspreidt zijn trillende gloed in de schemerruimte het wachtende glas bier Limburgse Kriek genaamd…

Na de eerste wereldoorlog noemden we het werkverschaffing in de tweede wereldoorlog noemden we het dwangarbeid na de tweede wereldoorlog noemen we het vrijwilligerswerk na de toekomstige derde wereldoorlog hebben we niets meer te benoemen hebben robots alles overgenomen…

Er is een immens groot verschil tussen overgave aan een volledige levenstaak, of toegeven aan kortstondige, vluchtige en vooral oppervlakkige verlangens, wensen en gedachtes.…

Niemand bezit het alleenrecht over mijn werk. Niemand. Ook geen iemand. En daarin schuilt zijn kracht: nog voort te bestaan zonder ook maar énige vorm van macht! Het werk bezit zijn alleenrecht precies tot in de kern stil en zéér zacht! Wat verwacht, onverwacht zich openbaart. Veel verder, meer en veel diverser dan ik ooit had gedacht.…

Als ik de balans opmaak van mijn werkzaam leven, status, inkomen, indruk, invloed, macht dan ben ik heel erg beïnvloed geweest door 'Toen was geluk nog heel gewoon" door Jaap Kooiman uit de Oranjeboomstraat in Rotterdam-Zuid met zijn eindeloze promoties en die eeuwig toegezegde bontjas voor zijn vrouw Ik reken maar eens af met 'Toen'…

Als ik voortaan afwijk van mijn intrinsieke gedrag: manieren, humor, omgang, kleding, kleur en geur dan schaar ik het maar voor een tijd onder loyaliteit voor de duur dat ik afhankelijk ben van anderen Die anderen zijn niet zoveel anders dan ik maar Mercurius: De God van de Handel is meer op hun hand, dan de mijne Ik kan altijd nog in het…