Toen wij daar zaten We zaten daar, alsof de kilte elk moment kon breken. Jij lag stil, je gezicht een kleur van wat je was. Ik probeerde te voelen wat jij voelde, maar vond alleen mijn eigen schuld, mijn adem die bleef hangen in een te kleine kamer. Ik weet niet waar jij nu bent, maar ik hoop dat het zachter is dan hier— een plek waar…

Toen roem en eer nog leefden Naar geld aanzien en macht streefden Waren zij reeds doden Hun stoffige ogen hebben geen weerstand geboden Aan alle ellende en pijn En het deerde hen niet Roem en eer liggen nu op het kerkhof Roem ligt niet boven eer ligt niet onder Bij leven hadden ze al genoeg gedonder Zij liggen nu naast elkaar Met holle…

Hoogstens één procent van de tijd dat we leven dansen we, en toch lijken onze armen en benen ervoor gemaakt te zijn: de mens, het dansdier van de beheerste vrije balts het hoge spel van ons leven op het podium van elkaars ogen waar we willen bestaan in de rol die we hebben bemachtigd en volgehouden Ongedane zaken en zorgen vullen de…

De winter nadert, De bomen zijn ontbladerd, Bloemen al verdord.…

Je doodvonnis was getekend. Dat had het gesprek met de arts feitelijk betekend. Een maand of drie hooguit dan was het wel gedaan. Het leek zo kort. Maar je had nog een lange weg te gaan. Toe nemende pijn, zwaardere pillen. Niet meer kunnen werd niet meer willen. Ondraaglijk en uitzichtloos lijden woorden die bij anderen hoorden. Je was jong…

Noten in de wind het hart klopt in stilte mee muziek ademt ons Euterpe, jij die de lucht vult met klanken en stilte verandert in toon, die hart en ziel opent met noten als zachte regen, verhalen wevend van vreugde, melancholie, troost en vuur. Je toon zweeft over rivieren waar dromen elkaar ontmoeten, waar rust geen grenzen kent, en…

je ligt aan de rand van het moeras, het is donker en heel stil, je ademt niet: lucht en ruimte zijn je ontnomen je bent onzichtbaar nu, een vage, donkere vlek je zou van alles kunnen zijn: een weggesmeten tas, een afgewaaide tak of een plastic zak met afval gevuld, je ligt er alleen, gekneveld, achtergelaten, je ziet donkerte noch de bomenrij…

De kern van alle dingen is stil en eindeloos. Alleen de dingen zingen. Ons lied is kort en broos. En donker zingt mijn bloed, van heimwee zwaar doorwogen. Ik zeil langs regenbogen Gods stilte tegemoet. ------------------------ uit: Adagio (1947)…

Het was laat in het jaar ach eigenlijk bedoel ik eind november de negenentwintigste als ik het wel heb zo om een uur of vier in de middag (op de minuut af weten is moeilijk zowel van tevoren als achteraf slechts tijdens had het gekund maar ik lette niet op de tijd) toen van de witte roos het laatste blaadje losliet en neerwaarts warrelde…

Tijdloos ‐‐‐ Getijdeloos Geen Maan Geen Zon Vruchteloos Donker Niets Geen Weten Voorbij de Eeuwigheid ‐‐‐ ligt wat geweest is.   Het is ‐‐‐ niets.…

Ik leef m'n eigen leven Ik doe wat ik wil in mijn leven En ga mijn eigen weg Kun je daar niet tegen Dat is jouw probleem Dan heb je pech Er is heel veel afgunst en heel veel mensen zijn jaloers Vaak zijn het er die zelf nooit iets hebben gepresteerd Je kunt zelf nog zo van het vertrouwen blaken Achter elke boom staat een vijand die…

zij zagen het meteen: er is iets met Eva een gloed die op het gezichtje schemerde een ongeneeslijk lachje dat niet van wijken wilde weten ogen die schitterden als zonlicht niet gefilterd door schaduw zo legde zij haar glimlach bloot zo sneed haar lach het ijs door om het lekker te laten smelten vloeibare liefde ongefilterd recht…

Ik volg een pad op het scherpst van de snede op zoek naar een ongezongen lied, in een broos staccato van ondertonen, beladen en vol verdriet Een stille weg naar onbestemde plaatsen, in ontluikende onschuld gedoopt, dit is waar een rivier van tranen onvermijdelijk naartoe loopt Dit is niet de wereld, welke ik heb uitgekozen als speelveld van…

Ik ben weer de lul als soort, als homo als soort, als lul mijn lul welke niet de schede zoekt de vrouw te bevruchten te knechten tot kinderen krijgen en natuurlijk huis, haard en aanrecht in het zweet des aanschijns zult gij zwijgend zwoegen en vooral zwijgen en voor mij, de homo, geen mooie kont zo ongezond, zo Sodom en Gomorra zo…

Zij was getooid met mooie veren Geprezen om haar vruchtbaarheid Tentoongesteld voor kritisch-keurende heren In haar stem klonk nimmer spijt Zij won prijzen bij de vleet Werd overladen met veel lof Tot haar veren slap d'ogen dof De dag waarop zij schijnbaar overleed Kort daarvoor was haar verteld Dat ze was gebruikt alleen voor…

Een neushaartrimmertje op batterijen, een buitenkeuken voor op mijn balkon, een zitmaaier zo groot als mijn gazon en groene stroom bij zeven maatschappijen. Verleidingen zijn vaak te groot voor mij, gelukkig is Black Friday weer voorbij.…

Een warme stem spreekt met blijde galmen over bloeiende tonen. Corry Konings zingt volk sterke wil, aangaande die geliefde bloem. Als fijne geuren verlaten klanken de mond van de zangeres. Reuk der muzen zwerft langs en naar alle mensen, treft begrijpend oor. De tonen brengen opbeuring aan een ieder, die zwaarmoedig is. Simpele…

Her en der staan groepjes van vooral mannen die met veel, opgewonden ‘oh-la-la’ en weidse armgebaren hun emotie uiten wanneer een werper met een droge tik van metaal op metaal de boule van de tegenstander wegschiet of juist als hij, doordat de boule met een doffe plof doelloos is stilgevallen, heeft gemist, onder de relatieve koelte van…

Advent: weer wachten op het Licht dat komen zal, al kan het even duren. We moeten eerst doorheen de vele muren en zien nog niet Gods aangezicht. Advent: de hoop bewaren, zacht en teder leven voor wat zwak is - Gods komst verbeiden, ook in gemis en dapper wachten in de nacht.…

Ik luister naar de wind die fluistert tussen de bomen. Hoor de stemmen van geliefden die een stuk met mij zijn meegelopen. Sluit voorzichtig de oogleden voor de ogen, Zie hen terug, zoals ook vaker in mijn dromen. Een regendruppel valt, die mij laat voelen. Hoe vol ik nog zit met verdriet, Hetgeen tranen in stilte laat groeien, Zoals dat ook…