Op het Scherpst van de Snede

Ik volg een pad op het scherpst van de snede
op zoek naar een ongezongen lied,
in een broos staccato van ondertonen, beladen en vol verdriet

Een stille weg naar onbestemde plaatsen,
in ontluikende onschuld gedoopt,
dit is waar een rivier van tranen onvermijdelijk naartoe loopt

Dit is niet de wereld, welke ik heb uitgekozen
als speelveld van mijn bestaan,
op zoek naar een melodie die onverbiddelijk met mijn lot is begaan

Mijn eenzaamheid draag ik als een nachtgewaad
onherbergzaam en abstract,
mijn wil en mijn toeverlaat behouden, doch immer nog intact

Waar het vuur der verleiding mijn wonden likt
in een storm van razernij,
gebeeldhouwd in een weerloze en eerloze vorm van vleierij

Troosteloos is nu de ziel, ook al treft mij geen blaam
in de erosie van mijn zijn,
en volg ik de zuivere tonen die een einde maken aan mijn pijn

Ik dirigeer mijzelf in de volmaaktheid van een lied
waar oneindigheid op mij wacht,
in de stilte van mijn onzekerheid, mijn lijden stil ontkracht

Ik vind hier mijn opus, ontwakend en gedwee
in luisterrijke velden van groen,
alwaar mijn tederheid en gevoelens immer nog toe doen

verlichting verlangen eenzaamheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.5 met 2 stemmen 15