Gelukbrengsters Bewonderderaar, samen Met de schepper van Regina, mortem orat: “Forget my fate” De man Zag van de ronden De eerste, hij Moest naar Hodikam Goede laarzen Brengen geluk -------- Beatrice, bewonderd Door de dichter Die op 't midden Van zijn levenspad Gekomen was Deez'poëet wandelde, Met de schepper van Aeneas…

Toen het uur van het onheil aangebroken was konden de mensen niet vermoeden dat ze elkaar niet meer terug zouden zien Het is de hoop die als een bloem in een graftombe bloeit in het trieste uitzicht koud en eenzaam in de dagen van ontbering Een sprankje hoop, de schreeuw om hulp voor hun nood dat het verdriet enigszins…

Het zomert en wie wil er ook van wolken weten: Katwijk of Griekenland, levenden en doden op een vaas getekend of in licht geschreven dat wij foto noemen, en overal altijd een rei gevormd door jonge meisjes die verlegen verlangen naar hun balspelende antipoden. Mijn moeder ergens in het midden, een van hen. En ik, een man die uit twee mensen moet…

Ik heb geen mens gekend die zich verachtte zo vurig en zozeer, als deze alleen, maar vriendlijk toch en trots bij de gedachte te weten wat een andre onzeker scheen. Zijn lijf verwaarlozend: zijn ziel verkrachtte hij sedert lang – ziek, spotziek en gemeen, leek hij tot voortleven nog juist bij machte. ‘Een steen rolt ook, en ‘k ben…

Elk jaar een stad erbij van 90.000 migranten Zo gaat het al vijf jaar in het land der toleranten Woningen zijn er hier volop, leegstand is een plaag En in het oneindig lege polderland is grote multiculti-vraag Geld is geen probleem, dat hebben we volop Bijstand, toeslagen en wat hosselen helpen je er snel bovenop Andere gewoontes maken ons…

Ik had een droom, maar niet geheel een droom. De zon was uitgedoofd en de stervende sterren Zwierven in d' eeuwige ruimte, van stralen beroofd, En zonder doel; en de donkere ijzige aarde Hing blind en zwart in de maanverlaten lucht; De morgen kwam en ging - en bracht geen dag, En de mensen, uit angst om verlaten te worden, Vergaten hun passies…

Ik schrijf hier een steun voor het nieuwe jaar. Wie ziek is, wens ik gezondheid. Wie opgebrand is: weer vuur Wie platligt: weer veerkracht. Wie alles beter weet: twijfel. Wie de moed dreigt te verliezen: hoop. Wie kou lijdt: Warmte. Wie triest is: troost. Wie dwaalt: het licht. Wie zoekt: de vondst Wie schrijft: de ijver Ik zie iedereen…

Men is een jongeling wild en vrij, een trotse ziel; men kan misprijzen, en hetgeen men meest bespot bij ene man is liefde. Maar ontzaglik leeft zij onder 't koel bescheid; te groot om zich te storten, zij, op ene nietigheid; gereed te lijden en zich zelf te loochenen, tot eens zou verschijnen — is zij mogelik maar! — hare ideale vrouw…

Zij staat over de kom gebogen, beslag tot aan haar ellebogen. De onheilstijding die hij brengt wordt opgevangen door haar rug. Als zij zich los wil maken trekt het brood in wording haar weer terug. -------------------------- uit 'Kindsbeen' (1944)…

Het water komt gulzig, uitgehongerd huizen, land, levende wezens alles verorberend ineengeslagen vechtende handen wanhopig barricades opwerpend hoe klein is de mens nu het verhaal van een oude geschiedenis schrijft verwoed een volgend hoofdstuk opnieuw laat de natuur zich de les niet lezen…

Lopend voel je: het gras is moe, onbarmhartig bestraald. Fietsend schroeit de wind je gezicht dicht, kun je alleen nog 'amechtig' zeggen. Autorijdend ontmoet je geen kip. Iedereen zit breed aan het bier! Werkend weet je: onkruid dient altijd bestreden. Superbezweet zijg je terneer... Middaghitte baart een monster: een wild opzwepende…

heeft u zich al ontworsteld aan de winterslaap met vaak onverwachte kwade dromen waarin wij toch meestal met ons ons internet- en schoolwerk gedisciplineerd klaar moesten komen en soms op de stoep konden zwaaien naar hij of zij op weg naar 't laatste perk behoorde u tot de groep van isolement en lange dagen, of de zachte helpende handen…

Een onzichtbare vijand ademt een verroeste stad De kermis is verlaten Het levensspel is uitgespeeld Een radioactieve pop wacht eenzaam op de terugkeer van een ziekelijke dame die destijds nog een kwiek meisje was Doorweekt motiefjesbehang probeert vergeefs te sieren wat allang vergeten lijkt De natuur knabbelt aan grauw beton treedt brutaal…

Gisteren een bloempje in het gras Vandaag staan er tien Morgen zullen het er duizend zijn Om daarná niets meer te zien Zo zal het ook ons vergaan Als we geen andere weg inslaan We verstikken eerst wat weerloos heet Dan verstikken we elkaar Op een geplunderde planeet Zijn we klaar in honderd jaar…

vol van opgewonden verwachting waren zij op het vliegtuig gestapt waarvan plots de motoren stopten toen zij boven de wolken al waren de machine hortte en stootte wild de passagiers tot paniek gruwend met de dan dagende werkelijkheid dat er geen morgen meer zal zijn het laatste gebed werd gebeden onder een stortvloed van tranen als de…

glijdend als machtige zwaan waarop ik goed gezeteld zit Vliegt mij de vliegmachine mijn bestemming tegemoet ik kijk en staar stil het buiten dat als de hemel eindeloos is tot plots vrees de rust omkiept naar huilend krijsende paniek ik vroeg even nog wat er was of iemand doodging misschien tot ik dan de duikvlucht voel die niet te…

Honger. Een vrouw die haar kind niet meer kan zogen, een jonge moeder, het verdriet al gepasseerd, die mij voor hulp haar kind nog aanreikt in een laatst wat moedeloos gebaar. Het kind met donkere starende ogen, een hoofd op een lijfje tot op het bot verteerd, dat al stervend nog naar mij kijkt, als zegt het:” Och laat me maar ”. -------…

De avond daalt; een zinkend schip. de kiel slaat op een blinde klip. - o, hartstocht van dit kil vergaan, in koele nacht, in koele maan. "en gij, die eens dit leven prees met sterke stem en harde keel, is dan het glanzen van uw woord bestorven en voorgoed teloor?" - ik heb geleerd dat in de dood de ziel zal stijgen levensgroot…

ligt verloren tussen windturbines van Oosterhorn Appingedam legde in 1466 de Zomerdijk an in een bocht om de dijkdoorbraak bij Overtocht te dichten Fivelingo beschermde zich zo kon zich tegen de Dollard verweren wist oprukkende stormvloed te keren brokstukken Zomerdijk liggen te kijk weggegooid tegen de rand van het industriegebied…

midden in de wiede leegte drie kolken langs een pad getuigen wat stormvloed vermag teweeg te brengen drie dijkdoorbraken slepen een peilloos diep gat kolken bleven bomen er omheen ankerplaatsen voor vogels, mensen in de uitgestrekte kleilanden van de wiede leegte bij Midwolda vertelt na de binnenzee die de Dollard was de mensen…