Blauwe ogen omringd door grijs in je hoofd in je leven blijf kijken want ik weet in je leven in je hoofd omringd door blauw zijn alleen je ogen wijs…

De wachtkamer laat de mensen wachten Stelt ze op hun gemak met een tijdschrift Om hun pijnen toch even te verzachten Het leed staat op vele gezichten gegrift De wachtkamer laat de mensen praten Een plaats waar ook stiltes mogen zijn Angst, verdriet is te lezen op de gelaten De kans op genezing is soms klein De wachtkamer laat de mensen wachten…

Ik laat je nu maar weer met rust. Ik streelde je bleke wangen, de grauwe kleur en heb je goedenacht gekust: Toen sloot ik de deur. Wat zo aarzelend eerst begon tast nu je lieve lichaam aan. Ik wou dat ik wat kon, dan had ik dat allang gedaan. Was dit ’t laatst dat wij zo spraken? De gedachte doet verdriet. Waarschijnlijk zul je wel ontwaken…

Je lacht je een weg Je rug draait naar morgen Waar hij met zijn zorgen De grondslag weer legt Je grijpt je aan zinnen Vertelt ze met woorden Wat ze nooit zullen horen Want ze beminnen Het leven Maar jij bent al verder De toekomst staat vast Het loopt af Vanaf nu Daarom kun jij zingen Want de zorgen voor morgen Zijn jou al gezegd…

Terug in het bewuste, ontdek ik dat ik niet spreken kan Ik sein commando's naar mijn lippen maar mijn mond wil niet gehoorzamen Ik zie de mensen om mij heen ik hoor ze vragen en ik zie ze mijn antwoorden niet begrijpen Langzaam begrijpen ze dat ik..... dan drijf ik weg uit hun midden hun ogen zien machteloos toe hoe ik verdrink in de…

ik heb wel eens gedacht ik schrijf een brief vannacht in stilte heel alleen met niemand om mij heen ik schrijf van al mijn zorgen die weer komen in de morgen want een ziekte kluistert mij "luistert gij ?" uw bezoek is mij zoveel waard of gewoon een leuke ansichtkaart het is een teken van buiten waar in leven mensen fluiten mensen…

Zusters heb ik niet maar drop lust ik niet vertel me waar het licht schijnt Ik tel tot drie, en jij? Nee, verstoppen heeft geen zin woordend dansen in je ziel vraagtekens staan in je ogen Wat is dat voor geluid? Weet je nog van toen? ik kan me niets herinneren ach kind hou mij eens vast donder toch op, je bent me slechts tot last…

Achter het glas van afscheiding ligt een arm tenger ventje hulpeloos en alleen krijsend wachtend op moeders bevrijding niets kan de pijn verlichten moeder kijk machteloos toe hoort moedeloos het gekrijs aan niet wetend hoe haar kind te helpen maanden, weken, dagen, uren tranen glijden van haar wangen plasjes vormend aan haar voeten voelend…

Bewegingloos wacht ik op het helende voorbijgaan van de nacht de oude comtoise meldt drie-en-twintig uren en dertig minuten in één gongslag Mijn God, wonderen bestaan.…

Je schrijft me ongewenst over wat ik niet wil zeggen maar jij wel horen wilt. Je geeft steeds minder ruimte voor mijn eigen wereld en wat ik daarin voel. Je hebt denk ik geen idee hoe het nu toch wel voelt begluurt en zonder vrij zijn. Je maakt mij het leven zuur waar is dat aan te danken of geeft het jou plezier? Je bent niet meer…

Jaren ben ik donor van bloed de rode vloed door meters vaten getapt terecht de bloedzak in Het apparaat links van mij tapt het rode vocht, want bloed geven moet, is goed Zoals gezegd: ik doe het jaren mijn leven destijds met bloed gered terwijl mijn wereld observeerde Jaren was ik donor van bloed nieuwe veiligheidsmaatregel, per direct…

Een ziekte met een naam maar zonder een gezicht. Van buiten is niet te zien wat het in mij heeft aangericht. De vermoeidheid, de wanhoop, het verdriet, de pijn. Worden niet begrepen in een wereld waar alles te zien moet zijn. Ik lach, ik doe vrolijk, niet altijd even oprecht. Het sloopte me van binnen, het is een lang en eenzaam gevecht…

Door haar geschreven Prachtig handschrift Mooie woorden Een gelaten traan Verlopen inkt Gevlekte woorden Woorden van medeleven Van ervaren pijn Emotionele woorden Een diepe zucht Verbeten gezicht Verdrietige woorden Ooit weer samen 't Liefst zelfs nu Woorden van hoop Door haar geschreven Oprecht. Welgemeend Serieuze woorden…

Mijn lichaam gedraagt zich ongehoord, al klinkt dat eigenlijk tegenstrijdig. De ruften verlaten oorverdovend mijn anus, als zijn het schoten aan boord van Hare Majesteits m.s. “Zus of Zo”. Het snotteren is evenzeer frustrerend. Menig zakdoek kan daarvan getuigen, alsmede de lege pot kamille en Dampo. Het rochelende hoesten doet het ergste…

Het Hart is vaak vol van liefde, maar soms ook vol verdriet, Het klopt bij alle mensen, maar je ziet het niet. Het kan haten en beminnen, en is soms vol van pijn, Maar kan in liefde tussen mensen, ook van die ander zijn. Het is soms open of gesloten, en bij sommigen heel groot. Het mijne moest men repareren, want anders ging ik dood.…

Die zondagmiddag zat ik naast hem aan het bed. Hij lag in 't grauwe winterlicht glimlachend te kijken. Of 't ernstig was, zei hij, zou nu wel heel gauw blijken... Hij aarzelde en trok het stugge beddelaken net. Wat later vroeg ik bij de hoofdzuster belet. Ze zei wel, dat ze het niet hopeloos vond lijken, maar bleef mijn zwijgend vragen glad…

Het leven trekt aan mij voorbij als de stroming van het getij kijk ik door beslagen ruiten van binnen uit naar buiten Er hangt een schaduwzijde over mijn bestaan ik zit gevangen in een aflatend lichaam Wie van binnen naar buiten ziet kan soms zien mijn stil verdriet Ik probeer ook de zonzijde te zien door te hopen dat eens misschien een…

Hij was maar een clown.. Speelt door mijn hoofd als ik te horen krijg dat hij een ongelukje kreeg. Hij is nog steeds clown weliswaar met krukken het wordt hem wat moeilijk nu om bijvoorbeeld te bukken. Hij zit in een spalk van enkel tot lies kan bijna niets zelf. Hij oefende zijn act alvorens hij optrad zijn schoen zat in de weg kwam…

In vreemde ogen zie je meer Dan dat je altijd hoopte De ziekte die je sloopte De blikken doen zo zeer ’t is niet het afscheid dat zo’n pijn doet maar het besef al van tevoren dat je hen in de toekomst niet zult horen en niet hun dagelijkse groet hoe kun je nu dan nog genieten die wetenschap vast in je hoofd lamgeslagen en verdoofd van…

Het krasse woord wordt net als veel mensen vermoord, het woord mag worden gehoord,wie moordt is echter gestoord!…