spanning in de lucht, overprikkeld net een ijsje, maar dan gespikkeld als de schimmelvlekjes op m ‘n brood gezonde spanning, enthousiasme is groot pretzenuwen waarin ik ben verwikkeld heb ondenkbaar veel energie ter beschikking want er zit onweer in de lucht, storm ik proef het vuur van de wrevel er is wrijving, frictie tussen warm en koud…

het is de laatste zondag van de windstilte eikels ketsen met geweerschoten op blikken daken, op holle voeten tegen aangekoekte ego's tot aan inwonend buitenleven kikkers en spinnen schuilen in warme huizen. De ramen moeten dicht, hermetisch de echo slaat een deuk in de nacht iemand lacht, beent bij, aanwezig vergeet te slapen…

Het herfstig gele blad belicht de rijke oogst van peren vol met sap en roept kom dans met mij. De herfstig zoete zon bestrijkt me ‘s morgens vroeg zo super zacht alsof het avond is. En het herfstig droef gevoel voor al het moois dat binnenkort voorbij is, omarmt me.…

Zo draait de Aarde verder naar Oktober met ons erop door heel de dierenriem: haar sterrenvrienden, die de levenskiem in laserlicht verpakten, helder-sober De Blauwe Sferoïde draait en schittert terwijl zij danst rondom de Gele Bron van nucleaire fusie: Koning Zon die zijn verliefdheid in fotonen twittert Hun Blauw en Geel vermengt tot bladergroenen…

Het is er nu, die vergankelijkheid die zo kan rotten op de grond en we vinden er ook bodem na zwoele zomerse winden we vinden er weer eikels die zijn gevallen door koude en het intieme van de nacht we houden van zijn regens in regelmatigheid van zwijgen.…

een meisje van weinig woorden ziet een bleke zon in de herfst zet wat stappen, staat stil bij hoe een blad glanst of sterft de waaierwind blaast en raast zo zijn eigen taal een duif koert zijn verhaal in kruinen van de bomen het gedachterijke kind leeft haar kijkdoosdromen knuistjesstevig sprokkelt ze cadeautjes van het jaargetij…

(zondag 20 sept 2015) Vandaag ruimt de zomer op in mijn tuin: past het zwembad niet meer in zijn doos; vinden drie laatste ijsjes naast schoongezeefd zandspul hun weg uit de vriezer, waar vers bladerdeeg van laagjes speelgoedcatalogi herfstaanbiedingsfolders verschrompelt; verpakt tot lastpakken, zich uitrolt tot een deeg van…

hoog reikende hoofden schudden rond in een bekoorlijke symfonie van zacht geruis twijgen laten hun zomerlast vallen of liggen reeds stuiptrekkend voor dood op de grond kleurende bladeren tonen gedragen door de wind terstond in bruin, geel en groen aan afhangende takken vogels vliegen weg in het besef dat er weer een seizoen aan zijn einde…

ach, daar komt hij weer, de herfst waarin dichters strijden om schoonheidsprijzen. in geel en goud en rood verhullen bomen kaalheid en het regent uit natte luierluchten. een late spin verzilvert…

Ik ken geen schoner kleuren Dan die van 't Hollands bos In bruine najaarsdos; Ik ken geen zoeter geuren, Dan die uit droge mos, Uit geelrode eikenbladeren En varenkruid dat bloeit, Mij op het koeltje naderen, Dat met mijn lokken stoeit. Ik ken geen schoner zangen Dan vink en lijster slaakt, Bij 't morgenlicht ontwaakt, Eer…

het Wad graast op de eeuwige velden waar de herfst zijn kraamzorg heeft neergelegd, haar schoot schudt van schaamte nu ze naakt haar naamloze leden tentoonspreidt ergens raakt een voorspoedige dood de echo die haar loodst en ik vlucht in mijn langste adem - ooit alles raakt doorzichtig in de grijze wolken die als vruchtwater kleven aan…

September, blauwe zondagmorgen. Een wijde wereld wentelt zich in het Grauwe grijs. Net nog geen winter, maar toch al geborgen wentelt de Wereld zich voor zijn winterse reis. Over de velden dwarrelen de bladeren, Maken de rivieren zich op voor het Kruiend ijs. Het groen is reeds gevallen In grote getallen; onder de bomen tovert Zich een…

Naar deze herfst had ik ontroerd gewacht Als naar een nacht van zwoel-doorgeurde dromen: Naar 't koele licht en naar de gouden bomen In grauwe nevel langs de smalle gracht. De dagen waren vreemd van vege pracht, Een felle gloed scheen alles te doorstromen: De bloemen baarden huivrend-zoete aromen En wrede kleuren, bont en brandend-zacht…

gul legt de wind haar woorden over de koud belegde akkers, vorens liggen als zware golven op het zwarte klei de dood is in aantocht toch lijkt het sterven minder zwaar als ik het album terugzie van jaar na jaar het lijkt te refreinen als een lied vol met lijden doch vrees lijkt niet te overheersen wanneer ik het groen zie verteren…

Langzaamaan wordt het al donkerder 's avonds, moeten zelfs de lampjes aan, langzaam maar zeker weten we, op weg naar de Herfst te gaan, of we willen of niet! Geloof me wanneer ik zeg; ik geniet van de wind, de regen, o ja, ik kan er tegen. Genieten van onweer bliksem en woest waaiende bomen, als ik er zelf maar niet onder zal komen.…

blote voeten bruine benen jurken rokjes korte broek bonte hoedjes hoge hakken slippers en een omslagdoek jonge eendjes witte zwanen bomen vol met vers groen blad weilanden met boterbloemen blauwe lucht wie doet je wat fluiten zingen zomerliedjes koffie op een groot terras zonnebril en mensen kijken ik wou dat het nog zomer was…

De late zomerzon is zoet en zacht, het licht diffuus, de bomen nog mooi groen na eindelijk wat regen terwijl de laatste vijgen rijpen. De meeste zomergasten weer naar huis een enkeling is nog gebleven, de druiven zijn geplukt maar de kastanjes hangen nog terwijl de laatste vijgen rijpen. De overgang van heet en buiten naar rust en stil…

de wind waait, zwaait fluistert wat in mijn oor tonen smelten samen tot een gerieflijke trilling roezemoezen in koor takken wiegelen als magische silhouetten ongedwongen vier ik het dynamisch jaargetij ga bloemetjes buiten zetten de wind waait, zwaait wat koel en zacht geruis als een streling, heling een element van vertrouwen bij…

laat in augustus ritselt bruin plataanblad windbewogen op mijn terras ik kijk op mijn bankje naar stoffige zomerbomen die overdragen zijn rode zaden van de esdoorn glanzen enigszins vermoeid tussen gebladerte schemering valt sneller in met eerste herfstdraden die mijn gezicht strelen .…

Ik houd van verregende zondagen het zacht getik op harde ondergrond de grijze wereld buiten de overkant in nevelen gehuld druppels die neervallen in de bomen bomen die druppen, ook als de regen is gestopt. Bewust de zondagsrust beleven binnen zonder lust naar buiten toe te gaan door binnen dromen de dag zien door te komen steeds weer kijkend…