We hebben 4 mei we hebben 5 mei maar ik heb ook 3 mei de dag van de diagnose 2007 mijn dochter geb. 11 november 2006,dus pas 5 maanden levenslang ziek verklaard: epilepsie Syndroom van West Syndroom van Lennox-Gastaut zeer ernstige dagelijkse aanvallen maar ze slaat ze af alleen of met hulptroepen ze is zo sterk ze is ijzersterk geen…

We hebben 4 mei we hebben 5 mei maar ik heb ook 3 mei de dag van de diagnose 2007 mijn dochter geb.... pas 5 maanden levenslang ziek, epilepsie syndroom van west lexno gastoh zeer ernstige dagelijkse aanvallen maar ze slaat ze af alleen of met hulptroepen ze is zo sterk ze is ijzersterk geen garantie wel genieten van haar kracht…

ik loop op wolkjes 
zo zot van de zon ik loop op wolkjes
 als jij dat eens kon…

Als water uit een bad Waarvan De badstop niet afsluit Loopt het leven Langzaam zeker Uit je lichaam…

Ik zeg teveel toe als losse flodders dicht ik dingen toe die ik niet uitwerk of te lang, veels te lang laat liggen, laat wachten dat komt mijn kredietwaardigheid niet ten goede ik heb er wel een verklaring voor maar daar heeft men geen boodschap aan en dat begrijp ik goed, zelfs zeer goed ik hoop in dat begrijpen nog meer te rijpen en mijn…

Ik herkende de stem En die lach Ik keek dus opzij En zij recht naar mij “Peter, jij ook taart?” Ik kreeg het ijskoud Stotterde “kom zo” Liep naar mijn kamer Daar even bekomen Alvorens mij weer te vertonen Was dat Linda? Die felle, Linda? Met alle collega’s rond haar Ontspande ze zichtbaar Haar traktatie in moed Was veel meer…

Hoop Onversneden Warm geweven Betrouwbaar goed Die deze nacht Zijn ronde doet Die dan weer verder mag Daar hij voorspoed bracht Is onze hoop Die wordt verhoord…

Laat ik er maar een boodschappenbriefje van maken dan vergeet ik niets een boodschappenbriefje voor mijn huisarts want 1 maal op zijn behandelkamer voel je je altijd wat beter en wil je niet klagen, zeuren maar de nasleep van de longontsteking valt mij zwaar nu in de 4 maand na de ziekenhuisopname hoest en proest ik nog een lieve lust maar…

De nooddeur viel in’t slot Roofing onder zijn zolen Bleef zonder twijfel Even stil staan Hier, op het dak Van de kantoren Waar hij nimmer Had gewerkt Hier houdt het op Hij wenst zichzelf Een behouden stop Klaar voor het uitvoeren Van zijn laatste actie Bevrijd van beslissen Stapt hij van het dak Het kriebelt Hij kijkt omlaag…

Ik ben blij ik ben opgelucht de CT Scan heeft uitgewezen geen onderliggend lijden nog wel wat vastzittende slijmen Die gaan we ophoesten dat gaan we stomend bedwingen met zingen, zingen en zingen en met spreken en goed ademen adem in, adem uit, slijmen d'r uit En veel drinken: water, water, water met luchtwegenkruiden met longkruiden…

zij is de werkelijkheid ontstegen vergeet zichzelve keer op keer vraagt heb ik ooit een kind gekregen en zo ja van wie ook weer...…

Na 4 dagen en 3 nachten OLVG, oost weer 'de Jordaan' thuis uit het ziekenhuis Maar m'n thuis voelt nog als een ziekenhuis met mijn man als broeder, de ziekenbroeder Mijn bed als een ziekenhuisbed maar zonder alle elektronisch foefjes De eerste nacht deed niet onder voor de vorige ik versleet door transpiratie 7 T shirts Maar gelukkig…

Zij is haar eigen weg verloren, de kern uit haar bestaan. Het ochtendlicht kan niet meer bekoren, vaak blijft ze zonder aanleiding zomaar staan. Ze kijkt dan om zich heen, de meeste zijn nu vreemden. Vaak herkent ze er zelf geen één, ja vaag iets uit het verleden. Graag zou ze deze nieuwe wereld willen delen, die woelige woeste zee. Maar…

Mijn dochter Giulia van 17, zwaar beperkt Wordt 24/7 verzorgd door haar moeder En door moeders samengestelde Zorgteam Zij maken gezamenlijk innig liefdevol Gehandicapte Giulia bijna ‘onbeperkt’ Binnen de door haar aangegeven mogelijkheden Als ik het als Papa Jan Op een afstandje bekijk Beklijft mij intense dankbaarheid Die dankbaarheid…

De sleutel van mijn geheugen Had ik even weggelegd Vergeten waar is geen leugen Of is dat net gezegd?…

Vrijdag, 21 juni 2024, de langste dag, de dag dat ik dit als vader en RijksDichter van Ons Koninkrijk der Nederlanden toevertrouw aan de openbaarheid!! BIO VAKANTIEOORD Zit ik in een film Of in de werkelijkheid De actuele werkelijkheid Van gehandicapte mensen jong en oud Woensdag, 19 juni 1974 Ik kan me goed herinneren van vroeger In…

ik droomde van een huis met heel veel lichte kamers waar vrienden welkom waren van verre reizen met een vrouw die sterre moest heten een vraagbaak was ik voor onze kinderen en (vooruit) kleinkinderen maar ik heb altijd geweten dat ik het moest doen met wat er was wat er restte wat ik kreeg (niet nam) dat ik leefde in geleende tijd…

Soms zit de dood aan tafel Soms zelfs eet ie mee Het is geen smakelijk gezicht Het laat boeren en scheten Moeten we dat 'smakkelijk' aanhoren met slijm vallend van de lippen Soms wordt het ons te veel  Moet ie eten in de bijkeuken Maar veelal is ie niet in huis Niet uitgenodigd, niet nodig Dwaalt ie rond in het buiten Dan is er…

Dit tableau vivant wordt als ons meesterwerk gezien; een lomp verwekte virusvariant smoort miljoenen in de kiem. In een Chinese megastal greep het zijn kansen en vloog businessclass in weldoorvoede ganzen. Door die eigentijdse hub weet het pijlsnel te verkassen, de vogelclub waarin het woont, achterlatend als karkassen. Met koude onbekend…

daar lig je dan gekluisterd aan je bed en soms even schuifelend achter een looprek wat een ellende man je stem gekraakt een lichaam dat als bevroren raakt helaas hebben we het in het leven niet voor het kiezen zodat jij jezelf ongewild en ik mijn broer dreig te verliezen…