Ik ben bewaard door een engel daar op de intensive care want hoewel mijn hart wilde stoppen was mijn ziel nog niet zo ver even werd het donker Waar ik zweefde tussen hoop en vrees maar de engel verzekerde mij dat hij de kant van het leven wees ik volgde zijn weg en langzaam kwam ik bij Ik kon het niet geloven die engel was er echt voor…

fel steekt hij af tegen de witte hemel een wolk van rood omkranst door zilveren slangen als een druppel langs het raam glijdt de rode cel gedreven door de zwaartekracht langzaam naar beneden het eindpunt nadert snel vol ingehouden vreugde brengt hij nieuw leven in het oude lijf…

Na jaren verder weg dan ooit leek geluk weer wat dichterbij misschien wel voor het grijpen tot de dreiging van het beest weer plotseling genadeloos broos herstel de grond in boorde herleven weer veranderend in angstige onzekerheid hoeveel cellen kozen reeds de zwarte zijde van het beest hoeveel cellen pleegden verraad aan hun tak: het…

Aan onze levensboom mist weer een grote tak, onvervangbaar om wat er in hem stak. De tak is niet wreed afgebroken maar versleten door de tijd voor ons die achterblijven heelt de tijd de wond maar het gemis dat blijft…

Ik heb slappe benen Mijn hoofd zit vol met snot Mijn maag draait veertien rondjes Mijn adem ruikt verrot Mijn rode ogen tranen Ik lek mijn oren leeg Ik houd geen kruimel binnen Ik schrik als ik me weeg De koorts heeft mij bevangen Nooit had ik zo’n ziek lijf Maar wel heb ik een computer Met een bikkelharde schijf…

Verstoten van klinische verzorging Waar slechts het geldelijk belang regeert Hoort men geen ethisch roeping van het geleerde En wordt de eed van Hippocrates genegeerd Door smart overmand draagt de vader Het in wit gebundeld liefelijk dode kind Wat ik telkens weer met afschuw aanschouw Daar waar de gestuurde dood de onschuld vindt…

Schimmen Ontheemd ben je, vervreemd raak je, geïrriteerd word je, verbolgen doe je, en dat allemaal omdat je niet meer begrijpt, waar men het over heeft. Af en toe praat je over schimmen in je hoofd, je wordt er angstig van, we schoppen ze samen weg en lachen erom. Als ik bij je weg rijd huil ik, machteloos doelloos.…

Ooit dacht ik, hou nou maar op, als je doorratelde, de oren van m’n kop. Dan dacht ik, hoe kom ik er van af, ellenlange gesprekken, soms een straf. Nu denk ik, je zit daar maar zegt ja, soms nee. Uit jezelf praat je niet meer en daar heb ik het moeilijk mee. Want nu denk ik, wat is ’t stil, wat ben je broos, dit is niet wat…

De geest spiegelt woorden Zonder zin en duiding Vage spinsels vermoorden Hersens in verwording En het membraan Tast langzaam aan Alsof de valse snoeren Haar niet beroeren Een mens is geworden Zijn bereik uitgedijd Nu ook verworden De koning te rijk De tunnel gaat open En achter haar dicht Het is niet afgelopen Daar is eeuwig licht…

Ik voel me niet geliefd niet fijn en toch ervaren het voelt zoals je hoopt je nooit te hoeven voelen. Pijn trekt door de aders en mijn hart klopt hard het is als was het nooit ik weet niet meer dan toen.…

Het vuur Laat zich niet doven Is verterend En doet pijn Een pijn die blijft Brandwonden Moeilijk te genezen Littekens, onzichtbaar Diep van binnen De nachten Gaan voorbij En ik,..... Ik ben niet meer Wie ik eigenlijk had willen zijn Mag ik opnieuw beginnen?!…

Jarenlang op zoek Kennis zonder weten Zoveel geleerd En nooit wat opgestoken Door onmacht en verbijstering De touwtjes niet in handen Ongeloof en pijn De wens niet langer te leven En op dat moment Bezit is het enige dat je hebt Kom je tot de conclusie Ooit wordt het weer lente!…

Ik wandel me daas op jouw kompas wild in richting je grillen volgend. Grenzen stel je buiten samenspel, je pint me vast op je wenskaart. Ben ik je doel mis je het middel. Ben ik je middel mis je het doel. Ik lig in spagaat je stoot me aan je trekt me af smijt met verwijt. Je hakt mij fijn in hapklare moten. Ik kauw me ziek…

op de grenspaal van mijn erf staat een suffe haan met ogen van mat glas zijn keel is lelijk opgezet ik houd hem een handpalm voor waar vier maïskorrels glanzen maar zijn krop, het speeksel weigert zijn kop keert schichtig op een gladde toren van wervels hij zoekt het minste gerucht het koper van zijn veren het rood van kam en lellen…

De depressieve weet dat gevoelens bedriegen de realiteit vervormen in duizend-en-één wanen. Maar zonder weerstand is de angst steeds nabij gaat al een paraplu op bij de eerste tranen. Zwart noch wit ziet hij want alles is grauwgrijs; het geluid is besmet met een piepende muizenruis. Soms in een helder moment staat er peper naast…

Ooit was het mooi Een leven zonder verdriet Toen gebeurde het en nu kan ik het niet Die verschrikkelijke dag Begon de doodstrijd Het was over ik was mezelf kwijt Ik heb mezelf gevonden Diep in mijn hart Tussen angst en eenzaamheid Een plek zo zwart.. Deze nachtmerrie Die nooit stoppen zal Mijn leven Eindigt in een diep dal…

ongeneeslijke zieke steel nu de tijd de tijd die nog rest droom maar lekker zieke het laatste deel rechtuit er is geen afslag meer stilzwijgend ga je je laatste deel in het schemerlicht aarzelend tot het einde…

"Heb je een hartinfarct gehad ?" Ja, dat gebeurt ook een dichter, maar na het dotteren in het A.M.C. is de druk nu weer wat lichter Het was alsof een olifant bovenop me te dansen stond. De dag daarvoor fietste ik de trappers al moeizaam in het rond. Mijn borst voelde koud, erg koud, het tintelde in mijn linkerarm. Thuisgekomen zakte…

ik voel me meer een schikker van woorden ingeblazen door een muze in een luisterend oor door te schrijven wordt zij dikker van een writer´s block geen last daar zijn andere schrijvers voor hoor ze klagen in hun kast soms zingen ze vals in koor van ach en wee en weer ach maand in, maand uit, dag na dag aan hun geef ik de goede…

Ooit droomde ik ervan prinses te zijn Koningin leek me ook wel fijn Later wilde ik vooral mensen helpen Ze allemaal met mijn hulp overstelpen Maatschappelijk werker of psycholoog Zelfs dokter is wat ik overwoog Alles was nog mogelijk, alles kon Niets was te gek; wat ik ook verzon Maar wie had het ooit gedacht IK heb het zeker niet bedacht…